Zoals bekend hebben wij, van HoeVrouwenDenken, een stel broers, die hun gedachten al sinds jaren op HoeMannenDenken spuien. Maar soms, heel soms, vragen zij zich wel eens iets af, waar toch echt enig vrouweninzicht voor nodig is. En vice versa: wij vrouwen willen ook wel eens iets weten over het al dan niet functioneren en denken van de man (maar dat geven wij natuurlijk niet graag toe).
Enfin. HMD-broer Gabriël (beter bekend als Gafke) en onze eigen Kliefje (Zuster Klivia) bakkeleien wat af. En weet u wat? U mag meegenieten!
Mogge G,
Mijn echtgenoot is een buitengewoon lief exemplaar, maar nogal – eh – dwingend. En hij denkt ook erg graag na voor me. Iets waar ik soms helemaal knettergek van word.
Vorige week nog: ik merkte terloops op dat ze regen voorspeld hadden.
‘Denk je aan het zolderraam?’ vroeg manlief.
‘Oh, moet die dicht dan?’ vroeg ik, kribbig tot in de toppen van mijn zenuwen.
Heb ik voor het eten Chateau Huppeldepup uitgekozen, vraagt hij me of ik niet liever die Chileen gewild had? Zelfs onze dochter valt het op, dat betuttel. ‘Denk je niet dat ze die Chileen dan zelf al gepakt had, als ze die had gewild?’ antwoordde ze laatst in mijn plaats.
Pak ik bij Appie een broccoli, dan wordt ie steevast uit mijn handen gepakt, tegen het licht gehouden, aan alle kanten aan een grondige inspectie onderworpen en ingeruild voor een ander exemplaar. Mijn broccoli is eigenlijk nooit goed genoeg.
Idem dito pas geleden in een tuincentrum. Mijn uitgekozen geraniums hadden uiteraard weer eens niet genoeg knoppen. Hij moet ze altijd omruilen. Ondanks zijn ‘kies jij maar uit wat je wilt, schatje’, wordt schatje altijd buitenspel gezet.
Gaan we de deur uit, dan vraagt hij bij vertrek of ik mijn portemonnee bij me heb.
Gaan we op vakantie, dan informeert hij naar mijn paspoort.
Steken we over, dan wijst hij op een naderende auto.
Een verzorgende man die alleen het beste voor me wil, is lekker. Ik vind het fijn als hij een zware tas van me overneemt. De deur voor me openhoudt, mijn stoel aanschuift in een restaurant. Dat maakt dat ik me geliefd en verzorgd voel. Ik heb dan echt niet de behoefte de geëmancipeerde, zelfbedruipende, ikkanhetzellufwel vrouw uit te gaan lopen hangen.
Waarom denken jullie mannen dat wij vrouwen allemaal hulpbehoevende, verstandelijk beperkte exemplaren zijn? Wekken wij die indruk bij jullie? Nee toch?
Graag je deskundige antwoord.
Dikke kus, Kliefje.
Och Kliefje toch,
Je klaagt over je overmatig behulpzame man en bijna terloops meld je nog even dat je alleen geholpen wilt worden als je een pakezel nodig hebt. Of als je twijfelt aan jezelf en je in de watten gelegd moet worden.
En die ‘waarom-zijn-mannen-zo-overbehulpzaam’-vraag stel je aan mij. Een man.
Wat denk je zelf?
Doe je even lekker je eigen bonen doppen?
Ik ben te druk met het corrigeren van mijn eigen overbehulpzame gedrag.
Het. Is. Godverdomme. Ook. Nooit. Goed. Bij. Die. Wijven.
Knuffel!
Gafke
Grappig, dit doet me denken aan de briefwisseling tussen Saskia Noort en Jan Heemskerk, heb ik ook van genoten! Overigens zou ik ook een beetje gek worden van Kliefjes man; zeggen dat jij mag kiezen en dan je keuze in twijfel trekken…
Ik word er zelf soms ook horendol van hoor. Hij heeft het zelf niet in de gaten en bedoelt eea niet betuttelend, zegt ie. Ik zou hem het liefste een corrigerende uppercut geven als hij in zo’n bui is…