Van die ouders die een getekend lucifermannetje delen alsof ze de nieuwe Rembrandt hebben gebaard, wier kinderen zonder uitzondering hoogbegaafd zijn en op hun twaalfde al geselecteerd voor Jong Oranje, in welke tak van sport dan ook. #twitterkids
“Mama, help mij?”
Wat is dit voor manier van omgaan met pubers? Zijn ze daar het pedagogische spoor echt compleet bijster? Dreigen met een zittenblijfjaar en zelfs met van school gestuurd worden, voor een (1!!) uurtje spijbelen? Dit vergeet mijn dochter haar leven lang niet meer.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Mijn borstkankerverhaal (1) – Het knobbeltje
Ik bedenk me dat het pijnlijke bobbeltje vast door de beugel van mijn bh komt en besluit dat het vanzelf wel weg zal gaan over een paar dagen. Als ik even later afgedroogd in mijn inloopkast sta, besluit ik toch om vandaag een bh zonder beugels aan te doen. Misschien helpt het.
Recensie: Zomergasten met Roxane van Iperen
“Ik ben niet van de lulverhalen”, zegt Roxane van Iperen in de loop van de avond. Het is haar antwoord op de vraag waarom ze niet gewoon een lulverhaaltje ophangt als er naar haar verleden wordt gevraagd, iets waar ze nooit op ingaat. Zij is van de waarachtigheid, zoals ze het zelf omschrijft. De waarheid is belangrijk voor haar, al wordt ook duidelijk dat ze zich voortdurend in de grijze gebieden begeeft.
Wegmisbruikers (deel 2)
Plaats een mens in of op een voertuig met een motor en er gebeurt iets onder de hersenpan. Dit kan een auto, een brommer of een elektrische fiets zijn, maar dus ook een scootmobiel. Over die laatste wil ik graag even in alle vrijheid losgaan, want ik ben géén fan.
Meester Swa (4) – Een gewaarschuwd mens… blijft tóch alleen?
Soms is de lijn tussen vriendschap-plus en het BDSM-spel erg dun. Maar Swa maakt me keer op keer duidelijk als ik dreig de verkeerde rol aan te nemen. En stiekem bevalt hem dat ondeugende juist: dan mag hij weer even fijn de touwtjes aantrekken.
Fietsverhalen: Karakteristieke koeien en een dralende dikkerd
Mijn respect voor koeien stijgt met de minuut. Alhoewel… bedenkelijk kijk ik naar de lege weg voor me. Leeg qua koeien, maar vól met flatsen. Kordaat gooi ik mijn fiets over mijn schouder en slalom tussen de verse vlaaien door. Dáár trap ik niet in!
Het verhaal van Azza (over kindbruidjes)
Het verhaal van Azza is schrijnend, maar niet uniek in arme, rurale gemeenschappen in Egypte, waar meisjes vaak niet naar school gaan en als kind al trouwen. Wettelijk gezien mag dat pas vanaf hun 18e, maar de wet is een papieren tijger.
Twittertetten
Van die vrouwen die een foto plaatsen van hun borsten of languit in bikini liggen, er eventueel #tieten onder plaatsen en dan met droge ogen beweren dat een man die dan “lekker wijf!” roept, een viespeuk is, die het niet snapt. #Gemuts!
Het leven van Emma (Afl. 69) – Een “OMG!” orgasme
“Sorry, ik vind dit eng,” zei ik daarom maar. En ik pakte het dekbed, om mijn borsten te bedekken. “Ik heb dit nog nooit gedaan…” “Geeft niets. Snap ik helemaal. De eerste keer ís ook spannend.
Goed verhaal, lekker kort (7) – De wereld moet jouw boodschap horen!
Met je pot gele verf en een goede kwast sluip je naar de plek waar het moet gebeuren. Je hebt je beste maat meegenomen en wat flesjes bier om jezelf moed in te drinken. Wat je doet, is verboden en je voelt dat tot in het diepst van heel je wezen. Maar wat moet, dat moet…
Meester Swa (3) – Een warm weerzien
Swa en ik zijn Meester en Sub. Maar daarnaast zijn we ook vrienden. Een week lang samen betekent steeds weer switchen van rol, waarin zijn wil leidend is. Gelukkig ben ik erg flexibel en dwarrel ik, als de situatie daarom vraagt, mee als een pluis op de wind.
Stijgend water
Vanwege het stijgende water moet ik hals over kop in mijn eentje mijn caravan evacueren. Dan strandt mijn auto op de toegangsweg naar het veldje. Terwijl ik de waterlanders voel opkomen, kijk ik naar beneden waar de donkere waterspiegel in hetzelfde tempo stijgt…
Bram Bakker bakt ze bruin
Tussen de massa overduidelijk blije, vrolijke, opgeluchte, huppelende virusangstloze, euforische mensen, signaleerde Dr. Bram Bakker een storing in het beeld: de (vrijwillig!) mondkap dragende medemens. Oei!!
Meester Swa (2) – Zo kan het ook!
We zitten samen op de bank en we kletsen en praten over van alles en nog wat. Niet als Meester en Sub, maar als onszelf. Gewoon, kennismaken. Wat heerlijk dat dit dus ook gewoon kan en mag!