Ongewenste online-intimiteiten (NSFW)

26 november 2016 door Lou Bartels

— Waarschuwing: dit is een korte longread. Ik moest even wat kwijt. —
— Nog een waarschuwing: bevat  (onderaan) expliciet materiaal/seksueel getinte content —

Afgelopen week was het weer eens zo ver. Ik accepteerde een vriendschapsverzoek op Facebook. Nul gemeenschappelijke vrienden. Stom. Weet ik. Moet ik niet doen. Want hoppa: twee seconden na acceptatie had ik het eerste privébericht van het heerschap in kwestie al in mijn inbox: “Hey lekkertje!❤❤”.

Bevrienden? Prima.

Ik vind het prima wanneer mensen vriendschapsverzoeken aan onbekenden sturen, gewoon omdat ze diegene interessant vinden om te volgen (wat natuurlijk ook kan zonder ‘bevrienden’, maar dan zie je minder. Vriend is dus leuker). Ik doe dat zelf ook af en toe. Redenen te over. Mooie kunst die iemand maakt, goed geschreven blogs of artistieke foto’s, iemand die grappige of interessante berichten of actualiteiten post, met – al dan niet met extreme – opinies, artiesten, mensen die werkzaam zijn op jouw vakgebied, rijke Nigeriaanse prinsen, etc.

Oprecht interesse in de medemens is en blijft een mooi iets. En in de kroeg doe je per slot van rekening ook niets anders: Je spreekt iemand toevallig – op fatsoenlijke wijze! – aan. Met een beetje geluk raak je aan de praat en klikt het. Of niet. Ook goed. Maar er zit een enorm verschil in of je in het ‘echte leven’ aangesproken wordt, of dat een onbekend iemand zich pontificaal en smachtend in je FB-chat manifesteert, enkel om op botte wijze te vragen wat je aan het doen bent (‘ik heb even vingerpauze’) en of je niet even ‘lekker ontspannen’ met diegene wilt kletsen, als ’t effe kan graag liggend, met de webcam aan en het slipje uit.

Maar ook met de ietwat ‘normalere’ toenaderingspogingen heb je aan mij namelijk de verkeerde.
Ik wil dat dus niet. Gewoon niet. Ik heb er
a) absoluut geen tijd voor (want ik moet blogjes tikken en bedrijven runnen en opdrachten uitvoeren en nog veel meer),
b) GEEN. ZIN. IN.

Bevrienden, niet meteen bevruchten!

Daarnaast wens ik niet out of the blue op ronduit onfatsoenlijke wijze aangesproken te worden. Niet in de kroeg, niet online, nergens. Ik ben geen vrij af te schieten jachtwild, wanneer je eenmaal mijn Facebookvriend bent. Mij bevrienden betekent NIET dat je me dan ook meteen mag bevruchten. Deze manier van online benaderen voelt namelijk alsof je in voornoemde kroeg aan een tafeltje zit en er een volstrekt onbekende op je schoot komt zitten om meteen eens even stevig zijn tong in je mond te douwen.

En ja, het zijn echt bijna alleen mannen die dat doen (alhoewel ik van sommige mannen heb mogen ervaren, dat er ook hitsige vrouwen in chats te vinden zijn). Maar over het algemeen kijken vrouwen wel uit. Logisch ook. Want stel, je ageert als vrouw op dezelfde wijze. Je stuurt een vriendschapsverzoek aan een willekeurige man met een lekkere kop, waar je best wel zin in hebt. Relatiestatus: hartstikke bezet. Maar dat is irrelevant.

Hoi hoerrr!! Neuken?

Maar dan. Zodra diegene jouw verzoek heeft geaccepteerd, duik jij in diens PB-chat en vraagt er verlekkerd op los.
“Hé schatje, hoe gaat het met je? Lekkere dag gehad? Ik vind jou wel wat! Mooie kop heb je, hoor! Toe maar!”
Of gewoon “Hi, hunk!!” met een paar hartjes en zo’n verliefd kijkende smiley. En dan ook vooral meteen doen alsof je elkaar al jáááren de kent.

Ik durf te wedden dat de man in kwestie jou, als vrouw, meteen in de hoek der wanhopige snollen en gatvulling zoekende sletten stopt. Misschien zelfs met een vinkje erbij: ‘even onthouden voor wanneer ik echt een keer omhoog sta zit en een gratis kwakjesdeponie zoek.’

De voorbeeldzinnetjes hierboven zijn overigens nog stúkken beter en aardiger geformuleerd dan de meeste Facebook-chatberichten (en DM’s op Twitter; daar komen over het algemeen de spontane dickpics vandaan), waarin totaal onbekende mannen gelijk met de deur in het virtuele huis van menige vrouw vallen. Met zinnen als: “Hi, I like you a lot!❤ Can we talk? Or even better: more? I bet you want it too!”
Of gewoon iets in de trant van: “Hoi, neuken?”
Ja echt, dat gebeurt.
Vaak. Te vaak.

