In het zuiden mogen we ook weer naar school. De Indian Summer wordt door mijn kroost uitgezweet aan hun tafeltje in een te hete klas met alle lampen aan en een kiepraampje open. Enfin, het is dus heet.
De eerste maandagochtend stonden we op tijd op het schoolplein (goed gedaan wij!) en was ik heel gelukkig met het feit dat ik even tijd had om te douchen. Maar ik werd meteen met mijn neus op de feiten gedrukt. Het halve schoolplein (de vrouwelijke helft dan) stond in sportoutfit. Want, maandag.
Ik snap die rage niet. Het is helemaal niet alleen op het schoolplein, maar de strakke yogapantslook is overal. Doen vrouwen nou sportkleding aan omdat ze dan ook echt gaan sporten? Of hebben ze hun yogapants gewoon de hele vakantie niet uitgetrokken? Of staat dat gewoon interessant? Zo van, kijk mij nou ik doe net alsof ik ga sporten maar ga gewoon in mijn joggingbroek op de bank liggen.
Ik weet het niet, maar ik moet misschien maar eens mee gaan doen. Ik ga gewoon een trainingspak kopen (mej pailletjes natuurlijk van ons Royke!) en dan slof ik lekker op mijn Naaikies naar school om me vervolgens weer thuis om te kleden. Ik vind het al een hele sport om drie kinderen, gevoed en wel, op tijd op school te krijgen. Alleen daarom al zou ik zweetbandjes en een medaille moeten hebben.
*zucht*
Eigenlijk is het natuurlijk een keiharde bitchslap in mijn face dat ik ook weer aan de bak moet. Ik zag dit voorbij komen op internet: “ben ik net van mijn kerstkilo’s af, kan ik aan de zomerkilo’s beginnen.”
Yep. Voor geen goud ga ik in mijn nu nog te strakke hardloopbroek over het schoolplein.
Nee, ik denk dat ik morgen, nadat ik de kinderen heb gedropt, maar eens ga zwemmen….
