Eén ding waar ik me vroeger niet druk over heb hoeven maken was populair zijn. Niet omdat dat toen niet speelde, maar ik was nou eenmaal niet een van die populaire kinderen. Ik heb ook nooit een groot verlangen gehad om bij de ‘cool kids’ te horen. De afstand tussen hen en mij was simpelweg te groot.
De heersende pikorde
Ik zette me passief-agressief af tegen de heersende pikorde. Ik droeg expres niet de merken die ‘in’ waren en deed zo min mogelijk moeite om ‘erbij te horen’. Ik heb wel met pesten te maken gehad, niet extreem, maar voldoende om blijvend van invloed te zijn. Gedeeltelijk kwam mijn tegendraadse gedrag denk ik voort uit zelfbescherming, want ergens had ik wel het idee dat het leven leuker of makkelijker was, als je onderdeel was van dat coole groepje. Boy, of om in de sfeer van deze site te blijven, Girl, was I wrong.
Pretty little Liars
Dochterlief had op de crèche en begin lagere school een redelijk eigen willetje. Wist wat ze leuk vond en wat niet, wíe ze leuk vond en wie niet. En als ze geen zin had in gezeur, zonderde ze zich af. De leraressen hadden daar moeite mee, ik niet. Op een gegeven moment veranderde dat. Ze werd onderdeel van een vriendinnengroep en wilde dat blijven. Een echte meidengroep. En wat kunnen die vals zijn zeg! Niet alleen naar hun omgeving, maar vooral ook onderling. Ik heb soms het idee dat ik naar een aflevering van Pretty Little Liars kijk als ik de verhalen hoor.
Dochter verdedigt zich vaak niet als ze lijdend voorwerp is van de nukken van een van de groepsleden. Ze is daar te zacht voor en heeft voor zichzelf veel strengere regels bepaald over wat ze wel en niet mag doen bij en zeggen tegen anderen, dan dat ze van mij heeft meegekregen. Is ze boos of gekwetst, dan hult ze zich in stilzwijgen en vergeeft na een tijdje. Veel te makkelijk, naar mijn idee. Volgt ook mijn tips tot (wraak)acties niet op.
Anything you say, can and will be used against you.
Onderdeel van die groep zijn, betekent blijkbaar ook niet jezelf kunnen zijn. In die groep ga je namelijk niet vertellen waar je bang voor bent en wat je liever niet doet. Anything you say, can and will be used against you. In die trant. En zo belandt dochter dus in situaties waar ze niet in wil belanden, doet mee aan activiteiten die voor anderen normaal zijn, maar waaraan zij liever niet mee zou doen (natuurlijk niks engs of illegaals). Activiteiten die haar vooraf, tijdens en achteraf dus ontzettend veel energie kosten. En mij ook, wanneer ik, zoals de afgelopen nacht, een soort digitale levenslijn lijk te zijn. Lang leve de mobiele telefoon.
Ik vertel haar dat ze niks hoeft te doen waar ze zich niet goed bij voelt. Leg haar uit dat als ze niet geaccepteerd wordt zoals ze is, haar vriendinnen dus geen vriendinnen zijn. Maar ondanks dat ze ‘ja’ knikt en zegt, krijg ik dat niet tussen haar oren. En dan zit ze nu pas in groep 8 en hebben we de hele middelbare schooltijd nog voor ons. Ik hou mijn hart vast voor straks.
