Ik erger me soms suf aan de manier waarop men tegenwoordig als lezer van een blad wordt benaderd. Meermaals valt het me op hoe weinig vertrouwen een journalist heeft in het verstandelijke vermogen van zijn doelgroep. Voorgekauwde, compleet overbodige informatie, die door een redactie wordt herkauwd om vervolgens op een kraaknet-forum te presenteren; het is tegenwoordig schering en inslag.
Happy Home!
Zo ook toen ik een tijdje terug op het net scrolde en een nieuwe ‘challenge’ van Libelle tegenkwam, de Happy home challenge! Ik weet het, challenges zijn hip en ik schrijf me doorgaans dan ook onmiddellijk in, nog op de dag dat ik zo’n rol-niet-met-je-ogen-wanneer-je-een-zoveelste-challenge-tegekomt-challenge zie passeren.
Nee, grapje. Over het algemeen heb ik echter niets met deze nieuwe trend. Maar goed, nooit eerder had ik er bij stil gestaan dat je, om een happy home te verkrijgen, blijkbaar een uitdaging moet aangaan. Mijn nieuwsgierigheid ( lees vooral: scepticisme) was gewekt, dus ik klikte erop.
Alles voor de Lente
‘Tijdens deze 21 dagen challenge maken we ons huis klaar voor de lente.
Schrijf je in en ontvang meteen de 21-dagen kalender.’
Wauw, dacht ik. Deze uitdaging doe je dus niet voor jezelf. Nee hoor, deze doe je voor de lente! Geweldig toch? Ik ben het, net als de meeste vrouwen denk ik, niet echt gewend om een happy huis te creëren, speciaal voor een seizoen. Bij Libelle wist men dat duidelijk, want om te voorkomen dat je als deelnemer nog zelf moest gaan nadenken over hoe je dat dan ’t best aanpakte, was men zo vriendelijk om een dagkalender te schenken, zodra je je brein had uitgeschakeld en je je had ingeschreven. Aardig!
bron: pixabay
Positief en lentefris
Hun vriendelijkheid kende echter geen limiet. Een introductie ging de 21 dagen – allen netjes voorzien van een fleurige, lentefrisse foto met de to-do lijst per dag – vooraf. Een introductie bij deze challenge? Ach, het zal wel noodzakelijk zijn, anders zou het er niet bij staan, toch? Dus ik las het. En ik kan u verzekeren, maar goed dat ik dát deed. Het was een ver-á-de-ming! De positiviteit en aanmoedigende woorden dropen van mijn scherm. Om nog te zwijgen over de geruststellende toon die me glashelder duidelijk maakte dat ik niet dagenlang schoon zou moeten maken en zelfs weekends vrij van opruimstress zou krijgen.
Stappenplan
En het werd nog beter. Zo las ik dat dit programma speciaal voor mij uitgeschreven werd in een eenvoudig stappenplan. Een eenvoudig stappenplan, speciaal voor mij… stel je voor. Gewoonweg de max!
‘Want een fris huis… betekent een fris hoofd!’ aldus Libelle. Mijn hartslag schoot zelfs even de lucht in zodra ik de omvang van deze laatste zin ten volle besefte. Bijna, ja het scheelde werkelijk niets, bijna had ik mijn kans verkeken om de mist die blijkbaar in mijn hoofd hing, op te zien lossen. En wat me nog meer aanmoedigde, ik stond er niet alleen voor indien ik dit 21 dagen ging doen. Nope, heel de redactie zou me bijstaan! Van handjes klappen en toejuichingen tot samen het dagelijkse to-do-lijstje afvinken.
Wie komt er nou graag thuis?
De inspirerende zinnen om mijn enthousiasme nóg verder aan te wakkeren, ontbraken niet. Ik zou tips, trucjes en zelfs handige weetjes te zien krijgen. Want: wie elke dag een klein beetje doet, doet wonderen! Aldus het artikel. Alles zouden ze uit de kast halen om te zorgen dat ik na 21 dagen thuis zou komen in een huis waar je graag thuiskomt…
En dát deed het hem. Die laatste zin, die zorgde ervoor dat ik me niet in deze waanzin liet vallen.
Pfff dat was op het nippertje. Ben ik toch nog nét geslaagd in de challenge me níét in te schrijven voor een challenge.
Ach ja, lief maar het blijft toch een vrouw hé. Kuren, hormonen, onzekerheden en Joost mag weten wat nog meer. Ik ken haar nu 2 jaar en idd kan ze blablablaën als de beste. Nu kan ik dat ook erg goed dus dat gaat hard tegen hard. Ik probeer altijd te winnen maar dan gaat ze snel over op een ander onderwerp; laf natuurlijk want ik kan geen zes onderwerpen tegelijk bijhouden en dat weet ze maar al te goed! Heb al een paar keer geskyped maar dan heeft ze altijd een dikke trui aan. Ik probeer haar te verleiden om in pyjama voor de Skype camera te komen maar dat wil nog niet erg lukken! Maar ja, ik moet wat want van haar gedichten begrijp ik helemaal niets, ook niet van andere gedichten trouwens hoor dus ik ben zeker geen maatstaf. Columns kan ik beter volgen en ik moet zeggen dat deze grappig is maar ook een beetje gezocht. Maar alle begin is moeilijk en met haar doorzettingsvermogen zal ze zeker een grote worden! En op dat moment kan ik tegen iedereen zeggen dat ik “De schrijfster persoonlijk ken” en dan zal toch veel van haar bekendheid op mij afstralen.
Yep…jij kunt ook blablablaën, al kan het nog beter. Blijven oefenen Pim.