Bron: YouTube (Docu Strike-a-pose)
Michael Jackson en Madonna, mijn jeugdhelden. Michael Jackson vond ik fantastisch, Madonna wilde ik zijn. Ik had zelfs een soort escape-clausule voor mezelf bedacht, als Madonna worden niet zou lukken dan zou ik Pia Zadora worden (een rijke man vinden die al mijn artistieke ambities zou ondersteunen).
Later toen ik eigenlijk al niet zo’n fan meer was, zag ik ‘In Bed with Madonna’. Ik was net klaar met de dansacademie en herkende het vrije wereldje in de film. Flamboyante figuren die op de dansacademie en in het uitgaansleven deden alsof ze altijd zo vrij en fabulous waren. Homo, hetero, travestiet, transseksueel, het maakt niet uit, als je er maar goed uitziet en happy bent. Ik vond het heerlijk om rond te hangen in gay-discotheken, vooral om de sfeer. Gewoon lekker vrij dansen, niemand houdt zich in want er is altijd wel iemand nog vreemder dan jij. En als hetero meisje kreeg ik veel complimenten die ik graag aannam omdat ik tenminste zeker wist dat het niet was om mij het bed in te praten.
Iedereen wist dat het uitgaansleven en het theater kleine geheime wereldjes binnen de grote wereld waren. Mijn gay-vrienden voelden zich niet overal op hun gemak. Typische (hetero) studentenkroegen werden vermeden, bij hun eigen familie hielden ze zich in.
De documentaire ‘Strike a pose’ laat zien hoe het nu gaat met de dansers van ‘In Bed with Madonna’. Ze blikken terug op die tijd, maar vertellen nu echt alles, ook de mindere kanten. Het raakt me. De eerlijkheid over het vluchten, de openheid over het verbergen van hun ziekte. Ze zijn volwassen geworden en kijken liefdevol en kritisch terug op hun jongere zelf. Het mooiste fragment vind ik het moment waarop ze elkaar weer voor het eerst sinds jaren terugzien. De openheid en ongemakkelijkheid, alsof er niets veranderd is, terwijl alles anders is. Het verlangen om het echte leven te voelen, die ene hetero die alle stiltes wil opvullen, waardoor het alleen maar pijnlijker wordt.
Madonna ben ik niet geworden, ik geloof ook niet dat ik ooit echt beroemd heb willen zijn. Ik wilde vooral doen wat zij deed. Misschien lijk ik toch meer op haar dansers.
Hoe was jouw leven toen je begin twintig was? En hoe kijk je daar nu naar?
