bron: facebook-chat LB
Hey, daar is ie weer. Hét charitatieve Facebook-chatbericht der chatberichten.
Oh wauw, nóg een keer!
En hopla, daar is het eerste eenzame, commentaarloze TL-hartje ook al.
Warempel, nóg één! Och, wat mooi, al die heimelijke, mysterieuze hartjes…
NOT.
De eerste berichtjes van deze soort – zo’n jaar of 5 geleden? – waren nog heel ongenuanceerd: daar stond zelfs de zin “wees solidair met borstkanker” in. Ik ben niet solidair met borstkanker. Ik heb een hekel aan borstkanker.
Nu is de boel wat beter verwoord (het evolueert! o.O ) met variaties als ‘mooie vrouw’ in plaats van ‘lieve vriendin’, of een hele instructie met wat je allemaal moet doen:
‘Plaats zonder op dit bericht te reageren een hartje op je tijdlijn, gewoon een hartje, zonder tekst. Daarna plaats je een hartje op de tijdlijn van de persoon die je dit bericht heeft gestuurd. Vervolgens stuur je dit bericht door naar alle vrouwen uit je vriendenlijst. Als anderen vragen waarom je zoveel hartjes hebt staan, niks zeggen! Dit is alleen voor vrouwen. Hiermee kunnen we met een klein gebaar solidair zijn voor borstkankerweek.’
Nee. Niet, dus.
Week van de Borstkankerpreventie
Logisch dat het nu weer – voor de 586e keer – rondgaat: het is de jaarlijkse ‘week van de borstkankerpreventie’. Wel, als je één keer per jaar je borsten controleert, waartoe het berichtje dit keer oproept, en daar óók nog met een eenzaam hartje op je feestboekmuur op attent moet worden gemaakt, ben je sowieso al fout bezig. Gewoon elke maand doen. En regelmatig een professioneel iemand even laten kijken kan ook geen kwaad.
Deze ‘acties’ zijn zo verschrikkelijk zinloos, zo gratuit en nietszeggend. Het enige wat ze opleveren, is een hoop irritatie en verbittering bij de mensen die de hele borstkanker-ellende al van (te) dichtbij hebben meegemaakt. Mijn moeder bijvoorbeeld. Ik heb inmiddels ook al mijn tweede mammografie achter de rug, uit pure angst (ja, die angst die ik mijzelf aandoe, ik mijzelf ‘inspuit’, ik weet het). Ik wil er op tijd bij zijn, zeker sinds die dag dat mijn mama een borst moet missen. Nog steeds leeft ze na elke controle weer in spanning. Of het niet tóch teruggekomen is… En Sandra Reemer kan er sinds gisteren al niet eens meer over meepraten. Zo snel gaat het.
Risicogroep
Ook twee darmspiegelingen heb ik al laten doen, omdat mijn vader op redelijk jonge leeftijd (nog geen 50) bijna bezweken is aan darmkanker. Mogelijk een erfelijke vorm. Maar: hij is er nog, dank goede artsen en goed onderzoek. Ik behoor nu voor beide soorten kanker tot de hoog-risicogroep (ook qua levensstijl, helaas. Stupid me).
Dus maak mij alsjeblieft niks wijs met al die virtuele solidariteit. Met dit soort ‘acties’ bagatelliseer je de ernst van wat mensen met kanker en hun naasten werkelijk doormaken. Uit kortstondig, maar misplaatst plichtsgevoel plaats je toch maar snel even een ? en ga je vervolgens weer verder met je dagelijkse rompslomp. Je hebt je compassionele bijdrage immers toch maar mooi weer geleverd.
Goedbedoelende vrouwen
Aan de mensen die mij die oproep inmiddels in de chat stuurden: vat het niet al te persoonlijk op. Je kon mijn hartjesallergie immers niet ruiken. Het stoot mij echter direct tegen de borst. Ik weet dat het goed bedoeld is en ik zal er echt niemand op aankijken, maar het valt voor mij in de eerste plaats onder de noemer dataspacevervuiling, digitale irritatie en ordinaire spam (wat vele mensen ook van mijn blogs vinden, dus look who’s talking).
Maar laten we ons toch alsjeblieft eerst eens concentreren op goed onderzoek, op échte preventie, op daadwerkelijke real-life steun aan patiënten in de directe omgeving. Nee, een hartje op je TL, dát helpt! Het is klaarblijkelijk ook echt een vrouwendingetje; ik zie mannen nooit spontaan een contextloos bierpul-icoontje op hun Facebook-wall plaatsen om aandacht voor prostaatkanker te vragen.
