Na twee uur vind ik het iets teveel rust: zo lang niets horen maakt onrustig. Bij een goede helikoptermoeder steken de zorgen dan toch wel een beetje de kop op; geen bericht goed bericht geldt niet langer. Wat vreten die pubers in hemelsnaam uit, daar beneden?
Superhelden-held Stan Lee overleden
Zojuist is bekend geworden dat Stan Lee, de grote man achter Marvel Comics, is overleden.
Tekstista’s gezocht: schrijf mee op HVD!
Wij zijn continu op zoek naar vers bloed! Wij zoeken vrouwelijke schrijffanatici die graag op een groter platform willen schrijven en publiceren.
Denk jij, ware vrouw, aan de man (onze lezer) uit te kunnen leggen hoe wij vrouwen denken? Heb je je vrouwenhart verpand aan de schrijverij? Heb je tevens een vlotte, vooral niet te tamme pen en een goed gevoel voor taal? Dan leveren wij je het lezerspubliek voor je teksten! HoeVrouwenDenken biedt je direct een groot bereik.
Interesse? Schrijf mee. Mail ons met voorbeelden van recent werk en een duidelijke motivatie:
redactie@hoevrouwendenken.nl
Verhuizen naar het buitenland
Bijna per ongeluk heb ik een hele fijne week achter de rug. Mijn vriend ging verhuizen, van Amsterdam naar Assendelft. Naar het buitenland dus! Ik zag daar nogal tegenop, maar achteraf viel het best mee.
Het verrotte leven van de man van… (4)
Hij lacht even als hij denkt aan haar stomme grapjes. Als hij bij het ontbijt in zijn tablet gezogen zit, zal ze geen een stukje brood meer in zijn koffie dopen. Hij zal niet meer schrikken van een sponsachtige broodbrok als hij, verzonken in gedachten, een slok neemt.
Mijn maat was vol (6) – Onzekerheden, eetgewoonten en liefde
We rommelen voort. Een beetje onzeker, een beetje blij en met voorzichtige stapjes voorwaarts. Een week zonder hoogte- of dieptepunten. Lekker.
“Handen omhoog!” – Uit het leven van een paprikachipssmokkelaar
Wat ís dit? Wat moeten die Bullen nu in vredesnaam met míj? Wat denken ze te hebben gezien? En vanwaar een ware ‘aanhouding’ met alle beschikbare toeters en bellen? Ik rijd braaf achter de politiewagen aan de parkeerplaats op.
The Court of Tsjakka!! #20jaar (15-minutentekening)
Emile Ratelband schreeuwt het weer eens uit. Als eerste ‘Trans-ager’ aller tijden. 20 jaar maar? Watje! Maar Emile heeft weer wat hij wil: media-aandacht.
Boos!
Maar waardoor het écht misging, was het bevoogdende toontje, de superieure blik, het minzame lachje en de benadering die in de frequent geraadpleegde managementliteratuur ongetwijfeld vermeld staat onder het hoofdstuk over beïnvloedingsstijlen.
First Dates – get a life
Maandag ging heel internet uit zijn dak, omdat Lisa de arme man die haar date was, geen blik meer waardig keurde, nadat hij zijn eerste voet in het restaurant zette. De dame in kwestie baalde zo erg, dat ze in de wc haar ouders belde.
De Flair van Ryanair
Ik gluur naar binnen, zie niets en nadat ik mij ervan heb vergewist dat dit geen glory hole is, roep ik bedeesd: “Hallo…?” Een robotstem antwoordt: “Goedemorgen en welkom op uw Ryanair toilet. Bent u klaar? Wenst u nu gebruik te maken van toiletpapier?”
Versierde broodtrommel? Doe effe normaal?
Ik kan echt buikpijn krijgen van (op)voedingsonzin als ‘kinderen makkelijk laten eten’. Het enige wat je hiermee bereikt, is dat je kind voedseltechnisch vroegtijdig verknoeid raakt. Doe alsjeblieft effe normaal?!?
Druppels van leven en dood
Vandaag precies een jaar geleden overleed een lieve vriendin. Via de door het uitvaartcentrum mogelijk gemaakte livestream kon ik op 1000km afstand toch bij haar uitvaart zijn. Een herinnering aan haar.
Mijn maat was vol (5) – Medische keuring
Op naar het consultatiebureau voor (ex) obesitaspatiënten om te kijken hoe de vlag er, zes maanden na de operatie, bijhangt.
Ja, ik zweet óók wel eens op eigen kracht
“Nu nog even naar boven: gaan we planken.” Gekreun. Op naar het buikspiergedeelte en body tension station. Planking kende zoon weliswaar van YouTube (op de meest onmogelijke plekken), maar niet aan den lijve (in een fitnessstudio). Het viel hem vies tegen.
Cora (alias heel Holland)
Heel eventjes kruisen onze blikken elkaar en een duizelingwekkend gevoel van uitzichtloze eenzaamheid en loodzware leegheid overvalt me. Alsof ik opga in een groot gapend iets en met niets of niemand meer in verbinding ben en kan zijn.