Ik wil dat het NU overgaat, die overgang. Ik ben het spuugzat. Ik vind het de hel. Net als Caroline Tensen. Alleen schrijf ik er geen boek over, want een boek van een non-BN’er over dor hout en afgevallen blaadjes wil toch niemand lezen.
Wat kanker met je doet (Afl. 9) – Vallen, opstaan en weer doorgaan
De twijfel duurt een tel. Het is zo aanlokkelijk om nog verder terug te gaan. Ik kijk nog eens naar boven. Mijn doel is nog altijd hetzelfde. Terug naar de top. Terug naar daar, waar ik de zon kan zien.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Vrijheid
Ik vind de persoon die ik word als ik me bevrijd voel, echt ontzettend leuk. Ze lijkt heel erg op de persoon die ik ooit was, vér voordat vanaf 2013 mijn hele leven op zijn kop werd gezet.
Zonder mama (deel 2) – Jeetjemina
Madame Tussauds. Daar moet ik aan denken. Mijn moeder lijkt van was gemaakt. Ze zijn alleen wat kleur vergeten. Gelukkig ben ik er met mijn poederdoos, rouge en lippenstift…
Ik MOET echt stoppen met musturberen!
Ja sorry. Ik heb besloten dat 2018 mijn jaar van de eerlijkheid gaat worden. En dan moet ik dit dus ook maar toegeven. Het is niet makkelijk, maar het liep de spuigaten uit. Ik deed het soms wel 40-50 keer per dag.
Muziekrubriek! (“This is me” uit: The Greatest Showman)
De song “This is me” hakte erin. Dat gevoel dat je nooit goed genoeg bent, dat je enkel geaccepteerd wilt worden zoals je bent. En dan te durven zeggen: zak toch allemaal in de stront; DIT BEN IK, ik ben tof én ik ben het waard om van te houden!
Tranen met tuiten (Firefly Lane) [Recensie]
Ik keek de serie “Firefly Lane” en huilde tranen met tuiten. Tussen de glimlachen door, that is. Binge material tot en met!
Koning Camping
“Ja, achteraf was het wel een beetje dom van mij. Véél te lang… Vijf weken, mijn hemel,“ verzucht mijn moeder. “Ik erger me nu al, na twee dagen!” “Oei, ma! Dat klinkt niet best.” “Ach nou ja, het is wel uit te houden, hoor. Maar raad jij eens wie hier ook in Blanes is?”
Ik wil zo’n jurkje dat héél snel uit kan!
De dag van de afspraak. Een clutch onder de arm geklemd, een zonnebril in de pas gewassen haren, gedeodoriseerd en geparfumeerd stap je de ruimte in. Je blijkt meteen te kunnen doorlopen om je uit te kleden. Dat is nu, met het jurkje dat zo snel uit kan, in een mum van tijd gebeurd.
Wat kanker met je doet (Afl. 8 ) – Ik wil veilig zijn…
Ik wil wegrennen. Kijk niet naar mij, het is even niet goed. Laat mij met rust, maar pak me vast? Ik verlang een rustgevende knuffel. Ik ben weer bang…
Moederdag met mamsie!
Vorig jaar schreef ik een verdrietige blog op Moederdag. Een blog vol angst en wanhoop. Dit jaar is Moederdag anders. Dit keer is het er eentje vol hoop. Een “stralende” dag, waarop niet geknuffeld mag worden.
AlRawabi School for Girls [Recensie]
Mariam, niet wetend wat er is gebeurd, loopt met een glimlach door de school. Ze heeft haar wraak gekregen, maar tegen welke prijs? Wie is er uiteindelijk verantwoordelijk voor de gebeurtenissen?
Een recensie van de nieuwe Netflix-serie AlRawabi School for Girls.
4 mei: opdat wij niet vergeten
Een paar dagen geleden was het weer 4 mei. Dodenherdenking. Opdat wij niet vergeten. Een clubje herrieschoppers op het plein zorgde er echter veel meer voor, dat wij hen niet zo snel zouden vergeten.
Wat is het nou, werkgever of werknemer?
In mijn brein werkt het dus zo: een werk-géver is iemand die zijn tijd, energie en daardoor bepaalde resultaten (ook wel ‘werk’ genoemd) aan iemand anders geeft en daarvoor betaald wordt. En werk-némers nemen dat werk dat anderen verrichten en betalen daar geld voor. Duidelijk toch? Laten we de boel omdraaien…
Luchtige zakken
Rustig en ontspannen van A naar B vliegen is een kunst. Onlangs faalde ik hierin weer eens jammerlijk. Haat aan propellervliegtuigjes. Volgende keer ga ik wel gewoon weer met de trein.