“Overigens geldt bovenstaande alleen voor ‘borstenmannen’. Er schijnen namelijk ook “billenmannen” te zijn die weer plat gaan voor een goeie kont in een spijkerbroek. Maar dát is weer een héél ander verhaal.”
bron: pixabay
Daarop volgde een tweet van Robbert: “Kom maar door met de andere verhalen #billenman”
Wel, Robbert, u vraagt, wij draaien schrijven!
Maar ik vraag me dan wel meteen af: bestáát er wel zoiets als DE billenman? Zijn er ware bilfetisjisten die bij een vrouw met prachtige, fluweelzachte, ronde borsten de andere kant opkijken als het achterwerk net wat te uitgezakt of juist te plat uitgevallen is? Het gaat om het totaalplaatje, lijkt me. Als J-Lo of Shakira van voren niks te bieden hadden gehad, was er ook geen mens geweest die hun welgevormde billen ooit had bekeken.
Je kunt op zoveel specifieke uiterlijkheden vallen: diepdonkere, geheimzinnige ogen, zwoelzwijmelende lippen, barbie-tailles, parmantige tepels, perzikbipsen. De ene vrouw is nu eenmaal wat meer gezegend met optimaal geachte lichaamsdelen dan de andere. Vanwaar dus de fascinatie voor maar één lichaamsdeel? En wat is er eigenijk zo speciaal aan billen? Veruit de meeste achterwerken zijn rijkelijk voorzien van putjes, pukkels, zwabberdelen of juist uitstekende zit- en stuitbeenderen, en zelfs ongewenste haargroei bij de bilspleetaanzet.
Bolle bipsen worden meestal begeleid door een voluptueuze frontlinie (grote billen = grote borsten). En ze gaan vaak ook nog eens vloeiend over in dikk?e dijen. Billenmannen vallen dan ook meer op het geheel van een grote, sterke vrouw: flink achterwerk verbonden met flinke rest. Borstenmannen schijnen juist meer het sierlijke, tengere, kleinere type vrouw met parmantige bolle borstjes te wensen. Maar goed, dit alles is discutabel.
Er zijn echter al vele onderzoeken gedaan naar de bil-/borstvoorliefde van (hetero)mannen. Eén van de meest spraakmakende was het onderzoek van Wiggins & Conger (Correlates of heterosexual somatic preference, 1968), waarop in de daaropvolgende jaren een hoop bil-of-borst?-theorieën gebaseerd zijn.
Zo zouden mannen met een focus op grote billen heel erg van orde, regelmaat, structuur en netheid houden én bovenmatig gericht zijn op succes en werkprestaties. Borstenmannen zijn volgens het Wiggins-onderzoek meer gericht op sportprestaties, onafhankelijkheid en vooral: veel aandacht. Borstenmannen gaan volgens Wiggins ook meer vreemd dan billenmannen.
Samengevat: de man die op een grote vrouw (lang en mét tits & ass!) valt, is het ambitieuzere, zakelijke type. De borstenman is meer de socializende macho. Hoe heerlijk stereotyperend!
De BB-focus heeft zeker ook te maken met het voorkeursstandje tijdens de seks: Liever face to face? Dan kijk je waarschijnlijk eerst naar de boobies. Geef je de voorkeur aan animal-style, de benadering van achteren? Dan zijn de billen bij de daad en elders als eerste in beeld.
Wineke Schoo (Burgers Zoo) stelde in een lezing dat borstenmannen juist verder geëvolueerd zijn dan billenmannen: ze zijn het ‘achterlijke’ dierlijke stadium (waar de Bonobo’s en Bokito’s dezer wereld in zijn blijven hangen) voorbij gegroeid en hebben hun seksuele focus verlegd naar het ‘aangezicht’. Welk aangezicht c.q. welke ‘ogen’ mag je zelf invullen.
Ikzelf ben overigens in het bezit van zowel een – ietwat te – luxurieus gebouwde voorgevel alsmede een achterwerk van het formaat dubbele jumbo-watermeloen, waarvoor je minstens drie paar handen nodig hebt om de hele handel te kunnen omvatten. Gelukkig is de rest van mij eveneens tamelijk fors, dus het valt één en ander niet op in de menselijke massa die Lou heet.
Ik mag dan ook hard hopen dat mijn lief gaat voor het summum der Borsten-Benen-Billen-Bovenarmen-én-Buik-bolwerken.
Dan zit ik in ieder geval goed. En hij ook.
bron: commons.wikimedia.org
Ik wil hier graag iets over schrijven als eenvoudige jongen: Twee van de drie foto’s spraken mij zeer aan. Buiten het feit dat u veel te hard in uw Mercedes naar huis rijdt. Maar die billen van exen als die aan het Poolen waren, was er bijna altijd sprake van een mooie grove denim jeans om hun strakke reet. Niet te grof. Precies goed! Het plaatje klopte dan voor mij, strakke stof zoals denim bedoeld was, en dan kon het feest van het uitpakken beginnen. Ik geloofde toen ook best wel veel in God!
Lieve Teun,
klein advies: schrijf je reacties bij daglicht!
Kusje!
Striae, weg ermee!