bron: screenshot Lieve S-S-Sanne 07-09-16, NPO3
Daar zit ze. In de auto. Lange blonde haren, bril op: Kiek’n en angoan.
“Ik ben onderweg naar j-j-j-j-…jezus!”
Gevolgd een zelfspottend lachje. Sanne Hans. Miss Montreal. Ze is helemaal niet onderweg naar Jezus. Ze is op weg naar Jennifer. Ze vloekt even over haar j-j-j-j, maar de hartelijkheid en de normaliteit blijven in de auto hangen.
Bij de song die even later volgt voor Jennifer en haar moeder kan ik niet anders dan de biggelende tranen wegpinken. En het is nog maar de eerste van de drie in deze uitzending! Maar ja, daar ben ik dan ook een vrouw voor. Emotie moet.
Ik heb een mateloze bewondering voor Sanne. Niet omdat ze een dijk van een rauwe stem heeft (ja, daarom natuurlijk óók), maar omdat ze het ondanks haar stotter-handicap tóch allemaal maar even doet. Een eigen TV-programma, met songs op bestelling. Ga er maar aanstaan.
Het stotteren hoor je overigens alleen tijdens het praten; tijdens het zingen is het weg. Iets met ademhaling en melodie. En S-S-Sanne zelf ligt er blijkbaar totaal niet wakker van: gewoon deurgoan, da’s ’t heele eiern eet’n! Ik vind dat mooi. Iets waar zelfs veel volwassenen mee gepest worden, steekt zij in de kontzak van haar jeans om het vervolgens om te zetten in iets positiefs en uitdagends als een tv-programma met een s-s-s-stotternaam.
Een jaar of tien geleden kenden maar weinigen Sanne Hans. Ze zong tweestemmig in het meidentrio ‘Ysis’ en that was it. Ook daarvoor liep niets van een leien dakje. Na in haar jeugd eerst alle schoolloopbanen ‘verknald’ te hebben (haar woorden), probeerde ze tóch steeds weer wat nieuws. Wilde koste wat kost boven het maaiveld uitsteken. Leerde gitaarspelen. Stond in de poffertjesfabriek aan de lopende band. Ging naar de popacademie. Deed een commercial voor een kaasfabrikant. En blufte zich door de uitzending van DWDD. Overijsselse nuchterheid gecombineerd met doorzettingsvermogen en lef. Nou, doe mij maar zo’n Sanne in plaats van een S-S-Shakira.
Enige jaren geleden op Twitter zag ik voor het eerst een Twitterconcert van Miss Montreal. In haar keuken, op een krukje, kletste Sanne ongegeneerd in de webcam en zong ondertussen spontaan de sterren van de hemel voor het toen nog enigszins beperkte twitterpubliek dat op haar afgestemd had. Ik vond het prachtig, dat online huiskamerconcert. En kijk eens waar ze nu staat (met 136k volgers). Geen twitterhuiskamerconcerten meer.
bron: screenshot Lieve S-S-Sanne 07-09-16, NPO3
Ik kijk nog even verder naar het half uur durende programma. Inmiddels zingt ze een liedje (met een lieflijk Achterhoeks accent: ‘knap kloot’n’!) voor een vrouw op de Zwarte Cross. Een mooi en stoer ‘wief’ (<- Aachterhooks, wa hej dan dach?) dat haar levensliefde heeft verloren en toch graag een song wil over genieten, over levensvreugde, over kracht om door te gaan én om te blijven herinneren. Omdat haar lief juist dáárvoor stond. En wederom lukt het Sanne in no time een fijn stukje muziek te maken én ter plekke on stage te zingen. Respect.
Het programma zelf is doorspekt van emotie, van groot gemis tot zelfs een huwelijksaanzoek op de domtoren in Utrecht. Maar dat is waar wij vrouwen nu eenmaal graag lekker in meegaan.
Ik veeg nog even de tranen weg.
More, more, more!
