“Hallo, ik zag op internet dat u masseert. En ik wilde een afspraak maken!”
“Wat tof! Welkom. Leuk! Ik pak even mijn agenda erbij….. Volgende week woensdagavond om 20u. Kunt u dan?”, reageerde ik enthousiast.
“Ja! Tot dan.”
Woensdag stond hij voor de deur. Bijna twee meter lang. Ernstig gezicht. Stil. Kalm en beheerst. Ik bood hem een kop thee aan zodat hij zich op zijn gemak zou voelen. Probeerde een gesprek aan te knopen. Maar hij bleef stil en beantwoordde mijn open vragen zo kort mogelijk.
Ik maak het niet vaak mee. Dat ik me zo ongemakkelijk voel, omdat het me niet lukt iemand op z’n gemak te stellen. Mijn vragen lijken opeens stom. Mijn interesse lijkt op een kruisverhoor van de recherche. En dan weet ik me geen houding meer te geven. Zo snel mogelijk op de tafel met die man, denk ik. Dan hoeft er geen gesprek meer gevoerd te worden.
De tafel blijkt te kort. Of nee.. de man blijkt te lang. Allebei! Hoe dan ook, ik probeer door middel van handdoeken provisorisch een verlengstuk te maken, zodat zijn voeten niet aan het uiteinde in de lucht bungelen. Nog een dekentje erover voor het complete gevoel van een tafel die lang genoeg kan zijn, als je maar creatief bent.
“Zijn er dingen met betrekking tot uw lichaam waar ik rekening mee moet houden?” vraag ik hem.
“Nee.” Het klinkt alsof ik hem begin te irriteren met mijn vragen. Dus leg ik hem uit wat ik ga doen en begin met masseren.
Ik durf haast geen vragen meer te stellen. Maar moet toch af en toe even checken.
“Is de druk goed, zo?”
“Ja!”
“Heeft u hier last van?”
“Nee!”
“Probeert u zich maar te ontspannen,” zeg ik als ik merk dat hij mee wil werken, maar eigenlijk tegenwerkt als ik zijn arm of been verleg.
“Wilt u ook een hoofdmassage?”
“Nee. Vind ik niet lekker. Maar probeer maar.” Om te horen te krijgen dat meneer de hoofdmassage toch geen succes vond. Dat was hét moment dat ik dacht, deze man komt nooit meer terug.
Na de massage vraag ik hem wat hij van de massage vond. “Goed!”
IS DAT ALLES? GOED?! SLECHTS GOED?? schreeuwde een stemmetje in mijn hoofd.
Als ik masseer, geef ik alles. Het is een liefdevolle aanraking. Iedereen die bij me is geweest heeft dat ervaren en blijft terugkomen. Dit was voor mij de eerste keer dat ik het idee had dat iemand het helemaal niets vond, maar om netjes te blijven “Goed!” heeft geantwoord.
We namen afscheid. Ik vroeg hem nog voor de zekerheid… just to check.. of hij een vervolgafspraak wilde maken.
“Nee, ik neem wel contact met je op.”
Zie je nou… die komt niet meer!
Inmiddels zijn we 7 weken verder. En ik heb er een fijne, toffe, blije en vooral wekelijkse klant bij.
“Weet je wat me nou opvalt?”, zegt hij. “Dat de massage steeds beter lijkt te worden!”
“Ohh… vond je de massage in het begin zo slecht dan?” antwoordt de verontwaardigde vrouw in mij.
PS1: Deze blog is met toestemming van betreffende persoon geplaatst.
PS2: Mocht je nu toevallig nieuwsgierig zijn geworden naar mijn massages, ik zit in Rotterdam en ben makkelijk benaderbaar voor een afspraak (bijvoorbeeld via mijn FB of site)
