Rene H., onze geliefde fotograaf en ‘journalist’ van Regio15.nl, herinnert u zich hem nog (nognognog)? We dachten hem verloren te hebben, maar niets blijkt minder waar. En wat hebben we hem gemist, onze claim-fotograaf!
Even ter opfrissing:
Ergens eind vorig jaar ontdekte onze Rene – waarschijnlijk door onze uitermate goede bronvermelding – een screenshotje op HoeVrouwenDenken. Een kleine, de tekst en de ernst van de besproken zaak ondersteunende afbeelding uit een openbaar filmpje op het YouTube-kanaal van een omroepinstantie (die wij dus ook correct als bron noemden).
Rene wist niet hoe snel hij zijn schadeclaim middels een brulbrief bij ons/mij moest deponeren. Het duurde even voordat die brief bij mij belandde, omdat hij het ding aan de verkeerde persoon had gestuurd. Maar goed, toegegeven: een ander adres dan een e-mailadres was ook moeilijk te vinden. Maar: we zijn op velerlei wegen contacteerbaar. En vindbaar. Wij wel.
Spam
Natuurlijk hebben wij (ik) aanvankelijk op lieflijke, subtiele en licht ironische wijze getracht om Rene de hand te reiken en te babbelen onder het genot van een kopje koffie. Om uit te leggen dat zijn vordering – voor een screenshotje uit een openbaar youtube-filmpje – onaannemelijk hoog en tevens volledig misplaatst is. Zo zeer misplaatst, dat wij de brief in eerst instantie in de lade van doorsnee ‘spambrieven van incassobureau’s, wannabe-fotografen en grijpgrage Nigerianen’ dumpten. Echter, ook zó misplaatst dat wij tóch een postje eraan wilden wijden. Wij reageerden dan ook zoals vrouwen dat doen: vanuit pure liefde. Openlijk. In een blog. Omdat wij (kale) kippetjes nu eenmaal niets voor het publieke oog verborgen willen laten. Maar helaas. Rene is – nog steeds – een man. En mannen snappen subtiele boodschappen nu eenmaal niet. En over enige humor beschikt hij klaarblijkelijk al helemáál niet.
Klein, klein kleutertje, wat doe je in mijn hof…
Rene was dus niet zo goed te spreken over deze reactie en deponeerde de zaak bij een heus juristenkantoor. Arme Charlotte’s Law… Moeten ze nu werkelijk met dit lullige gevalletje aan de slag?
“Lossen jullie het maar lekker op, maar zorg dat je ze flink uitknijpt, ja?” zal hij vast ende zeker (<- indicatie van hypothetische uitspraak, géén feit) tegen Charlotte gebulderd hebben. Na ons standpunt in een laatste brief nog een keer in correcte, beleefde, niet-ironische en niet-humoristische bewoording duidelijk gemaakt te hebben, vernamen wij een half jaar lang niets meer van meneer H. en juristenconsorten. Wij gingen er aldus van uit dat Rene tóch een verstandige, enigszins redelijk denkende man was.
FOUT!
PLOF! Een – op het eerste gezicht wederom op ordinaire spam lijkende – mail van een gerechtsdeurwaarder op mijn virtuele mat:
‘Mevrouw Bartels! Wij hebben wat gerechtelijke documenten voor u inzake Rene H., maar u bent niet te vinden. Volgens ons bent u mogelijk dakloos of in ieder geval zonder vaste verblijf- c.q. woonplaats. Wilt u zich even melden, ja? En snel graag.’ [Nota bene en wellicht ten overvloede: Dit is géén citaat! De echte bewoording was iets formeler.]
En, ja hoor, dat wil ik best. Ik ben weliswaar prima vindbaar, maar als je geen zin hebt om je werk goed te doen tussen al die formele raderen der EU, is het wat moeilijker om je slachtoffers op te sporen. Snap ik. Het ís ook een hoop gezeik, gekrijs en gedoe. Om niks.
