Toen ze mij op de bank zag, zitten, schrok ze. Ik kon het overduidelijk zien. “Emma,” was alles wat ze zei. Goh, ze kent mijn naam nog, dacht mijn sarcastische ik. Maar dat zei ik niet.
Vleermuizenissen
Ik bel met het vleermuizenmeldpunt van het AGES, het Oostenrijkse RIVM. Toch nog maar even navragen. “Oei! Dat is een duidelijk een categorie 3 contact! Dan kan ik niet anders dan u adviseren om naar het ziekenhuis te gaan en onmiddellijk een hondsdolheidsinenting te halen,” zegt de dienstdoende arts. Wel ja, nog een vaccinatie erbij, who cares.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
De gesloopte huizenmarkt: woningnood en een gemeentepilsje
Na wekenlang klussen en dagenlang spullen verslepen, heeft mijn dochter precies een week in haar nieuwe ‘anti-kraak’ stulpje gewoond. Toen was de sloopvergunning ten behoeve van het nieuwbouwproject erdoor. Helaas worden huizen tegenwoordig gebruikt om geld mee te verdienen, niet meer om te bewonen.
Flink genaaid
Bekenden van me die complottheorieën verkondigen, verpakt in woorden van rede, die woorden van betrouwbare bronnen verdraaien, kunnen op nul respect rekenen, maar dit is van een andere orde. De kutkabouter is in verstrooide staat en heeft liefde nodig.
Het leven van Emma (Afl. 73) – En jij bent…?
De vriendelijkheid in haar stem verrast me. Als ik mijn deur zou openen en ik zou de slet die met mijn geliefde naar bed is geweest, op de stoep zien staan, dan zou ik zeker niet zo vriendelijk zijn.
To see or not to see
‘Goedemiddag,’ zegt de opticien beleefd. Zijn adamsappel bobbelt op en neer. Hij kijkt allesbehalve verheugd. Ik snap zijn reserves: als ik zijn stoepje al niet zie, wat blijft er dan straks nog van zijn interieur over?
Vintage Drama
De prijzen van gewilde vintage items zijn hysterisch. Mensen leggen zonder blikken of blozen ruim 1000 euro neer voor dat geweldige “Deense, Retro, Real Sixties, High- of Lowboard Buffetkastje”. Laat ik nu nét zo’n kastje willen…
Schaakmat
Ver voordat het woord bestond, had ik op mijn werk te maken met een ‘serial mansplainer’. Het was in dit geval inderdaad een man, type Brilsmurf. Hij had zichzelf via een vrind naar binnen ge-NLP’t in een voor hem gecreëerde functie.
Het leven van Emma (Afl. 72) – Ik ga ervoor!
Ik heb besloten dat ik ervoor ga. Ik laat mij niet meer tegenhouden. Door niemand. En ik verwacht een shitload aan vooroordelen.
Sneeuwvlokjes
Sneeuwvlokjes hebben allemaal wel iets. Winterdipjes, burn-outs, depressies. Ze zijn whatever-foob, hebben zere enkels of knieën, chronische algehele malaise, hoofdpijn, keelpijn, hooikoorts en vooral heel veel auw aan de lange tenen die zó ver uitsteken dat er altijd wel iemand op gaat staan.
“Transvrouwen zijn geen vrouwen” (de zoveelste over genderverwarring)
Wat ben ik? Wie ben ik? En op wie val ik vandaag – en is dat morgen mogelijk anders? Dat zijn dé vraagstukken van de genderidentiteit. Maar één ding is duidelijk: biologie doet er allang niet meer toe. Je geslachtskenmerken zijn niet langer kenmerkend voor je geslacht.
Het geheim van een langdurige en gelukkige relatie
Ik denk even terug aan de volle sleepnetten, die ze jarenlang heeft binnengehaald. Jonge tongetjes, een ordinaire witvis, soms een engelhaai, een andere keer een zeeduivel. Zelfs ongewenste bijvangsten werden aan boord gehesen.
Het leven van Emma (Afl. 71) – ongekende gevoelens
De hele dag vergeet ik alles. Omdat ik aan haar denk. Mijn werk doe ik op de automatische piloot. Ik staar de minuten van de klok. Ik ben de hele dag opgewonden. Wat ik best vervelend vind. Want het gevoel leidt mij af.
Wetenschaap
Tandarts Radix haalde het gereedschap uit mijn mond. ‘Dat ziet er perfect uit.’ ‘Maar u… hier en hier en daar, zijn dat geen gaatjes dan?’ Hij lachte minachtend. ‘Kind toch, gaatjes? Daar geloof ik allang niet meer in. Wie dat wel nog doet, is echt niet wakker.’
Ik vind het allemaal nodeloos ingewikkeld
Mannen en vrouwen zijn van nature verschillend, niet alleen fysiek, maar ook qua gedrag. Is dat überhaupt te neutraliseren? Wíé wil dit eigenlijk? En hebben transgenders er zélf wel iets aan? Of juist niet?