Soms heb je van die dagen dat alles tegen lijkt te zitten. Ik had er vandaag zo eentje. Met mijn humeur was niets mis. Ik bedoel: vakantiegevoel nog volop in het bloed, kindjes die ik zo gemist heb, weer heerlijk terug van papa. Zalig samen genieten van familie, zon en eten. Mmmmm. Jippie… en dan kom je thuis. Ongeveer acht koffers, tassen en weet ik wat voor zooi van de vakantie. Geeft niks! Muziekje aan en starten maar.
Eerste twee grote big shoppers die mijn ex zo lief helemaal gewassen (sorry, tijd om te strijken had ik niet = wil ik niet) eerst maar weer wassen… Tja, je moet mannen niet ontmoedigen als ze iets voor je doen, hoor ik altijd, maar ik zie nog steeds niet in waarom. Hij rookt. Zogenaamd alleen in de bijkeuken, maar uit de kleertjes van mijn meiden komt naast de heerlijke geur van Robijntje ook de penetrante geur van een oude kroeg. Het wordt dus twee keer gewassen. Toch maar eerlijk melden de volgende keer? Scheelt hem weer werk.
Volgende. De Koffer. Naar zolder… shit. Niet goed dicht en alles rolt van de trap naar beneden. Tuurlijk! Uitgerekend dat ene potje bodycreme valt open en uiteraard de hele inhoud over mijn traptapijtje. Kutzooi…. Schoonmaken. We blijven vrolijk. Niks aan ’t handje. Kleine tip: wrijven met wc-papier maakt het erger. Opmerking van dochterlief; “mama wat ruikt het hier lekker” is dan wel weer grappig. Daarna met je slippers van de trap glijden is weer minder.
Volgende tas met mijn schone wasjes en m’n nieuwe broek en shirt. Godverdegodver… Bidon die ik er in haastig vertrek nog even had ingekeild, leeggelopen… Nou ja, het is maar water. Ophangen dus en laten drogen. Er komt in ieder geval schot in de zaak. Nog even wat laatste boodschapjes in de koelkast. JA HOOR. Koelkast staat op 1! Op stand 1 ?!?!?! Who the fuck heeft die nou weer op 1 gezet?? Kom ik meteen bij nadeel 1 van een LAT-relatie. Je kunt alleen jezelf de schuld geven. Da’s dan weer jammer. Nou ja, gauw op 4 gezet, maar het kwaad was al geschiet. Al mijn zorgvuldig ingevroren hapjes, bakken soep en ijsjes kunnen meteen in de kliko. We blijven lachen. Hoewel, mijn lief zou zeggen: tell it to your face…
Maar we blijven vrolijk want de zon schijnt en de meiden spelen lekker in de tuin, die ik overigens nodig moest sproeien, maar dat is zoveel werk want ik heb geen buitenkraan. Nou ja, gewoon slang door het badkamerraam naar beneden gooien, Aut Viam Inveniam Aut Faciam!! Kraan open en hoppa..
Zucht. Note to myself: Zorg dat je eerst het sproeikopje uitzet en je voordeur dichtlaat voordat je de kraan boven open draait. Wet van Murphy noemen ze dat… Ik protesteer. Ik weiger mijn humeur te laten verpesten. Ik doop je om tot Wet van Karma. Vandaag ging alles mis, wat zal morgen fantastisch zijn!!! Ik koop een staatslot!