–Tekst loopt door onder de (gratis, rechtenvrije en zeer professioneel geschoten)
afbeelding van pixabay —
Plof de Tweede
Hoppa! Alwéér PLOF! Een dagvaarding op de – dit keer real life – mat. Weer van meneer H., die nu dik elfduizend (11.000 !!!1!!1!) euro’s (inclusief huizenhoge, totaal gehotseklotste ‘advocaatkosten’) te vangen. Niet alleen voor de citaatrechtelijk geheel te verantwoorden still, maar nu – zomaar ineens, out of the blue, zonder enige notificatie en mogelijk voorafgaand verzoek om verwijdering van de betreffende blog – ook nog eens voor ‘onrechtmatige uitingen’ (schending van de eer en goede naam, belediging, hoe je het maar wilt noemen). Want niet alleen vanwege mijn ene uitspraak (over de indruk die zijn manier van werken bij mij wekte) biggelde er een traantje over het fotografenwangetje. Nee, over het blogje van onze broers op HMD van destijds was (en is) Rene – zo blijkt nu ineens – óók absoluut not amused. Wel, dat mag hij zijn, natuurlijk.
Koppen dicht tot in den eeuwigheid!
Maar… dan mogen wij toch ook zeggen wat wij vinden van zijn – vermeende – geldbinnenharkpraktijken?
Nee! Dat mag niet! Want Rene laat via de eisen in de dagvaarding tevens weten, dat ik – nadat ik die geëiste 11k in zijn schepnetje heb mogen proppen – in de toekomst tot aan het einde mijner dagen nóóit meer iets vervelends over hem mag zeggen, volledig volgens het principe ‘dokken en klep dicht’. Inclusief dwangsom.
Maar buurman Rene, wat doet u nou?!?
Oh, en voorts mag ook niemand anders van HVD ooit nog iets rottigs over Rene zeggen, niet eens op ’t sterfbed. Want ik ben – volgens Rene en consorten – hoofdelijk aansprakelijk voor alles wat iedere andere persoon op HVD zegt/plaatst/poept. Want ik ben héél HVD. In persoon. Ook in de toekomst. [Notitie voor de dames: ik moet eerst dood. Dan mogen jullie weer.] Hoe dan ook, ik weet zeker dat andere – al dan niet gedupeerde – blogsites deze aangelegenheid wel op weten te pikken.
Rene, deze eis is zó absurd, dat ik er in feite niet eens op in wens te gaan in mijn verweerschrift alias Conclusie van Antwoord. Gij Biggest Brother of all.
Weet dit, lieve buurman Rene: was er hier – onder andere – daadwerkelijk sprake geweest van een professionele persfoto (is er niet) die niet onder het citaatrecht valt (doet ie wel) en waarbij een foute bron vermeld was (is er niet: goede, enig vindbare bron), hadden wij zeker ingezien dat we fout hadden gezeten. Dan hadden wij zijn claim zonder meer begrepen en betaald. Maar wij zaten dit keer niet fout, dus zijn wij nu óók not amused! En onze broers evenmin.
En dat zal Rene H./H. (spreek dat a.u.b. even hardop uit?) weten ook. In ieder geval zo lang het nog kan. Een weekje of zes minstens nog.
Enfin. Lang verhaal kort
De weledelgestrenge Rene H. alias SP Networks BV alias Regio15.nl sleept ons – lieve, te goeder trouw handelende, maar ook redelijk blutte dames – voor de kantonrechter. Vanwege een screenshotje. Uit een filmpje. Op een openbaar YouTube-kanaal. Dat níét van hem is. Waar ook géén verdere bron of ook maar enige verwijzing naar hem bij stond vermeld. En voor dat ene kleine screenshotje wil Rene H. nu maar liefst 11 mille opstrijken. Ja. Echt.
Soap!
Wij wachten gespannen af hoe geamuseerd de kantonrechter over dit sneue geval zal zijn. Wacht u met ons mee? Binnenkort vast een nieuwe aflevering van deze soap-opera (alias sop-opera alias wysiwyg-opera), vanaf nu ‘De Klotograaf’ genaamd.
Wel, meneer de Klotograaf, het maakt mij geen zak uit. U zit fout.
Beter gezegd: u zit de verkeerde(n) te fucken.
Oh nee, dat wilde u niet.
Rene(e), Rene(e), Rene(e), and I say: ‘Throw the ace and face up to the truth’ – Talk Talk!
(Bron: YouTube)
PS: om te tonen dat wij nog steeds het allerbeste voor hebben met Rene, hebben we uit coulance de reacties op deze blog op moderatie gezet, zodat alleen de ‘nette’ reacties verschijnen. Maar eigenlijk hoeven jullie niet te reageren, hoor; we weten immers toch wel hoe jullie erover denken 😉
Update 06-08-17:
reacties zijn nu gesloten
Update 09-11-20:
Omdat er inmiddels zoveel wappies in Nederland rondlopen die de rest van de wereld bedreigen, beschieten en anderszins gewelddadig bewerken, hebben wij de achternamen uit deze blog(serie) verwijderd. Wij willen niet dat al die gesjeesde hottentotten onze Rene wat aandoen.
