Lieve man, vertel eens eerlijk: wat vind jij nu van die über-vrouwelijke kunst- en klauwnagels?
Je weet wel, die opgeplakte, glanzend gelakte, anderhalve centimeter lange stiletto’s die menig dame aan en op haar vingertoppen draagt? Die hoekige stoeptegels met een spierwitte bordes aan de bovenrand, de zogenaamde ‘French Manicure’? Of die creatieve mozaïeken en bonsai-kunstwerken die inclusief Swarovski-kristallen op die minstens twee vierkante centimeter (x 10) hoornlaag geboetseerd zijn?
bron: pixabay
We hadden het al over borsten- en billenmannen, maar nu wil ik het eens even over nagelvrouwen hebben. Ik ben namelijk een enorm bevooroordeeld. Ik kan me niet voorstellen dat je, als je dergelijke moordwapens van nagels hebt, iemand bent die van hard aanpakken en flink doorwerken weet. Als werkgeefster zou ik bij wijze van spreken een sollicitant o.b.v. zulke nagels af kunnen wijzen omdat ik me niet voor kan stellen dat zij (hij?) er echt goed mee kan werken of zelfs maar fatsoenlijk op een laptop kan typen. Bij wijze van spreken, hè: het gaat om heel andere kwaliteiten, dat weet ik heel goed. En zelfs Catwoman kan met centimeters lange klauwnagels voortreffelijk uit de voeten. Maar hoe typ je dan met dermate grote nagels een bericht op je foon? Lukt dat?
bron: pixabay
Maar wat ik zeg, dus: een vooroordeel. Ik kan maar niet begrijpen waarom vrouwen hun vingertop-afdekkingen zó toetakelen. Ik heb zelf enkel ‘Hollandsche Grondnagels’. En ik zou ook niet anders willen.
…en hier zijn ze nog lang. Normaal gesproken zijn ze minder dan gemillimeterd. (bron: eigen foto LB)
Ik heb altijd minstens één kort afgescheurde nagel, rouwrandjes van huishoudelijk, tuin- en ander werk, en minstens 3 nagels met een rare vorm omdat ik onderweg een haaltje of haakje vakkundig met mijn tanden heb weggewerkt, inclusief omliggende huid. Die zeldzame keer dat ik een laagje over mijn vingernagels klieder, is de boel binnen 2 uur weer gemold. Wegens ‘dingen doen’. En wegens vingerfriemelen, dat ook.
Ik vind het best mooi hoor: goed verzorgde, zorgvuldig in een mooi kleurtje of patroontje gelakte nagels zijn onnoemelijk veel sierlijker dan die werkklauwen van mij. Maar die ellenlange uitsteeksels, die kunnen toch – letterlijk – niet handig zijn?
En dan hebben we het nog niet eens gehad over teennagels. Ik lak de mijne (jaja, DIE dus weer wel) omdat ze anders niet te ontwaren zijn. Wegens ‘slechte afwerking’. Mijn moeder beschreef het zelf ooit als: “te snel afgeknepen bij de geboorte.” Werkelijk alles is groot(s) aan mij, maar mijn teennagels zijn minder dan ieniemienie. Die moet ik er dus zelf opkladderen. Maar: ik hoef gelukkig (nog) niet met mijn voeten te typen.
Ik weet dat ik nu een hoop nagelfetisjisten over mij heen ga krijgen.
Daarom: enlighten me please! Beleer mij.
Heren, zeg eens eerlijk, wat vinden jullie ervan?
(En dames, vertel, waarom doen jullie dat? En hoe werk je ermee?)
Ze hoeven geen meter te zijn. Ik heb ze ook, kort en blanco, inmiddels niet meer dan een laagje acryl over mijn eigen nagels. Omdat ik zo’n druk leven heb en zo hard werk dat ik het heerlijk vind om er nooit iets aan te hoeven doen, los van het uurtje per maand bij Asia Nails. Niet vijlen, knippen of lakken.
Maar bovenal omdat ik korte worstenvingers heb die slanker lijken met een wat langere nagel. En mijn eigen nagels breken al als ik er naar kijk.
Daarom dus….
Hoe herkenbaar, zelfs je nagels zouden de mijne kunnen zijn.
Onbegonnen werk , dus laat ik het maar zo .?