De natuur is mooi! Echt waar. De ogenschijnlijk simpele harmonie van het leven, die mij telkens weer bevestigt dat “het” ook gewoon zo heeft moeten zijn. Tenminste, als je de “whole picture” bekijkt. Zodra ik ga filteren op slechts één natuurverschijnsel en deze uitlicht, ontkom ik er toch niet aan te mijmeren over wat beter had gekund.
Neem nou bijvoorbeeld het menselijk lichaam. Nu zal ik, om niemand voor het hoofd te stoten, mijzelf als voorbeeld nemen, maar ik vermoed dat er meer vrouwen zijn die zich in deze overpeinzingen zullen herkennen.
Wij worden jong, onschuldig, (meestal) redelijk puntgaaf geboren en takelen daarna in rap tempo af. Waarom nou toch? Tegen de tijd dat we weten hoe we het beste met ons lichaam om kunnen gaan en door onze levenservaringen ons uiterlijk hebben leren accepteren, hebben we onze beste tijd al gehad!
Ik had op mijn 18e een droomfiguur. Strak, slank, juiste maten en… not happy. Want ik had een blauwe ader in mijn been die net op een spatader leek. En mijn kont mocht ook nog wel ietsje kleiner. Ik vond zoveel niet goed. En ja, ‘puber’ staat gelijk aan ‘onzeker’.
Tien jaar later had ik al een kind gebaard. Not happy in het zwembad, want ik was niet meer zo dun als op mijn 18e. Als ik het filmpje nu terugzie van mij en mijn zoon zou ik mezelf wel willen slaan… Jezus, wat een mooi lijf!! Jank niet zo!!! Maar ja, die tijd komt ook nooit meer terug.
Inmiddels ben ik de 40 voorbij en snap ik werkelijk niet waar ik me toen druk om maakte. Mijn goddelijke maatje 36 heeft plaats gemaakt voor een ruime maat 40 en als ik Maas, Waal en Rijn op mijn dijbenen laat tatoeëren heb ik verdomme een landkaart, waar een leger kabouters onbeperkt kan kanoën, om daarna op m’n cellulitis-kont een potje te midgetgolfen.
In mijn ogen zou dit alles dus gewoon omgekeerd moeten verlopen (net als in de film Benjamin Button). We zouden met een oud en verschrompeld lijf deze wereld moeten begroeten om dan gedurende het leven steeds wijzer, maar óók knapper en slanker te worden. Toch? Wat een genot zal het zijn om van je actieve, strakke jonge lijf ook daadwerkelijk te kunnen genieten! Ik bedoel: lof aan de Heer, knap werk verricht, echt. Maar om nou te zeggen foutloos….
Nu ik toch bezig ben… Draai dan ook even de haargroei om. Ik sta verdorie elke avond die bikinilijn bij te scheren, terwijl mijn bob-line al maanden maar niet voorbij mijn schouders lijkt te komen. Die glanzende bos zwarte krullen die ik agressief wegmaai, terwijl ik bovenop wanhopig probeer een krul te zetten nadat de nodige haarkleuring elke fut en glans eraan onttrokken heeft. En waarom doen mijn tenen altijd zeer van die keiharde nagels, terwijl ik met geen mogelijkheid één broos nageltje heel lijk te kunnen houden aan mijn handen?
Of die zielige ingetrokken tepel die ik aan één kant heb. Druk die naar buiten, ja? (En prop gelijk even die achterlijke, lelijke schaamlip naar binnen; het heet verdorie ook binnenste schaamlip!). Hoef ik eindelijk geen vochtzuigende vulling meer in mijn bikinitopje. Momenteel moet dat nog wel, want stel je voor dat ik het koud krijg en met maar één harde tepel rond paradeer. Oh, en dan moet daarna uiteraard ook wel even de vetverhouding borst/bil omgedraaid worden, want zonder enige vulling zie je amper het verschil tussen m’n borstkas en m’n rug… Zucht.
Ik moet gewoon wat vaker in contact komen met bejaarden. Die doen er waarschijnlijk een moord voor om – óók in mijn lichaam – weer 40 te mogen zijn! Ik verwacht van het natuurlijke verloop namelijk geen verbeteringen op termijn. Helaas…
bron: wikpedia
