Mijn wasmachine is kapot. En dat is niet handig. Ik heb namelijk 3 kinderen. Dat staat, na een week niet wassen, garant voor een berg was, die nog hoger is dan de Nordmann die je in je kamer had staan met Kerst.
Dit is al de 2e wasmachine die is overleden in de 4 jaar dat ik hier woon. Het zijn beide tweedehandsjes geweest en ze worden intensief gebruikt, maar dat zouden ze toch moeten kunnen hebben?
Het probleem is nu dat bij het centrifugeren de stoppen in mijn meterkast doorslaan (eigenlijk zijn het schakelaars maar dat klinkt zo saai). Elke keer dat de machine een poging doet tot zwieren, springt beneden de aardlek eruit. Ik heb verstand van veel dingen, maar niet van wasmachines.
Zo jammer.
Had ik maar een vak geleerd. Iets met techniek of zo. Er zijn namelijk veel dingen stuk gegaan de afgelopen weken. Mijn toetsenbord van de PC, de muis van de PC, de wasmachine dus, mijn fiets, mijn geliefde Etna oven met gasfornuis, 3 peertjes én de vaatwasser. Nou ja, de laatste een beetje maar, gelukkig. Die heeft een klap gehad toen mijn dochter van het krukje waar ze op stond, boven op de klep viel. Gelukkig geen gewonden, maar de vaatwasser heeft nu een scheve deur en maakt gekke geluiden.
Bijkomend voordeel is dat ik nu wél heel dankbaar ben voor al mijn andere apparaten die het goed doen. Maar ik hou mijn hart vast voor mijn koelkast…
Dit was bij de ijzerboer. Mijn hart huilde een beetje want we hebben bijna 20 jaar samen opgetrokken. Ik maakte een foto van de grijper die mijn Etna samenkneep en zag dit gekke groene licht..
Dat groene licht is zijn ziel.