Behalve alle negativiteit in de media en de beeldvorming rondom deze groep, zijn er zat voorbeelden te noemen waar je hart van smelt. Ik heb uit de tig ervaringen vier uitgekozen, ter illustratie van wat de andere kant van het verhaal is!
—
De metro kondigde met een luide DINGDONG aan te zullen gaan vertrekken. Een jongeman zag twee wat oudere dames zo snel ze konden richting de metro hobbelen. Hij rende terug naar de metro, zette zijn voet tussen en hield het deurknopje ingedrukt zodat de deur niet zou sluiten. Dankbaar en blij liepen de dames de metro binnen, waarna hij kon vertrekken. Een grote glimlach op zijn mooie gezicht.
—
“GREUTE BLOEMKEULUHH, TWEE STUKS NU VOOR ÉÉN EURO!” riep de verkoper op de markt.
De drukke markt, waar ik mijn geld in mijn beha bewaarde, voor het geval mijn portemonnee uit m’n tas gejat zou worden. Ik liep met m’n tas stevig onder mijn arm. Niet iedereen deed dat. Een wat verwarde vrouw met een rollator had eitjes en wat groenten gekocht. Haar tas half open op haar rollator. Ze vroeg wat de prei kostte en had haar tas niet meer in het vizier. Een man die achter haar kwam staan om iets te kopen, tikte de oudere dame op haar schouders.
“Mevrouw, uw tas is open. Mensen kunnen er zo iets uit halen!”
De vrouw bedankte hem.
Een glimlach. Ook op zijn gezicht.
—
De kinderen in het speeltuintje verveelden zich. Ze renden naar hun vader en trokken aan zijn arm om mee te spelen. De man leek zich geen raad te weten met zijn drie energieke kinderen.
“Ga nou maar gewoon spelen” zei hij. “Papa is een beetje moe.”
De jongens die iets verderop aan het voetballen waren, zagen dit gebeuren. Schopten de bal wat dichterbij de verveelde kinderen en renden achter de bal aan. Een van de jongens schopte de bal rustig richting de jongste van de drie. Een meisje. Even later waren het twee teams geworden.
Een glimlach. Ook bij de jongens.
—
Langs de kant van een 80km-weggetje zat een man te ploeteren om zijn auto vooruit te duwen richting de benzinepomp een paar honderd meter verder op. Twee heren in een voorbijrijdende auto zagen het gebeuren, maar reden net iets te hard om te kunnen stoppen. Bij de rotonde keerden ze om. De bestuurder, een man van in de zestig, parkeerde zijn auto langs de kant. Samen met zijn compagnon stak hij de weg over om – bij gebrek aan een sleepkabel – de man te helpen duwen.
Een glimlach. Ook bij de twee heren.
—
De Nederlandse jongens en mannen met een Marokkaanse afkomst hebben al die jaren zo enorm hun best gedaan mijn beeld over hen te verknallen. Diefstal, seksueel misbruik, zware mishandeling, vernedering, aanranding, bedreiging, vreemdgaan, er een vrouw en kinderen in Marokko op nahouden… alles heb ik van veel te dichtbij meegemaakt. Ik haatte ze. Ik moest niets van ze weten. Het vertrouwen was compleet weg.
Stukje bij beetje stond ik mezelf toe, weer te zien dat er ook prachtige mannen waren die mijn afkomst deelden. Niet per se prachtig qua uiterlijk. Maar prachtig in hun doen en laten. Iedereen verdient zo’n voorbeeld.
Ik heb even getwijfeld welke titel ik mijn stuk zou geven. ‘Ode aan de Mocro.’ ‘Ode aan de Marokkaanse man.’ ‘Ode aan de man.’ ‘Ode aan mijn broeders.’
Het werd deze titel. Drie generaties verder vind ik dat dit zo hoort.
In mijn voorbeelden zijn de helpers Nederlandse mannen van Marokkaanse afkomst.
Elk kort verhaal is waar gebeurd.
Ik keek op een afstand.
En ook ik had een glimlach!
Dit is prachtig en zou een normale reactie moeten zijn van alle mannen, of ze nou wel of niet van Marokkaanse afkomst zijn. Het is erg dat het je opvalt. Dit was gedrag dat vroeger heel gewoon was, op welke plek in de wereld dan ook! Maar misschien is er iets aan het veranderen en worden de mannen weer hun eigen galante zelf. Ik hoop het maar.
Gelukkig ook eens wat positiviteit over Marokkaanse mannen.
Twintig jaar geleden verschenen er in het NRC wel eens brieven van lezers met dergelijke anekdotes om ons positiever te laten denken over de Marokkaanse jeugd. Blijkbaar zijn we nog niets opgeschoten.
Helaas leert de geschiedenis ons dat het zich herhaalt.
Ik vind het niet erg om tot m’n dood het goede voorbeeld te blijven geven en te blijven benoemen. Verdomhoekjes zijn er om verdomd te worden en niet om vereerd te worden.
De mensheid zal altijd gevoelig blijven voor dat zwarte stip op het witte vel. De rest van het vel zit men niet. Zo is de mens. Verandering ligt bij ons. Elk persoon draagt daarbij zijn/haar verantwoordelijkheid. Ook jij.
Dank voor je reactie!
Nog een mooi voorbeeld, ik met een lekke band in mijn eigen straat. Ik dacht, als alleenstaande vrouw, kom dat fix ik even en stond al met de krik in mijn handen. Nou nee hoor, komt mijn Marokkaanse buurman naar buiten rennen (helaas woont hij hier niet meer) en zegt: dat doe ik wel even zeg. Zo lief, natuurlijk heb ik hem laten helpen, was er blij mee want de bouten zaten best vast…
je heb genoeg leuke prachtige marokkaanse mannen, ik heb heel veel seks ervaring met lekkere mooie gespierde groot geschapen marokkaanse mannen ze zijn echt goed in bed, ze doen alles met je in bed wat je maar lekker vind, ze kunnen lekker beffen en lekker neuken met die grote mocro pik