Annie. Een Fair Lady. Any Lady, for that matter. Annie is actrice in onze eigen lage (soms zelfs laagste) landen. U kent haar. Ja, wij kennen haar allemaal. De anonimiteit op HoeVrouwenDenken maakt het Annie echter mogelijk, om eerlijk en openhartig haar verslag te doen van de misstanden, sexcapades, glamourshit, verlangen, belangen- én andere verstrengelingen in haar BN’ers-wereldje. Immers: glad ijs glijdt goed!
Bring it on, Annie!
Ik ben mooi, succesvol en beroemd. Mensen verafgoden mij daarvoor en mensen haten mij erom.
Een van de redenen dat ik succesvol en beroemd actrice ben, is mijn slanke lichaam. Ik ben daar eerlijk in. Want ik had nooit zoveel succes gehad als ik een stevige dame was geweest. We heten immers niet allemaal Frank Lammers.
Dus, om succesvol te blijven, zal ik slank moeten blijven.
Dat kost mij niet al teveel moeite. Sommige mensen hebben aanleg om stevig te worden, anderen kunnen eten wat ze willen en komen nog steeds geen gram aan. Ik behoor – zum Glück – tot die laatste categorie.
Maar ik ben een vrouw. Van een bepaalde leeftijd.
En tegenwoordig lijken mijn eierstokken wel op een rammelaar.
Ik wil een kind.
Maar ik wil ook slank blijven en door blijven werken. Twee dingen die lastig worden, zo na een maand of 7 zwangerschap.
Daarbij heb ik geen vriend. Geen vaste in ieder geval. En zeker niet iemand die een goede vader zou zijn.
Maar ik heb een oplossing.
Adoptie!
Superidee!
Ik ben direct gaan zoeken op internet. In mijn gedachtes zag ik mij al fietsen op zo’n bakfiets met zo’n prachtig mooi donker ventje erin. Of een Aziatisch meisje. Zo’n kindje uit een heel arm land met bijna geen toekomst wil ik. Dan doe ik meteen iets goeds voor de mensheid.
Maar het blijkt allemaal nog best lastig te zijn. Zo moet je een goede motivatie hebben om zo’n kindje te adopteren. Je thuissituatie moet goed zijn, je moet er goed over nagedacht hebben en je moet een goede reden verzinnen waarom je niet zelf een kind wil dragen. En een papierwerk mensen; niet leuk meer.
Ik heb het idee maar laten varen. Ik was genezen.
Als mijn eierstokken weer eens het ritme van “1, 2, 3, 4, hoedje van..” gaan klepperen leen ik wel een kind van iemand. En een bakfiets.
Want ik mag dan mooi zijn, rijk zijn, succes hebben en beroemd zijn; moeder zijn zal nooit in dat rijtje thuis horen.
En dat is de keerzijde van roem.
Beste “Annie”,
Jij bent de reden waarom adopteren van kinderen uit het buitenland nu op losse schroeven staat.
Beste “Gabriël”
Mogen we dan vanaf nu alleen nog maar kindjes uit Nederland adopteren? Heb jij er nog eentje over, misschien? En alvast bedankt, hè…
Ik heb er zelfs twee.
Ik kan ze niet geven wat jij kan: rijkdom.
Ik geef ze iets wat jij niet kent: liefde.