De behoefte aan beoordelingen lijkt steeds groter te worden. Cijfers vanaf de kleuterklas, beoordelingen van je docenten, je clubs, je reizen, je supermarkt, je restaurant, je feestjes, je theaterbezoek, je museumbezoek, je nieuwe camera, je nieuwe staafmixer, je nieuwe schoenen. Je mag bijna altijd commentaar toevoegen maar de meeste mensen vullen gewoon een aantal sterretjes in. Eén sterretje is slecht en veel sterretjes is goed. Het lijkt nuttig maar zo’n beoordeling zegt natuurlijk niks concreets. Wat ik belangrijk vind aan een product of dienst hoef jij natuurlijk helemaal niet belangrijk te vinden. Teveel positieve reviews zijn zelfs schadelijk voor bedrijven. Te hoge verwachtingen kunnen namelijk alleen maar tegenvallen.
Ook op onze site kun je aangeven of je een stukje wel of niet leuk vindt bij het duimpje onderaan. Onze hoofdredactrice zegt altijd: Als je mensen de mogelijkheid geeft om iets te liken, moet je ze ook de mogelijkheid geven om iets niet te liken. En negatieve aandacht is ook aandacht…
Uiteraard heeft ze gelijk. Het groene duimpje snap ik. Ik zie het als compliment dat je even wilt uiten. Maar dat rode duimpje vind ik wonderlijk. Ik weet namelijk niet wat ik ermee moet. Ik weet zelfs niet hoe ik het moet noemen. Rood duimpje? Rood tellertje? Vind-ik-niet-leuk-button? En hoe kan ik het interpreteren? Zo’n rood cijfertje zonder enige uitleg, zonder commentaar. Begrijp me niet verkeerd, voel je vrij om het te gebruiken en blijf vooral je mening geven. Maar het roept bij mij vooral enorm veel vragen op.
Gebruiker van dat knopje. Wie ben je? Ben je docent Nederlands die alle fouten in onze teksten onderstreept? Ben je het niet eens met de stelling van de schrijfster? Spreekt het onderwerp je niet aan? Valt de invalshoek van het stuk tegen? Vind je de schrijfster in het algemeen niet leuk? Wat doet jou besluiten om het rood te kleuren? Gebeurt het in een opwelling? Of wil je echt iets duidelijk maken? En hoe komt het dat je zo vaak geen commentaar invult? Ben je bang om te kwetsen? Bang om niet aardig gevonden te worden? Kun je het niet onder woorden brengen? Vind je het zo stom dat zelfs commentaar teveel is? Ben je bang om zelf reacties te krijgen?
Waarom roept één rood duimpje meer vragen op dan twintig groene duimpjes? Waarom wil ik zo graag veel commentaar en veel duimpjes? Ben ik nu zelf ten prooi gevallen aan de behoefte aan meningen? Ik heb toch mijn eigen mening?
Ik heb de groene gedaan zojuist. Ik deel je mening. Iedereen mag wat vinden, zelfs als dat rood is. Maar leg eens uit? Ik vind (stiekem) die rooie een beetje laf. Ik vind het niks, maar durf het niet te zeggen of zoiets. Groen is helder. Leuk. Om jouw eigen redenen.
Ik kan me ook niet voorstellen dat het enige wat je op te merken hebt is dat je het stom vindt.
Mits je 2 bent 😉
Ik geef groen als ik iets leuk vind en doe niks als ik ergens niks van vind. Dat kan ook, gewoon ergens geen mening over hebben. Als ik iets erg lelijk of stom of slecht geschreven vind, dan zou ik daar commentaar op geven.
Ik dus ook
Ik heb net een rood dingetje gedaan. Getriggerd door je tekst was ik benieuwd of je dan een commentaarveld krijgt maar hij telde meteen een -1 erbij! Sorry!
Ik reageer eigenlijk nooit op berichten en al zeker niet negatief. Als het bericht mij niet aanspreekt of een andere mening heeft is dat namelijk weer een teken, zoveel mensen, zoveel meningen. Fijn dat we uniek (mogen) zijn.
Fijne dag.