Mijn grote droom is een boekwinkeltje waarin ik oude en nieuwe boeken, koffie, thee, verse taart en rozen verkoop. Binnen staan een paar bankjes waar je rustig kunt lezen en wat drinken en buiten is een terrasje. Op een klein podiumpje dragen schrijvers en dichters voor uit eigen werk en zo af en toe zijn er mooie liedjes en heerlijke live muziek te horen. Op de deur hangt een gedicht over een roos en tegen de gevel groeit een grote rozenstruik. Binnen staat het vol met verse rozen die allemaal verkocht mogen worden. Veel donker hout, warme kleuren. Romantische zielen ontmoeten elkaar, lezen elkaar voor, kopen bloemen, schrijven in hun zwarte boekjes en dromen weg in alle verhalen.
Ik hou echt van boeken en boekenkasten. Volgens opruimguru Marie Kondo moet je het opruimen van je huis beginnen met het uitzoeken van boeken. Dit gaat volgens haar makkelijk omdat je aan boeken niet zo gehecht bent. Voor mij geldt dit dus niet. Het lijkt me heerlijk om zelf een bibliotheek in mijn huis te hebben met boekenkasten tot aan het plafond waar je alleen met een trapje de hoogste boeken kunt pakken. In mijn boekenkast van nu staan twee rijen boeken, de achterste rij kun je dus niet eens zien. Verder liggen mijn slaapkamerkasten vol met boeken en in de opslag staan nog dozen vol boeken. Niet ideaal en ik ben al jaren aan het verzinnen hoe ik mijn kamer zo kan inrichten dat de boeken volledig tot hun recht zullen komen.
Een paar honderd meter bij mij vandaan is een boekwinkel, waarschijnlijk franchise. Niet zo’n mooie met een eigen sfeer maar van een keten. Maar toch, er zijn boeken om in te bladeren en ik zou er uren in door kunnen brengen, regelmatig een boek kunnen kopen. Ik kom er nooit en ik zie ook nooit iemand in de winkel behalve de eigenaar die zo af en toe iets afstoft en een boek recht legt.
Ik ben er welgeteld twee keer binnen geweest. De eerste keer rukte hij zonder pardon het tijdschrift uit mijn handen waar ik een beetje in bladerde. “De bibliotheek is om de hoek,” aldus de eigenaar. Ik was zo verbouwereerd dat ik zonder iets te zeggen de winkel uitliep. De tweede keer was vijf jaar later. Dit keer keek ik in een boek. Hij kwam meteen naar me toe, pakte het boek van me af. Met het boek nog in zijn handen zei hij: “Ben je van plan dit boek te kopen? Als je het openklapt dan beschadigt het boek en dan kan ik het straks niet meer aan iemand anders verkopen. Dus alleen als je het koopt mag je er in bladeren.” Wederom mompelde ik iets onverstaanbaars terwijl ik de winkel uitliep. De eigenaar bleef alleen achter met al zijn boeken, die nooit verkocht zullen worden.
Hij houdt van zijn boeken. Hij gunt ze alleen geen vrijheid. Hij is een beetje als die vader die alle vriendjes van zijn dochter wegjaagt omdat hij bang is haar kwijt te raken. Maar uiteindelijk raakt de vader juist daardoor zijn dochter voorgoed kwijt omdat ze zijn gedrag helemaal zat is. Hoe lang zal het nog duren voordat deze man zijn winkel kwijt is?
Heb 20 jaar in n boekwinkel gewerkt en had ook zo n werkgever, kinderen mochten geen boek aanraken vooral niet openmaken want dan zou de kaft scheuren, vaak boze ouders in de winkel gehad. En toch waren t prachtjaren, vooral als je zo veel om boeken geeft als ik.
Kan ik me voorstellen.
Dan zou ik je aanraden een keer naar Bredevoort te gaan, een waar paradijs voor de boekliefhebber!
Ik had er nog nooit van gehoord maar het klinkt als een waar walhalla als ik dat zo lees. Ga ik zeker een keer naartoe. ?
Nadat ik de meeste boeken van mijn vader had gelezen (op het geuzenboek na-niet door te komen) ontdekte ik een klein, kneuterig boekenwinkeltje in ons dorp. De eigenaresse wees me elke keer op nieuwe boeken waarvan ze dacht dat ik ze leuk zou vinden. Daar heb ik heel veel zakgeld uitgegeven. Helaas is de winkel er al een hele tijd niet meer en heb ik nooit meer zoiets kunnen vinden. ?
Mocht jij ooit die winkel openen….
Ik hou je zeker op de hoogte ☺️