Erger dan een man die wel klusser is, is een man die eigenlijk geen klusser is. En dat ook zelf weet, maar dan tóch gaat klussen. Terwijl ik overal in de wijk zakken met zand en stenen als sneeuw voor de zon van de stoep zie verdwijnen, samengesmolten tot een gaaf geheel op de inrit of in de achtertuin, bedenk ik me dat we hier toch iets verkeerd doen.
Waar gaat het nu om? Achterin de tuin tegen de muur ligt een minuscuul terrasje. Op die plek willen we het zwembad hebben (jawel, in enorme doos in de garage) en zodoende moet het terras uitgebreid worden. Een gróte cirkel. Want het zwembad is rond.
Bron: pixabay.com
De stratenmaker wacht op groen licht, maar dan “moet u wel eerst 20 cm uitgraven, geel zand bestellen en steentjes”. Eén zin, ávonden stress… hoe ver uitgraven (meetlint), hoe veel zand bestellen (meetlint), hoe veel steentjes bestellen (meetlint). Oh nee, past niet. Nog een keer meten. En nog een keer. Vraag niet hoe, maar het denkbeeldige middelpunt van de cirkel lag volgens de berekeningen van Schat op een gegeven moment op de achtergelegen doorgaande weg. Knap hoor. Maar niet echt handig.
Al drie weken loopt Schat dagelijks na zijn werk met een meetlint naar de achtertuin. Ik kan het ding niet meer zien (het meetlint dan). Mijn voornemen was dan ook om hem, als hij nog 1 keer zegt: “hou eens vast”, te waarschuwen dat dat het laatste is wat ik het komende half jaar voor/van hem vasthoud. Maar ook dat heeft helaas niet mogen baten. Ook het subtiele voorstel om het meetlint te verruilen voor een schop omdat je daar nét iets meer mee kunt, komt niet echt aan.
Bij het verplaatsen van de lantaarnpaal (zo’n 20 cm naar rechts) gaat bijna alles goed. Eén van de drie lampen verandert prompt in een hanglamp. Inmiddels mooi gelijmd, zij het met een kleine afwijking naar links. Waarbij de lijmtang waarschijnlijk tot aan het einde van dagen in de lamp zal verblijven.
Mijn ongeduld groeit en cirkelt gevaarlijk rond in mijn systeem. Maar volgende week biedt perspectieven, dan zit Schat namelijk anderhalve week in het buitenland. Ik zal ‘m eens gaan verrassen. De steentjes zijn besteld en we gaan de uitdaging aan. Eén van de onmetelijke, uh, ontelbare die ik al met mijn Schat heb mogen aangaan. We klussen wat af aan dit huwelijk.
