Weet je wat ik nou écht irritant vind? Mannen die doen of alle vrouwen onnozel zijn als je toevallig van één ding nou net even niet zoveel verstand hebt. Vooral het type dat altijd met de handen werkt. Zoals laatst. De automonteur.
Nu ben ik dus echt helemaal gek op mijn rode autootje. Fantastisch ding! Ik weet hoe hij start, remt, kan zelf sproeier bijvullen (ja, echt!), weet het een en ander aan onderdelen te benoemen en euh… Nou ja dat was ‘t. Klein doosje, maar rijdt zuinig en is lekker makkelijk in te parkeren. Meestal dan. Paar maanden geleden kleine inschattingsfout, maar daar kom ik zo nog even op terug.
Daar sta je dan als brave burger voor je APK-tje aan de balie van de garage. Mijn partner toch maar meegenomen, want die heeft er tenminste nog enig verstand van. Terwijl ik aan de balie keurig netjes mijn sleutel inlever en mijn lief vrolijk met meneer de automonteur bespreekt wat er allemaal moet gebeuren, zeg ik alleen maar even tussen neus en lippen door: “Goh, als je dan toch bezig bent, kun je dan meteen even mijn stuur rechtzetten?” Leek mij een vrij normale vraag, maar er viel abrupt een stilte.
Twee paar ogen kijken me streng aan (als een juf voor de kleuterklas) en in koor zeggen de mannen: “Even?!?” gevolgd door wat geamuseerd gegrinnik en zo’n stootje naar elkaar alsof ze de dikste vrienden zijn. Dus ik herhaal (lichtelijk van mijn stuk gebracht): “Ehh ja, even mijn stuur rechtzetten. Want als ik recht stuur, ga ik tóch naar links”.
Nou, dat bleek voer voor de aasgieren, want ik werd meteen vierkant uitgelachen… “HAHAHA, stoeprandje geraakt”? En dat is dan weer kut, hè. Meteen goed geraden. Dat was dus mijn eerder genoemde kleine inschattingsfout. Komen we meteen bij de tweede inschattingsfout: even een stuur rechtzetten kan dus niet zomaar. Ja, jongens, weet ík veel dat de boel uitgelijnd moet worden en dat de hele draagarm (oh, die, ja!!) vervangen moet worden… Ik bedoel, een fiets is simpel. Voorwiel tussen de knietjes, ff trekken, en klaar is Klara. Dat hier een flinke, bijna chirurgische, ingreep voor nodig is kan ik toch ook niet weten? Toegegeven: mijn opmerking ooit, in een ver (eigenlijk niet zo heel ver) verleden met mijn eerste auto, of mijn remschijven ff geolied konden worden omdat ze piepten… dat was dom! Dan mag je lachen. Ter verdediging: ik had toen echt nét mijn rijbewijs.
Maar om mij hierom nu als vrouw dan meteen compleet belachelijk te maken, dat is nou ook weer niet nodig, heren. Ik lach schuchter een beetje mee als een boer met kiespijn. En ik denk: ‘hmmm, meneer de automonteurT, voor iemand die een “vijl” in zijn heuptasje draagt en dan spreekt van “restylen”, heb je toch een aardig grote bek. Kijken of je nog steeds zo stoer bent als je na je werk thuis ook nog effe drie auto’s van klei mag boetseren met je koters, tussen het koken, dweilen en strijken door, om daarna snel even de hele boekhouding te doen van die tokkie-toko van je…’
Maar dat zeg ik niet. Nee, ik probeer allerliefst te lachen en pers nog net uit mijn strot dat ik daarom oh zo blij ben dat er van die “goeie” automannen bestaan, die naast sterk ook nog eens slim zijn…
Wij vrouwen blinken uit in diplomatie.
De rekening moet nog volgen namelijk.
Prachtig. Moet je weten dat veel mannen doen ALSOF ze verstand van auto’s hebben. Nou, ik niet. Mijn lief is veel meer INTO CARS dan ik 😉 Een stuur, een rem, gaspedaal en vier wielen, dat is zo’n beetje alles wat ik nodig heb immers om van a naar b te komen 😉