Lief kind zonder naam,
Je bent er nooit gekomen. Niet omdat wij geen kindje konden krijgen, maar omdat we het nooit hebben geprobeerd. Wij hebben nooit de behoefte of wens gehad om jou op deze wereld te zetten.
Sommige mensen vinden dat misschien heel erg egoïstisch van ons, maar wij denken daar dus anders over. Als wij samen heel gelukkig zijn en er ook nog eens van overtuigd zijn dat het krijgen van een kind geen aanvulling op ons leven is, waarom zouden we er dan tóch voor moeten kiezen jou op de wereld te zetten?
Stel nou dat we niet zoveel van je zouden houden als dat nodig zou zijn?
Stel nou dat je je daardoor eenzaam of misschien zelfs ongewenst zou voelen?
Stel nou dat je dan het gevoel zou hebben een blok aan ons been te zijn, een last die wij liever niet zouden willen dragen?
Dat zou toch vreselijk zijn voor jou, lief kind?
Jij hoort de allerliefste ouders van de wereld te hebben. Ouders die jou, al ruim voordat je daadwerkelijk wordt verwekt, in hun leven willen verwelkomen en met al hun liefde omarmen. Jij hoort je geliefd en gewenst te voelen. Geborgenheid te vinden zonder daarom te hoeven vragen, omdat je ouders feilloos aanvoelen hoe jij je voelt.
Wij, die niet jouw ouders zijn, zijn er niet van overtuigd dat we jou datgene kunnen bieden, waarvan wij denken dat je het nodig zou hebben. En we houden teveel van je om je dan – puur omdat het volgens sommige mensen zo hoort – toch op deze wereld te zetten.
Het ga je goed, lief kind. Hopelijk kom je terecht bij een pappa en mamma die ontzettend veel van je houden.
Dát zou ons heel gelukkig maken.
Mooi!
Goeie keuze. Meer weloverwogen dan zoals de meeste mensen wél voor een kind kiezen.