bron: pixabay
Een maand voor de vakantie begon het enorm te kriebelen. Ons huis moest NETJES zijn voordat we op vakantie gingen.
De hulp van een bevriend poetsgenie werd ingeschakeld. Haar bemoedigende woorden en tomeloze schoonmaakdrift spoorden mij aan om ook op te ruimen, te stoffen, te poetsen en te zuigen. Het resultaat mocht er dan ook zijn.
Én we hielden het zelfs een tijd zo. Na elke maaltijd werd alles netjes opgeruimd. Wat niet meer in de vaatwasser paste, werd met de hand afgewassen. Het aanrecht en de tafel waren leeg. Als ik ’s avonds op de bank plofte, nam ik de opgeruimde kamer in mij op. Ik was tevreden.
Toen we, de eerste maandag van onze vakantie, de deur achter ons dichttrokken om op reis te gaan naar Zuid-Limburg, wierp ik nog een meer dan trotse blik door de pas gepoetste ramen. Alle benodigde spullen lagen ordelijk achter in de auto. Ook al moest ik alles snel inpakken, er zat overduidelijk logica in. Eenmaal op de vakantiebestemming aangekomen, hield ik het gestructureerde nog een hele tijd lang vol.
Tot de laatste dag. Daar maakten we de eerste fout. We moesten voor tien uur ’s ochtend uit de stacaravan zijn. Het was écht de bedoeling om de dag ervoor alles al in te pakken. Dat werd ‘m dus niet, er was die één na laatste dag nog zo veel wat we wilden zien en doen…
Eigenlijk hadden we de dag van het vertrek de wekker moeten zetten, maar dat zou killing geweest zijn voor onze vakantiemood. Na een rustig ontbijtje werd het dan toch haasten. Resultaat: alleen de vuile was zat netjes bij elkaar in zakken. De bidons zaten in één tas met een deoroller, knuffel, verdwaalde slipper, notitieblok, zaklamp, koekrepen, stiften, enzovoorts, enzovoorts. Wonder boven wonder hadden we rond tien uur daadwerkelijk alles in de kofferbak gepropt en was de sleutel van onze leenwoning ingeleverd.
Na twee uurtjes rijden liepen we ons eigen schone huisje binnen. De geur van lavendel kwam ons tegemoet, op tafel lag een net stapeltje post en er stonden verse bloemen. Thuiskomen in een schoon, opgeruimd huis, heerlijk! We verplaatste de chaos van de auto naar een hoekje van de kamer, om van daaruit alle tassen systematisch over het huis te verdelen. Het belangrijkste werd zelfs opgeruimd. Ladingen was kwamen schoon uit de machine en werden aan de lijn gehangen. De rest van de spullen kon nog wel even wachten. De kleren waren schoon. Maar het vouwen schoot niet echt op. Ja, zeg, nog één weekje vakantie, die boel kan echt nog wel even wachten!
Met het beeld van een opgeruimd huis nog heel vers in onze herinnering, besloten we dat het nu dan ook maar hoog tijd werd om de oude bruine deuren in de woonkamer te vervangen door de exemplaren die al zo’n acht jaar in onze garage staan. De deuren erin hangen was niet het grootste werk. Het schuren, in de grondverf zetten, weer schuren en wit aflakken van deuren en kozijnen, daar ging het pas echt fout. De bende was weer compleet.
Maar voor de volgende zomervakantie is het vast weer netjes, hoor! Met wat hulp en vooral veel bemoedigende woorden van eerder genoemd schoonmaakwonder. Hoop ik. Als ze het nog aandurft…
