Ik heb geen vaste kapper. Meestal voel ik dat ik moet en dan ga ik, waar ik dan ook ben. Ik besluit ergens naartoe te fietsen waar ik wel eens eerder geweest ben maar daar zit inmiddels een stomerij. Dan maar even naar de markt. Ik heb de kapper eigenlijk uit mijn hoofd gezet maar zie dan ineens een bord staan: ‘Knippen 15 euro’. Dat is niet duur! Ik kijk naar binnen en zie een vrouw met zilverpapier in haar haar. De kapster begroet me met een zwaar accent. Ik ga er vanuit dat ze Zuid-Amerikaans is en dus vast goed weet wat ze met mijn krullen aanmoet.
Ze vraagt wat ik precies wil. ‘Graag de puntjes eraf en weer in model.’ Ik mag plaatsnemen in een massagestoel terwijl ze mijn haar wast. Ik geniet van de hoofd- en rugmassage. Wat een goed idee!
‘Een keratine-behandeling zou heel goed zijn voor jouw haar. Dan gaat het mooi glanzen en valt het niet meer uit.’ Ik zeg dat ik wel eens zo’n behandeling gehad heb maar dat ik het erg duur vind. ‘Tweehonderd euro kost het bij ons’. Ik zeg dat ik er over na zal denken.
Dit is precies de reden waarom ik niet zo vaak bij de kapper kom. Altijd die eeuwige oplossingen om mijn hopeloos droge haar te verhelpen. Volgens mij ben ik inmiddels zelf een expert op dat gebied. Ik heb namelijk werkelijk alles geprobeerd: allerlei speciale shampoos, maskers, crèmes, oliën, dure behandelingen enzovoort. Totdat ik het helemaal niet meer wassen uitprobeerde. Ik heb het een maand of twee volgehouden, mijn haar bleef nog steeds droog maar het werd wel sterker en mooier. Niet wassen vond ik uiteindelijk toch niet zo fris maar sindsdien gebruik ik alleen nog eenvoudige shampoo.
De kapster vertelt dat ze keratine-shampoo heeft gebruikt. ‘Heel goed voor jouw haar’. Ik geef haar wederom gelijk maar ben niet van plan om iets aan te schaffen.
In de stoel voor de spiegel valt mijn uitgroei ineens heel erg op. Bah, met die grijze haren ben ik echt niet blij. ‘Hoe wil je het geknipt hebben?’ ‘Een beetje in laagjes en voor wat korter’. Ze kamt de voorste plukken naar voren en vraagt hoe kort ik het precies wil. Ik vind het altijd wonderlijk als kappers dit soort vragen stellen. Ik begrijp dat het voortkomt uit klanten die gigantische controlfreaks zijn. Ik heb eigenlijk het liefste iemand die mij ongevraagd een fantastisch kapsel geeft. Er moet veel gebeuren om mij aan het huilen te maken over mijn kapsel, ik heb zo’n beetje alles al wel eens gehad.
Gelukkig begint ze met knippen zonder mij nog meer vragen te stellen. ‘Wil je het ook droog?’ ‘Ja doe maar’. Ze loopt naar achteren en zegt iets tegen haar collega in een taal die ik niet verwacht. Het klinkt Aziatisch maar ze zien er helemaal niet Aziatisch uit. Zou het toch Portugees zijn? Nee, dat was het echt niet maar wat dan wel?
Ze komt terug met de föhn, zonder diffuser. Zou ze niet weten dat mijn haar één grote pluizenbol wordt van een gewone föhn? Nou ja laat maar.
Ik vraag haar waar ze vandaan komt en wat voor taal ze spraken. ‘Uit Iran, we spreken Perzisch’. Het voelt voor mij alsof ik een nieuwe taal ontdekt heb en zeg: ‘Ik dacht eerst dat jullie Zuid-Amerikaans waren totdat ik jullie hoorde praten. Maar dit klinkt ook heel anders dan Arabisch.’ ‘Ja het is ook Perzisch’. Ik vraag me af of ik haar nu beledigd heb.
Ik kom nog wel eens terug. Mijn haar is prima geknipt en die massagestoel, ja die massagestoel…
