Mannenzaad

19 mei 2016 door Sereni Tatem

Mannenzaad. Jullie zijn er zo trots op, hè. Ik snap dat niet. Is het niet de maat van jullie lid, dan sloven jullie je wel uit met de afstand en snelheid waarmee jullie ‘t zaad rond sproeien. Heb je er zelf wel eens goed naar gekeken, denk ik dan? Wat is het nou helemaal? Een hoopje prut. En je hebt er (tenzij je op een klein wonder hoopt) echt he-le-maal niks aan.

Trust me, heren, hier hoeven jullie echt niet trots op te zijn. En we zijn er ook zeker niet altijd blij mee. Het is vies. Het plakt. Als je je niet proper tot aan het streepje geschoren hebt en je wringt je – benen knijpend na de daad – naar de badkamer om de boel daar beneden te inspecteren en te reinigen, dan is het of je wordt aangegaapt door een bouvier die yoghurt heeft gegeten. Heb je jezelf gewassen en van een maagdelijk schone slip voorzien, komt er tóch nog weer zo’n fluim die inderdaad zo’n beetje achter de nieren is gestraald (onehundredandeightyyyyyy!!), nét nog effe dat verse slipje ingeglibberd. Blèh.

Nu snappen jullie dus ook meteen waarom wij op die zonovergoten middag niet meteen enthousiast ons broekje laten zakken bij het eerste het beste voorstel. Het is écht niet omdat we jullie niet aantrekkelijk vinden. En ook écht niet omdat onze flamoes eerst gedefibrilleerd moet worden, want dat heeft het warme zonnetje al gedaan. En jullie zijn ook écht niet meer opgewonden dan wij. Maar die nazorg, hè. Poeh poeh. Die ellendige baal werk en rotzooi achteraf… Is dat het waard?

Ja, voor jullie wel. Lap erlangs en klaar is Henk, maar weet je wel hoe veel moeite het gekost heeft om er zo fruitig uit te zien vandaag? Haar weer opnieuw föhnen, make-up bijwerken en dan straks zeker gezellig een eindje fietsen en met dat najeukende ding op een heet zadel??

Schatje, ik vind je echt hartstikke lekker, maar nu even niet.
Vanavond. Oké?