“Wat zal ik vandaag eens gaan schrijven?”
“Schrijf eens hoe lief je ons vindt!”, oppert mijn oudste.
Deze is voor mijn jongens, de liefdes van mijn leven.
Als ik jullie gade sla,
zittend op de bank met een kop koffie,
want dat is nodig na een korte nacht
Mijn jongens, mijn vlees en bloed,
allebei gewoon jezelf
Spelend met elkaar, met lego
met heel veel fantasie
Herken ik beetjes van mezelf
ontdek ik steeds meer van jullie
Kleine, steeds, groter wordende mensen
Jullie, die ik klein wil houden
en die ik wil zien opgroeien
Ik ben trots
op de normaalste dingen
zo trots dat ik lijk te barsten
Soms vind ik jullie onuitstaanbaar
dat vinden jullie mij dan vast ook
Maar de liefde overheerst
Een liefde die moeilijk te beschrijven is;
groot en vanzelfsprekend
Jullie maken mij kwetsbaar
en tegelijkertijd ook zo veel sterker