A propos: alcohol. Ook zo’n actie. Tegenwoordig wat zeldzamer, maar een jaar of 3-4 geleden totally trending: “Post een ‘alcoholische versnapering’ (whisky, kahlua, sex on the beach, purple fuck, whatever) en toon dat je solidair bent met…” Met de arme straatkatten in Nicaragua en de hongerende kindjes in Afrika? Of waren het toch de levend gevilde slangen met maagkanker in China? Ik weet het niet meer.
Geweldig hoor, al dat medeleven en die punctuele sociale eensgezindheid, maar als je écht zo graag iets wilt doen en je solidariteit wilt betuigen, doneer dan een paar euro aan het KWF Kankerfonds of wordt voor mijn part lid van de Borstkankervereniging Nederland. Alles beter dan wéér een tekstloze emoticon of een cocktail op je wall, om er zo maar lekker snel vanaf te zijn.
En dát op het borst-geamputeerde Facebook?!
Dat hele borstkankerhartjesgebeuren vindt – tot overmaat van hypocrisie – ook nog eens plaats op Facebook. Hét sociale netwerk dat te lam en te preuts is om ook maar één echte tepel toe te laten. Hét platform dat alle vrouwen liever vandaag nog volledig borstloos zou willen zien. Grof geweld, gruwelijk dierenleed, filmpjes van door aanslagen verminkte lichamen, no problem at all. Maar een simpele borst? Nee, dát kan echt niet; deleten en blocken die hap! En uitgerekend dáár moeten dan dít soort non-acties gevoerd worden?
Als je er al aan mee wilt doen, doe het dan tenminste nog om de vier weken. Met een handleiding voor het onderzoeken van je borsten erbij. Zet het in je agenda en maak met je hartje al die vrouwen, die er zelf niet aan denken, even attent op ’t feit dat het weer die tijd van de maand is, zodat ze tenminste regelmatig hun borsten en oksels aftasten op cystes en tumoren. En zodat jij je iedere maand weer met een goed, solidair gevoel over de borst kunt strijken, natuurlijk.
Sociaal pletten
Het gáát immers helemaal niet om die kanker; stuur hetzelfde bericht, maar vervang borstkanker door autisme, vermiste of vermoorde kinderen, zielige hondjes etc. en er wordt braaf gevolgd. Want als je het níét doet, toon je geen compassie, geen solidariteit. Het valt in de categorie “Like en share dit als je ook vindt dat citroenvlindertjes niet geplet mogen worden”. Doe je het niet, ben je vóór.
Oh, die sociale druk… Hop, daar gaat weer een hartje. Drankje d’rbij?
Hier stond een foto van een prachtige borst, met tepel, met een veertje erop. Helaas vond FB dit – een foto IN een blog – ook niet leuk, hoorden wij van een blog-deelster. Spam vonden ‘ze’ het. Facebook verwijderde het bericht en gaf de lieve deelster een block. Vat u ‘m nog? *Iets met wilde konijnen. En af.*
Ik vind het jammer dat je zo hard bent geworden ? Mijn vader is overleden aan kanker, mijn moeder is momenteel terminaal, mijn nicht, mijn neef, mijn tante en zo kan ik er nog 15 opnoemen binnen mijn kring van dierbaren en bij mijzelf zijn er ook wat onderzoeken gedaan en is er het een en ander verwijderd en toch vind ik het fijn dat ❤️ Te zien op zoveel tijdlijnen want even voel ik mij niet alleen …
even staat de wereld (en ookal is het farcebook) er bij stil wat voor kutziekte het is en even komt die discussie weer op gang en even weet iedereen wat er bedoeld wordt met dat ❤️ Zonder er woorden voor nodig te hebben .
Ik vind het jammer dat het jou zo boos maakt en als ik jouw stuk lees zit er achter deze boodschap nog veel meer boosheid en ik gun jou zoveel meer ondanks dat ik je niet ken …. maar ik weet en heb ervaren hoe boosheid je opvreet hoe het je verteert en hoeveel meer kans deze kutziekte dan krijgt om te groeien. Ik wens jou kracht met alkes wat er is en nog zal komen …
liefs Claire ❤️
Lieve Claire,
dankjewel voor je mooie reactie. Ik ben blij om te zien, dat er toch nog iemand is, die wél steun vindt bij de hartjes-actie. Als ze jou goed doen, als ze jou daadwerkelijk een beetje minder alleen doen voelen in alle verdriet, dan hebben ze tenminste voor één iemand nog zin gehad.
