Ik ben nog steeds aan het afvallen. Joechei!
De #LindaLijnt-actie is nu veranderd in #HouVol, dus dat doe ik dan maar braaf. Behalve vorige week, waarin ik me suf heb gesnaaid aan koekjes, snoep, friet en ijs. Maar: dat hoort er ook bij, dus met frisse moed ga ik morgen weer verder.
De laatste dagen merk ik dat mijn kleding steeds losser komt te zitten. Ik ben in totaal 7 centimeter aan buikomvang kwijt, vanaf 20 maart. Best een boel. Met als gevolg: niet echt passende kleding meer. Mijn twee oude jurkjes die aan een hangertje stof hingen te vangen, ja, die kunnen nu op zich wel weer aan. Maar daar heb je het dan ook mee gehad.
Leggings: te groot. Rokjes: sommigen zakken van mijn kont af. Twee nieuwe vestjes van de Hema, gekocht vóór de afvalrace: echt niet meer mijn maat. Om over mijn ondergoed nog maar te zwijgen.
Helaas heb ik nog steeds geen geldboom in de voor- of achtertuin staan, dus doe ik wel kleren weg naar de kringloop, maar er komt niks voor in de plaats terug.
En dat frustreert me enorm! Ik heb deze week vaak gedacht om alles er weer aan te eten, zodat ik mijn kleding gewoon weer ‘pas’. Misschien is dat de snaaireden wel geweest. Hoe stom het ook klinkt (first world problems), ik wil beloond worden voor het feit dat ik al dik twee maanden aan het lijnen ben. Ik wil naar de Hunkemöller en vet mooie lingerie kopen. Ik wil naar de kledingzaak en ZIEN dat ik een maat gekrompen ben. Daar doe ik het toch ook voor? Niet alleen wat op de weegschaal staat, telt, maar zoetjes aan nieuwe kleding kopen die ik voorheen niet zou passen, is toch wel dé kers op de taart. (Ja, alle puns intended).
Heeft iemand het winnende staatslot voor me?
