Verkiezingspraat basisschoolstyle

12 november 2016 door Irene ten Barge

Er hangen twee jongens bij de fietsenstalling van de basisschool. Dat het regent maakt niet uit. De verkiezingsuitslag houdt ze bezig, zo te horen.

“Dus die Donald Duck is nu president van Amerika geworden.”
De andere jongen kijkt hem een beetje geïrriteerd aan en zucht: “Donald Truhump!!”
“Ja, dat weet ik. Maar mijn vader noemt hem altijd Donald Duck,” hikt de eerste jongen keihard lachend. Hij komt bijna niet meer bij.

De andere jongen glimlacht minzaam. Zo jong en dan al van die ouwe, herkauwde humor kunnen herkennen.
“Míjn vader zegt dat er nu een megagrote oorlog komt.”
“Ja, dat zegt de mijne ook. Zouden er dan echt van die grote tanks gaan rijden, dwars door Amerika? En komen die dan ook hierheen, denk je?”

De jongens zijn er nog niet helemaal uit wat er dan gaat gebeuren. Ze hebben het over tanks, ‘schietgeweren’ en bommen.

Een meisje uit dezelfde klas zet haar fiets ook in de stalling. Ze mengt zich in het gesprek. “Mijn vader zegt dat een vrouw als president veel, véél erger was geweest. Vrouwen vergeten namelijk nooit iets. En vergeven doen ze al helemaal niet. En dan zou er zeker een derde wereld oorlog komen.”

Ze kijken elkaar aan, zijn even stil.
“Mijn moeder zegt,” vervolgt het meisje na een lange pauze, “dat hij niet voor altijd president kan blijven. Dat kan hooguit acht jaar.”
“Hij is vast voor die tijd al dood. Kan ook. Die Trump is heul oud hoor! Echt oerstokoud!”

De jongens zitten duidelijk nog met hun hoofden bij de oorlog.
“Dan kan die oorlog dus in ieder geval ook nooit langer duren dan acht jaar,” denkt de ene hardop. De andere knikt.
“En over acht jaar dan is er dan vast wel een kind weer groot genoeg gegroeid om de president te worden,” aldus het meisje.

Dat lijkt het drietal wel iets. De volgende president moet een kind worden!
“Dan is iedereen lief voor elkaar,” mijmert het meisje.
“Ja!” roept het eerste jongetje, “en dan krijgen we allemaal gratis snoep!”