Ik kan je ook zeggen dat dat, wat je in mijn blog leest, geen boosheid is. Het is pure frustratie. Er zijn vast hier en daar mensen, die oprecht het gevoel hebben, met dit soort acties anderen te steunen. Een heel enkele keer is dat blijkbaar ook het geval: zie jou. De overige reacties op deze blog getuigen van het feit dat de frustratie enorm is; niet alleen de mijne.
Waarom? Omdat het eigenlijk een goedkope feelgood-actie is, die ondersteund wordt door gekweekte en misplaatste schuldgevoelens. Je doet eerst een beroep op iemands emotie: ‘lieve vriendin, doe dit doe dat, want dan laat je je solidariteit zien met xyz’. Natúúrlijk is iedereen solidair met xyz, zij het borstkankerpatiënten of ander leed: dat is een vanzelfsprekendheid. Iedereen wil wel steun betuigen aan mensen die lijden, als het – let op – maar ‘makkelijk’ is. En zo’n hartje is dat. Heel makkelijk. Je kostje qua steun geven is met een simpele handeling weer gekocht. Hoppa, hartje, klaar! Dát is wat mij frustreert. Dit laat voor mij zien: “Ik leef met iedereen mee en iedereen krijgt mijn steun, als het maar niet al te moeilijk is. Alleen de makkelijke dingen graag.”
Aan aandacht en bewustwording levert het helaas ook al niets op: iedereen is zich inmiddels wel bewust van kanker en de gevolgen daarvan. Iedereen weet wat je preventief zou moeten (!) doen. Met een enkel hartje op je TL maak je echt niemand bewuster van het feit dat er borstkanker bestaat. Overigens kunnen mannen ook borstkanker krijgen, waardoor ik mij weer afvraag waarom dit dan iets is, wat enkel onder vrouwen gedeeld wordt (‘lieve vriendin’…).
Enfin. Ik ben niet boos op specifieke mensen; integendeel. Van die personen in mijn vriendenkring weet ik dat ze het vast enkel en alleen maar lief bedoelen. Of dat ze er zelfs verder helemaal niet bij nadenken, want wat is nou een hartje (makkelijk, dat is het, meer niet). Ik ben dus gefrustreerd door al die couch surfers die snel maar even óók zo’n hartje posten, om van het gedoe af te zijn, omdat ze dan weer op easypeasy wijze ’goed’ hebben kunnen zijn en zich zo ook weer even heel goed kunnen voelen. Daarmee stappen ze met zevenmijlslaarzen over het wérkelijke leed en bewustzijn heen.
En mij frustreert het vanuit dezelfde emotie als de jouwe: het verlies van (kindjes van) lieve vrienden en familie aan kanker, het hebben van naaste familieleden die eronder geleden hebben of er zelfs nog steeds onder lijden. Ik kijk naar mijn liefsten en denk dan: rot op met je FB-hartjes; je hebt duidelijk geen idee hoe het werkelijk is. Jij bent in staat om er een klein beetje steun uit te putten: dat is – toegegeven – een capaciteit die ik duidelijk niet bezit. Ik kan er met de beste wil van de wereld geen steun of solidariteit in zien.
Maar nogmaals: ik ben blij dat JIJ er tenminste wel wat positiefs uit hebt kunnen halen en ik wens jou dan ook veel kracht en liefde toe. <3
Liefs
Lou
(PS: sorry dat ik hier nu wéér een heel blog heb zitten typen. Maar je ziet dus dat het me raakt, wat je schrijft)
Het verbaast me dat er niet meer reacties zijn zoals die van Claire. Ik deel de hartjes nooit omdat ik nou eenmaal graag zelf bedenk wat ik op mijn tijdlijn plaats. Als een bepaald filmpje al heel vaak gedeeld is dan deel ik het ook niet meer. Toch begrijp ik niet dat zoveel mensen geïrriteerd worden door zo’n bericht. Ik zie het meer als het sterkte wensen onder een verdrietige facebookpost. Je gaat niet persoonlijk langs in het ziekenhuis maar je wilt toch even iets van je laten horen.
Kanker is helaas inmiddels zo wijdverbreid dat zo goed als iedereen er wel eens in zijn/haar directe omgeving mee te maken heeft (gehad). Natuurlijk is het een rotziekte maar het hoort blijkbaar bij het leven. De hartjes zijn een manier waardoor er weer even openlijk over gepraat wordt en niet alleen over behandelplannen en andere ellende. Zo’n ernstige ziekte heeft enorm veel impact op je relaties met anderen. Het bespreekbaar maken levert volgens mij een hoop op.
