“Eerst lijkt het wel winter in april en nu is het veel te heet. Klote klimaat.”
Een man met een bezweet rood hoofd en zo te zien een buik in dezelfde staat – de helft puilt namelijk onder zijn te kleine shirt en boven zijn te lage short uit – blokkeert in de supermarkt samen met een andere man het schap waar ik zijn moet.
“Ja,” zucht zijn bleke, magere gesprekspartner. “Van mij mag het wel wat minder warm.” Hij veegt onzichtbare zweetdruppels van zijn lijkbleke voorhoofd. Volgens mij heeft de beste man nog nooit een zonnestraal van dichtbij gezien.
Bron: Eigen foto (YvB)
“En dan wil ze ook nog naar het strand,” klaagt Buikmans. Hij ziet me, maar doet slechts een minimale stap opzij. Om de tortillas te pakken die ik nodig heb, moet ik dus in zijn nabijheid bukken en als ik overeind kom, word ik van heel dichtbij geconfronteerd met zijn vuurrode, drillende, zwetende buikmassa. Voor mij de enige keerzijde van dit mooie weer. Ik loop vlug weg om mijn andere boodschappen te halen en de heerlijke zon weer op te zoeken.
Met z’n allen kijken we vanaf eind september al reikhalzend uit naar de zomer, collectief verzuchtend dat we depressief worden van het grijze weer en dat het tijd wordt voor zon. We boeken massaal vakanties naar tropische bestemmingen en klagen bij iedere regendruppel nóg een tikkie harder. Maar áls de zon eindelijk meer dan twee dagen achter elkaar schijnt, beginnen al gauw de eerste mensen te roepen dat het écht te warm is. Dat het maar weer snel mag afkoelen. Ongegeneerd en zonder klagen genieten van het mooie weer en de zon lijken maar weinig mensen te doen.
Natuurlijk snap ik dat het voor de ouderen onder ons niet fijn is als ze het te warm en benauwd hebben. Hetzelfde gaat op voor zieken en mensen met zwaar lichamelijk werk. Ik benijdde de man niet, die zaterdagochtend mijn boodschappen, die ik bij uitzondering een keer heel decadent liet bezorgen, kwam brengen. Maar die twee mannen in de supermarkt zagen er niet uit alsof ze op het punt stonden te gaan werken. Net als de twee vrouwen die afgelopen zaterdag binnen gehoorsafstand bij het zwembad lagen en iedere keer dat ze zich van rug op buik of omgekeerd wentelden, wéér verzuchtten dat dit toch echt te warm was voor Nederland.
Bron: eigen foto (YT)
Hoe gek ik ook ben op klagen, ik wacht er wel mee tot het weer koud en nat wordt, iets wat niet lang op zich kan laten wachten in Nederland. Ondertussen geniet ik van de warmte en de zon. Van het licht en van de leuke dingen die het met zich meebrengt. Tijdens het lange Hemelvaartweekend betekende dat een bezoekje aan een festival, waar we onverwachts vrienden tegenkwamen. Een heerlijke rustige ochtend in het zwembad, voordat de mensenmassa wakker werd. Een BBQ bij vrienden met een wijntje erbij. Mensen, een klein advies: pas je ritme aan op de warmte, neem een ijsje, een koud glas water, een biertje of een wijntje extra en geniet! Echt, die lange grijze koude winter krijg je hier gegarandeerd. Ik wens ons allen een lange zonnige zomer toe.
Ik geef toe dat ik het licht en het gemak waarmee ik naar buiten loop in de lente en zomer altijd erg prettig vind. Maar ik verlep bij temperaturen boven de 24 graden, krijg knallende hoofdpijnen van ‘lekker in de volle zon op het terras’ en je zult mij op hoogtijdagen écht niet op het strand vinden. Too much. Geef mij maar wind, wolken en 22 graden. Zie je ook die drillende buiken niet.. brr..
Het is heerlijk om mooi weer te hebben, maar zo 22/24 graden (zoals nu) en een windje erbij is toch echt aangenamer dan zondag!
22/24 zijn de fijnste temperaturen. Maar die paar tropische dagen horen er hier ook bij.
Zou dat klagen puffen en steunen echt helpen?Het is nooit goed of het deugt niet.
Boodschappen bezorgen is toch niet decadent? Doe ik altijd! Maar ik heb dan ook geen auto, dus dat weegt op tegen de kosten. Wat de temp betreft: niet buiten hangen tussen 12 en 15 uur, en het huis koel houden, scheelt al een hoop.