Naar aanleiding van de oproep bij één van mijn vorige blogs zijn er inmiddels meerdere verhalen op het redactieadres binnengekomen. Stuk voor stuk mensen die graag hun verhaal in de openbaarheid zouden willen vertellen maar om zeer begrijpelijke redenen wél volledig anoniem wensen te blijven. Voor die wens heb ik alle respect en dat is waarom ik als spreekbuis wil fungeren voor juist deze mensen. Zowel de moed om openlijk te vertellen wat er gebeurd is, als ook de kracht om na het gebeurde tóch weer op te staan en het leven goed te leven, is bewonderenswaardig.
De navolgende tekst is het verhaal van een jonge vrouw die binnen haar huwelijk psychisch mishandeld en tot seks gedwongen werd.
Dank aan en een warme omhelzing voor de auteur.
Ben ik nou verkracht?
Ik stoorde me enorm aan vrouwen die in mijn ogen liepen te janken over seksueel geweld. Natuurlijk zijn er extreme gevallen en ik keur dat absoluut af maar jaren later nog lopen mijmeren en zeghet te hashtaggen omdat je in je kont geknepen bent? Rot op! Ik ben een assertieve vrouw en ‘ik onderwerp mij niet aan seksueel geweld’ is altijd mijn boodschap geweest. Althans, zo dacht ik eerst.
Met de jaren komt wijsheid, niet alleen over de buitenwereld maar ook naar mezelf toe. En eindelijk besef ik dat ik ook slachtoffer ben van seksueel geweld.
Naar de buitenwereld toe waren we het perfecte stel, iedereen wilde ons zijn. En niemand die ooit had kunnen geloven wat er eigenlijk schuil ging achter alle perfectie. Tien jaar lang lang ben ik verkracht en misbruikt door mijn eigen man. Een nare narcist, de duivel in vermomming. Een man die nooit fysiek geweld gebruikte maar me met één blik ineen liet krimpen.
Alles deed ik om hem niet kwaad te maken, echt alles. Het was een perverseling die me zo wist te indoctrineren en te manipuleren dat ik dacht dat zijn smerige fantasieën ook de mijne waren. Twee keer per dag moest hij neuken, naja niet hij… ík moest het doen. Hij lag gewoon op zijn rug en liet zich bekoren. En ik dacht dat ik gewoon een heel goed seksleven had. Als hij kwaad op me was, negeerde hij mij. Dat is het ergste wat iemand me aan kan doen en daar ging hij voor. Soms liep hij dagenlang zwijgend rond met die blik in zijn ogen; die blik die mij angstig maakte, maar waar ik vaak niet meteen aan toe wilde geven.
Ik wist dat ik hem kon paaien met seks, want daarna zou alles weer goed zijn. Uiteindelijk gaf ik altijd toe. Als hij klaar was met vernederen zei hij “pijp me” en ik dook er gewillig op omdat ik wist dat een half uur later alle spanning in huis verdwenen was en hij me gezellig mee uit winkelen nam. Als ik griep had en ijlde van de koorts lag ik soms met tranen in mijn ogen onder hem te hopen dat hij snel klaar was. Als ik aangaf dat het even echt niet kon, was de slaapkamer te klein. Maar wél twee keer per dag seks, ergo: een goed seksleven.
Op een dag waren trio’s zijn nieuwe projectje, met mannen of met vrouwen dat maakte niet zoveel uit, hij deed niks ik moest al het werk doen en ik dacht dat ik het ook wilde. Hij draaide het altijd zo dat ik uiteindelijk het initiatief nam. We waren al zo lang samen en onze relatie bleef onbeïnvloed, ondanks dat we met anderen het bed deelden. Wat een geweldige relatie, wát een goed seksleven.
Toen ik 8 maanden zwanger was van onze dochter zaten we ’s avonds op de bank en sommeerde hij me wat lekkers aan te trekken, iets sletterigs. Ik voelde me een onaantrekkelijke dikke zeekoe en het feit dat hij me geil vond in lingerie deed me opleven, dus ik hobbelde naar de badkamer. Met pijn en moeite de gigantische buik aan de kant en even scheren van beneden, want misschien was vandaag zo’n dag dat hij me wel wilde aanraken. Hoorde ik daar de deurbel gaan? Ja, het was de bel! Het was stil in huis maar ik durfde niet de woonkamer in te lopen. Ik vroeg aan hem wie het was en hij riep: “Oh niks hoor, kom maar schatje” Ik liep de woonkamer binnen. Op de bank zaten twee mannen te glunderen: mijn ex en een vreemde, lelijke kerel.
Ik schrok me helemaal lam en voordat ik wat kon uitbrengen, stond mijn ex op. “Lekker hè schatje, voor jou. Laat je maar neuken met je dikke buik.” En dat was het moment dat ik weigerde te doen wat hij van me wilde. Tot hier en niet verder. De man op de bank voelde al snel aan dat dit niet iets was waar ik van wist en waar ik mee instemde. Hij was net zo snel weer vertrokken als hij was gekomen.
Vervolgens onderging ik een week lang zijn prangende, doodse stilte. De spanning voelde als speerpunten tegen mijn slapen. Wat dacht hij wel?! Zo kinky waren we nu ook weer niet. En toen… toen mocht ik hem pijpen en hadden we het nergens meer over, zijn ongeschoren ongewassen…
Nu, jaren later, nu ik gelukkig ben en mijn eigenwaarde volledig hersteld is, durf ík het ook te zeggen. Ik was ooit slachtoffer van seksueel geweld, want ik wilde niet en hij dwong me. Weliswaar niet fysiek maar ik begrijp nu dat dat niet de definitie van geweld hoeft te zijn.
Heb jij in het verleden te maken gehad met misbruik, mobbing of seksuele intimidatie en zou jij ook heel graag je verhaal in het openbaar willen vertellen, maar ben je bang voor herkenning? Stuur ons je verhaal op redactie@hoevrouwendenken.nl en wij zorgen ervoor, dat het geheel discreet én geanonimiseerd via Leela’s spreekbuis-account gepost wordt. Leela zal duidelijk maken, dat het om een ingezonden stuk gaat, maar jij blijft geheel anoniem, beloofd! Je krijgt vooraf altijd een bericht met een voorbeeld van hoe je verhaal op HVD zal verschijnen en informatie over de verschijningsdatum.
Als ik dit soort verhalen lees schaam ik mij dat ik een man ben.
Dit soort mannen zijn zieke geesten. Narcistische klootzakken die willens en wetens andere personen kapot maken.
Gelukkig zijn er ook nog “goeie” bij.
Ik schaar mij zelf onder die “goeie”.
Schokkend , kom je over zoiets ooit weer weg?
Ongelofelijk wat perverse geesten er rond lopen