Jachtwild

Als ik dergelijke mannen in mijn chat heb, blijf ik – als gevoeld jachtdoelwit – eerst maar eens een hele tijd angstvallig stil. Ik schaar dit soort gedrag onder de ‘ongewenste online intimiteiten’.  Als ik in een goede bui ben en het berichtje zelf niet al te stuitend is, stuur ik later mogelijk nog een – redelijk beleefd – antwoord, namelijk dat ik gewoon geen tijd en geen zin heb om te chatten, dat ik absoluut geen chatter ben. En vervolgens wens ik de heer in kwestie nog een fijne werkdag/werkweek of gewoon een fijn leven met hun eigen partner toe (de meesten hebben die namelijk).

Enfin. Je zou dus verwachten dat het dan wel duidelijk is dat ik mijn tijd wil niet verdoen met zinloos geklets en oeverloos gezwets met hitsige mannen. Maar nee. Er wordt dan bijvoorbeeld gevraagd of er geen mogelijkheid is om (op andere wijze, lees: whatsapp) in contact te blijven. Huh, wat? We hádden voorheen toch al nooit contact? Dan blíjven we dus ook niet in contact. Toch? Dus zwijg ik gewoon maar. De volgende dag: wéér bericht. Hoe het vandaag met me gaat, of ik nu wel tijd heb, of met wat meer druk: “Hi schatje. Wil je vandaag wél met me chatten? Doe eens niet zo afstandelijk?!?”

Uiterlijk dan ga ik inwendig gillen.
NEE! Ik héb hier geen zin in. NEE! Ik wás toch duidelijk? NEE! Ik héb geen interesse! NEE! Ik wil niet chatten! GA! WEG!
Als de man pech heeft, zeg ik hem dat ook, redelijk in die bewoording. Gevolg = ontvriending (of ontvolging). Helemaal prima.

WAAROM??

Maar wat ik me nu écht afvraag:
WAAROM denken mannen nog steeds dat ze zo überhaupt een kans maken bij een willekeurige vrouw?
WAAROM denken mannen nog steeds dat vrouwen per definitie wel in je geïnteresseerd zijn, wanneer je als onbekende hork met een paar hartjes en piemelpics in je rugzak haar PB-inbox of DM binnen komt denderen?
Blijkbaar worden Facebook en Twitter als dating apps gezien. Velen zijn inmiddels alweer geblokkeerd of uiteindelijk toch maar overgestapt naar een echte 06-lijn of een porno-site, maar toch…

Toe, leg eens uit, lieve man? Schiet je werkelijk zo eens in de tien keer raak? In dat geval weet ik niet hoe die 10% der vrouwheid denkt. Of is het zelfs maar 1 op de 1000 keer raak en is dát al voldoende beloning om die 999 ferme klappen in je gezicht te incasseren? Want dan snap ik echt totaal niet hoe mannen denken…
Waar is je fatsoen? Waar is je gevoel voor eigenwaarde gebleven?

Voor mij is het in ieder geval één van de allergrootste afknappers (niet dat ik überhaupt op zoek ben). Dan heb ik nog liever iemand die me in de kroeg ‘live’ aanspreekt (en niet meteen tongzoent!!!), zodat ik de persoon en de lichaamstaal beter kan duiden. Trouwens, ik geef online inmiddels de voorkeur aan Mastodon, een heel fijn nieuw sociaal medium, waar werkelijk alles gewoon out in the open is en er geen DM’s of unsolicited dick pics langskomen (gewoon omdat er geen DM is).

Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen: mannen, kap ermee en duik het real life nachtleven in als je een seks- of andere partner zoekt. Of bel een 06-lijn. Of ga op Tinder en swipe je suf. Of kijk porno en serve yourself.
Alles, werkelijk álles, beter dan dit.
Want geloof me: Het. Werkt. Niet.
Echt niet.

Goed dan, nog een greepje uit de grabbelton die ‘FB-Chat’ heet.

‘Nee, ik wil niet’ wordt door mannen totaal niet begrepen. Zwijgen trouwens ook niet.
(En ja, ik heb, fatsoenlijk als ik ben, toch maar de namen van de meesten afgedekt)

Oké, wilt u het echt zien? Ja? Echt? Toch dick pics? Nou ja. Kleine selectie van wat je als vrouw zoal, zonder dat je erom vraagt, zonder enig voorafgaand contact, krijgt toegestuurd. Shocking? Niet echt meer. Het Whatsapp-berichtje heb ik er voor de fun bij geplakt 🙂 Mannen: Piemels zijn en blijven lelijk. Of je nu een plaatje van je piem0l of van een dood, gevild kapucijnaapje toestuurt: het effect is hetzelfde op de vrouw in kwestie.

bron: DM/PB. ZONDER ENIGE VOORAFGAANDE CONVERSATIE!!