Over de groep in hun schulp gekropen net-niet-BN’ers is al veel geblaat en veel (niet) bekend. Het is met name duidelijk geworden dat zij na hun initiële oproep #ikdoenietmeermee inderdaad nergens meer aan meedoen.
Mijn verhaal (15) – Je bent gefikst
Ik licht iedereen in dat ze kunnen stoppen met zich zorgen maken en duimen en een tijdlang voel ik me opgelucht en blij. Een paar uur later verandert dat echter drastisch. Ik ben dan wel ‘genezen’, maar doodmoe.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Het wakkere Whatsappgroepje van Willem E.
Willem, Famke, Frans en consorten beramen dingen. Bespreken is uit. Nadenken ook.
Tegenpolen trekken aan (les in de natuurkunde)
Dochter heeft een relatietheorie over materie en antimaterie. We voelen ons aangetrokken tot de mensen, die de karaktereigenschappen hebben, die we zelf missen. Pas dan voelen we ons compleet. Maar tegelijk heffen we elkaar op.
Mijn maat was vol – Ja hoor, de struggle is begonnen
Mijn maat wás vol. Maar inmiddels is de struggle is weer volop begonnen. Tijd voor mijn halfjaarlijkse update. En ik besef het nu terdege: ik heb écht levenslang…
Vroege vogels hebben de hele wereld
Even afgesloten van de wereld, helemaal midden in de natuur, zittend in mijn eigen bubbel; het was een weldaad. Het leverde mij niet alleen hele mooie platen op, maar gaf me ook een berg energie.
Mijn verhaal (14) – Het zwaard van Damocles
Na hevig piekeren log ik in op mijn ziekenhuisdossier. De bloeduitslagen zijn er nog niet, maar het echo-rapport wel. Daarin staat: “Hyperechogene laesie in segment 5 van de lever met typisch aspect van een carcinoïd, echter ook typisch aspect van een hemangioom.” Oei.
We hebben knuffels nodig
Ik praat met knuffels. In de tijd dat ik in iemands armen wegkruip, vertel ik zonder woorden hele verhalen. En ik hoor de verhalen van anderen. Ik voel dat ze van me houden en me gemist hebben. Maar dat kan nu niet meer…
“Mannen!” …
Onze gloednieuwe gastblogster Rosa (Welkom!!) doet eerst maar eens uit de doeken welke mannen haar kunnen bekoren. En welke vooral niet. Altijd handig om te weten (c.q. weer eens ingewreven te krijgen). Toch? #DeIdealeMan
Emma’s nieuwe leven (15) – Stinkende wonden van jaloezie
Alle klappen van vroeger komen in het heden weer net zo hard aan. De psychische schade die ze destijds aanrichtten, voel ik steeds sterker terugkomen. Ze vullen de stinkende wonden van de jaloezie.
Mijn verhaal (13) – Een arts uit duizenden
Als ik het ziekenhuis verlaat, begin ik te huilen. Niet zozeer uit angst, meer uit frustratie. Voorlopig nog geen duidelijkheid en die onzekerheid is doodvermoeiend. Ik word terug gezogen in een draaikolk van gedachten en emoties.
En jij? Ben jij wél “normaal”?
Zijn er nog normale mensen aanwezig hier op internet? Mensen met een genuanceerde mening? Mensen die niet gelijk gaan schreeuwen? Mensen die zaken van twee kanten kunnen bekijken? Mensen met empathie? Bestaan dat soort mensen nog in deze wereld?
Groeten uit Jardinië
Omslachtig verhaal, maar we zijn er! Ondanks IKEA en moordaanslag zitten Johannes en ik nu eindelijk met onze poezelige billen in ons kneuterige huisje. Hartelijke vakantie groeten vanuit Jardinië!
Mijn verhaal (12) – Here we go again
Al met al eindigt de afspraak met de longarts wederom met vele onzekerheden. De mogelijkheid dat er tóch uitzaaiingen zijn, zorgt ervoor dat ik niet bepaald met een positief gevoel naar huis ga.
Hoera voor Youtube! (Nou ja, meestal dan)
De gebruiksaanwijzing was bijbel-dik en ik was de draad op bladzijde 1 al kwijt. Opgeven is altijd een optie voor mij, dus ik schoof het lockerding opzij en ging iets anders doen. Over een jaartje of zo nog maar een keer proberen.