Als je bekend bent, kun je iets betekenen voor de mensheid. Ik doe dit natuurlijk al erg lang: Ik verwen Nederland immers al jaren middels het delen van mijn talent.
Als bekend persoon word je vaak gepolst om het gezicht van een goed doel te worden. Ik ben dan ook gevraagd voor allerlei bekende doelen. Postcodeloterij bijvoorbeeld. Maar dan zit ik daar tussen al die talentloze RTL coryfeeën als Chantal Janzen, Gaston Goeoeoeoeoeoedemorgen of Winston Gerschtanowits. Ik zou er niet dood tussen gevonden willen worden.Caroline Tensen is ook al nooit meer van haar eeuwige lootjes-image afgekomen.
Of wat te denken van Kika? Dank je de koekoek. Ik ga toch niet in een of ander mal pakje kinderen vermaken, samen met Frans –Fokking– Bauer? Daar hebben ze toch Cliniclowns voor verzonnen?
bron: commons.wikimedia.org
Of samen met Marco Borsato een vervolg maken op die kutfilm ‘Wit Licht’ zeker? Om Warchild te steunen? Niet voor niets verdient de goede man zijn miljoenen met zingen en niet met acteren. Acteren is een vak, Marco. Geer en Goor gieren uit hun Tena Lady, in de hoop een paar ouderen een leuke dag te geven. Kansloos, want ze zijn binnen een paar jaar toch dood. Die ouderen dan. Ik ga daar niet tussen zitten hoor. Ik ga mij niet verlagen tot dat niveau.
Begrijp me niet verkeerd. Heel goed dat er goede doelen zijn. Prachtig dat beroemde B-sterren er hun gezicht voor lenen. Maar ik doe er niet aan mee.
Ik geef geld. En dat doe ik anoniem. Net zoals ik deze blogs schrijf. Want het gaat niemand iets aan wat ik aan welk doel geef. Daarbij vind ik het hypocriet om een paar werkdagen te besteden aan een bekend goed doel terwijl juist de kleinere, lokale goede doelen die aandacht en ondersteuning veel harder nodig hebben. Maar als ik mijn gezicht verleen aan een kleine charitatieve instelling, is de media-aandacht groter dan de hulp die ik ermee zou willen bieden. Het zou teveel van het goede zijn. Dus geef ik geld.
Mocht je in het bestuur zitten van een lokale instelling en een keer een anonieme gift van enkele duizenden euro’s hebben ontvangen, bedenk je dat het van mij af zou kunnen komen. En weet dat je nooit zult weten wie ik ben. Want de aandacht die dat genereert, overschaduwt de reden van mijn gift.
Dat kleine beetje onbaatzuchtig gedrag. Het gevoel dat niet alles om aandacht draait. Het besef dat ik geen enkele directeur van een goed doel rijker maak door extra inkomsten voor zo’n persoon te genereren.
Gewoon lekker anoniem doneren.
En dát geeft mij een goed gevoel, zo vlak voor de kerst.
