Omdat ik al tijden een Museumkaart en een We Are Public-pas heb, maar van beide veel te weinig gebruik maak, zal ik vanaf nu regelmatig over mijn uitstapjes schrijven. Geen recensies, maar mijn persoonlijke ervaringen. Misschien kan ik hiermee anderen inspireren om ook eens wat vaker iets cultureels te doen.
BRON: De Toneelschuur (‘De Zender’ – een theaterbewerking van de film Network (1976) ) – still youtube-trailer
‘Network’ (1976) is zo’n heerlijk trage 70’s film met veel tekst en weinig actie. Acteurs krijgen de kans om te shinen, de film won meerdere Oscars. De Oscar voor beste vrouwelijke bijrol ging naar een actrice die amper vijf minuten in de film te zien is. Het is een satire over de steeds grotere rol van kijkcijfers op nieuwsredacties. Nu nog steeds even actueel. Het lijkt alsof er niks veranderd is sinds de jaren ’70.
Dinsdag 10 mei zag ik in het Compagnietheater ‘De Zender’, een bewerking van ‘Network’ door Toneelschuurproducties/Het Nationale Toneel, onder regie van Joost van Hezik.
Het Compagnietheater is behoorlijk vol als ik binnenkom. In de ruimte rechts van de ingang zijn mensen nog aan het eten maar ook de bar zit vol. “Waar is de kassa?”, vraag ik aan de jongen die als een soort portier de waterkaraffen bewaakt. “Daar links,” antwoordt hij. “Het is wel veranderd hier he?”, zeg ik, maar hij kijkt me aan alsof hij water ziet branden. Dus ik loop verder naar de kassa.
Als ik mijn kaartje heb, besluit ik ook maar vast bij de ingang van de zaal te gaan staan. De hele trap zit vol met telefoonstarende vijftigers. Het duurt nog tien minuten en ik vermaak me eigenlijk prima met het bestuderen van bezoekers.
De voorstelling is ongeplaceerd dus de vijftigers duwen zich naar voren. Uiteindelijk vind ik een prima plek middenin de zaal. Het decor is eenvoudig. Er staan wat schermen, een paar bureaus als in een televisiestudio en een drumstel. Ik probeer het te fotograferen maar met het felle zaallicht lukt dat niet echt goed. Ik hoop aan het begin van de voorstelling een goeie foto te maken maar dat kan ik dus wel vergeten.
Het begint namelijk in het donker. Eigenlijk precies hetzelfde als in de film alleen dan zonder beeld: Twee dronken mannen die allerlei filosofische uitspraken doen maar het eigenlijk nergens over hebben. Wel wordt duidelijk dat één van hen net ontslagen is als nieuwslezer vanwege de slechte kijkcijfers.
Ik had eigenlijk verwacht dat het verhaal naar nu getrokken zou zijn, maar ook ‘De Zender’ speelt zich af in de jaren ’70.
Ineens vraag ik me af of het einde ook hetzelfde zal zijn als in de film. Hoe zou ik dan reageren? Ik zit nota bene zelf in het publiek. Zou dat mogen van de theaters? Dat zou spannend zijn. Twee mannen met een pistool in het publiek.
De tekst blijft redelijk bij het origineel. De vijf minuten durende Oscar-winnende performance van de vrouw van hoofdredacteur van ’t nieuws, is geschrapt. Zijn affaire met het jonge ambitieuze hoofd entertainment wordt wel uitgelicht. Al begrijp ik niet helemaal wat ze in elkaar zien. De heerlijk acterende Hannah Hoekstra lijkt compleet out of his league.
Veel tekst maar een fysieke regie, vooral voor de wat kleinere (dubbel)rollen. Het fysieke acteren brengt vaart in de voorstelling maar is later steeds minder nodig en het wordt teveel. Ook de live begeleiding met drumstel en (soms) zang is een goede vondst maar mag wat mij betreft later in de voorstelling veel intiemer en minder uitgelaten. Het is alsof ‘De Zender’ zich zelf schuldig maakt aan zijn eigen aanklacht, een gemiste kans wat mij betreft.
Of het eind net als de film is, mogen jullie zelf ontdekken. Een boeiende voorstelling die wellicht wat meer diepgang en puurheid van de film mag hebben, maar toch zeker de moeite van het bekijken waard.
Allemachtig, beginnen die vijftigers nu ook al met het edele telefoonstaren?
Ja dat is wel veranderd sinds de jaren 70 ☺️
Schaterlach hier.