Eh. En mannen dan? Die kunnen ook gewoon borstkanker krijgen. Er zijn wel minder mannen met borstkanker dan vrouwen maar toch… Zinloze actie dit. Alsof íemand ook maar kan vergeten dat zoiets als borstkanker bestaat. En als het dan echt de spuigaten uitloopt, komen er klavertjes vier voor prostaatkanker? Zonnetjes voor huidkanker? Smileys voor een hersentumor? Een doodskopje voor non Hodgkin? Hou toch op.
Fantastisch blog, ik heb er ook al tig dingen over geschreven, mensen geprobeerd uit te leggen hoe onzinnig die debiele acties zijn maar het helpt geen drol…. ik ben geneigd om een foto van mijn gehavende borst tijdens de onderzoeken rond te sturen… mét hartjes erop…dat wel
😉
Een van de redenen dat ik nauwelijks op fakebook zit, al die kettingbriefachtige acties. Superirritant, ook als het een sympathiek doel dient. Ik heb zelf 10 jaar geleden een operatie ondergaan omdat mijn uitstrijkje heel slecht was, en ben daarmee de dans ontsprongen. En dát is inderdaad waar de aandacht naar uit moet gaan; laat je onderzoeken!
Ik vind dat iedereen dat zelf moet bepalen. Als je een kettingbrief in je brievenbus krijgt ga je toch ook niet in de ruimte lopen schreeuwen? Dan donder je ‘m gewoon weg. Zelfde geldt voor kettingwhatsapps en dat soort onzin. Mensen zijn nu eenmaal kuddedieren en er zijn er een hoop die voor de zekerheid maar altijd met de kudde meelopen en in dit geval een hartje plaatsen. En er zijn er die door een koeieflats geirriteerd raken en dan tegen de rest van de kudde gaan blaten dat ze hun rotzooi op moeten ruimen in plaats van eromheen lopen.
Mwah, ik stamp al 8 jaar door dat weiland en het ligt zo vol met koeienflatsen dat ik niet anders meer kan dan erin trappen; eromheen lopen is geen optie meer. Dan hef ik inderdaad mijn hoeven en zeg mijn medeweilandgenoten wat ik ervan vind. Zie hier.
Dit is mijn reactie op de ❤️❤️:
Lieve fb vriendinnen, stuur mij geen ❤️❤️ meer. Ik weet het is goed bedoeld, maar met een ❤️ doorsturen en er verder niks mee doen, heeft deze hele actie nog geen zin. Want zeg nou zelf, heb jij jezelf direct onderzocht toen je dit ❤️ door gestuurd kreeg?? Ik denk t niet. Belangrijk is om jezelf goed te checken op eventuele ongeregeldheden in de borst. Hoe eerder je er bij bent, hoe beter. Want ik kan je uit ervaring vertellen, het hebben van borstkanker is geen pretje, en dan druk ik mij nog licht uit. Dus doe jezelf een plezier, doe de maandelijkse check! En daaronder plaatste ik een foto met hoe de borsten check uit te voeren.
Dat is een mooi en doelmatig antwoord.
Ja, erg slecht is dat, want die hartjes vervuilen het hele facebook, heel erg storend, schermen vol hartjes.
dit soort negatieve berichten is veel beter, het maakt mensen bewust en solidair van en om niks.
hou vol paginas als deze te maken, heel erg nuttig om vooral vrijheid van meningsuiting te hebben, behalve natuurlijk voor mensen die iets met hartjes hebben.
Topblog Lou….. Ik heb mijn tl geblokkeerd want mensen zetten zomaar kaarsjes op wereldkankerdagen of weetikveel welke kanker om mij te steunen. Maar het herinnert me alleen aan de slechte operatietijden en het helpt me helemaal nergens mee. Bovendien is het nogal stigmatiserend en het helpt je ook zeker niet als werkzoekend bent.
Groetjes,
Dorothé
Aan dat aspect had ik nog niet eens gedacht… Ja, ik kan me levendig voorstellen dat het niet bepaald fijn is om er op deze manier steeds weer aan herinnerd te worden.
“Hier, heb je een hartje, want jij had/hebt ook kanker.”
En je schiet er dus niks mee op; jij krijgt er bijvoorbeeld een rotgevoel van én het toont ook nog eens de hele buitenwereld inclusief potentiële werkgevers dat je een ‘risicowerknemer’ bent. Dat laatste is inderdaad iets om ook eens even wat beter over na te denken als je van plan bent om zo’n hartje (of bierpul of biljartballen of wat dan ook) bij iemand op de TL te plempen. Dank je voor je reactie, Dorothé! Liefs!