Pff, je zal maar een kutleven hebben. En/of een vriendin dan wel goede kennis die behalve amateurfotograaf toevallig ook jurist is . Benieuwd of Charlotte op no cure no pay basis werkt, anders is dhr. R.H. strax zelf een paar 1000 euro lichter aan proceskosten.
Allemaal hypothetisch hè! 😉
Dat fotografen betaald willen worden voor hun werk, is natuurlijk geheel legitiem en begrijpelijk. Ik wil óók betaald worden voor mijn werk. En je geeft al aan dat je – indien je een fout had gemaakt en dat ook ingezien had – ook echt wel betaald zou hebben. Maar nu dus niet.
Dit is een schoolvoorbeeld van de wanpraktijken van (spreekwoordelijke!) bloedhonden die anders niet rond kunnen komen dan door moedwillig slachtoffers te zoeken. Zoek een plaatje, beweer dat het van jou is, zoek redenen – hoe belachelijk ook – om geld te eisen en zoek een welwillende jurist of advocaat om mee te helpen knijpen. Dat is bijna een alternatief verdienmodel te noemen (let wel: ik nóém het niet zo).
Heel bloggend en artikel schrijvend Nederland zal jullie dankbaar zijn dat dit eindelijk in de publiciteit komt. De meesten zijn zich van geen kwaad bewust, schrikken zich een hoedje, betalen gedwee (terwijl dat in veel gevallen dus níét hoeft) en houden zich stil, uit angst voor nóg hogere of andere, nieuwe claims. In de huidige online berichtgeving is de huidige wetgeving omtrent auteursrechten en copyright tot een aanfluiting verworden; compleet verouderd. Actie is dus hard nodig! Dank jullie hiervoor.
(Ik hoop dat mijn reactie ‘netjes’ genoeg is?)
Naar mijn mening wel, maar het blijft natuurlijk een delicate zaak, zeker ook met het als zodanig benoemen van een ‘alternatief verdienmodel’ (dat je in werkelijkheid c.q. in dit geval natuurlijk níét zo wilt noemen, gelukkig). Ik zou in dit kader kunnen twijfelen over de toelaatbaarheid van de zin over de bloedhonden en de slachtoffers, maar gezien de uitdrukkelijke spreekwoordelijkheid ervan, laat ik je reactie als zodanig toch maar toe. Waarvoor dank!
Ik durf er bijna geen reactie op de zetten… wat een ***hannus…
Heel netjes, Petra, die *** 🙂
Hoe heerlijk geschreven, smakelijk gelezen. Ik werd overigens aangenaam verrast door ’s mans digitaal visitekaartje op het wereldwijde weefsel dat ons allen omspant. In tegenstelling tot de suggestie in het artikel is er overigens sprake van humor, getuige de biografische opgetuigde bedrijfsfilosofische zichtwijze.
Het moet bijna wel een misverstand zijn dat deze man dit geld nog nodig heeft, met zijn portfolio. Hij moet toch bakken met geld verdienen met zijn unieke verfrissende stijl en pakkende thema’s. De overduidelijke signature belichting spat van je scherm. Meesterlijk hoe hij van een alledaagse setting een artistiek hoogtepunt weet te maken. Zijn werk zal vast wel ergens geëxposeerd worden, ik kan me goed voorstellen dat je dan je rechten goed bewaakt. Want voor je het weet heb je een schadepost van €10.000,- +. Of zit ik nou de verkeerde fotograaf te Googlen?
Misschien heb ik ook de verkeerde fotograaf voor ogen. Maar, Annet, als wij het over dezelfde fotograaf hebben en ik bekijk zijn portfolio, zie ik niets vernieuwends of een verfrissende stijl. Nu is een fotograaf in mijn ogen slechts een gesjeesde kunstenaar die bij gebrek aan talent dan in godsnaam maar een knopje gaat indrukken en dit dan kunst noemt. De enige expositie die ik via Google van hem heb weten te vinden is er een op Schiphol in connectie met goedkoop reizen. Het was in ieder geval niet in het ‘Stedelijk Museum’. Dus ik denk niet dat de door jouw aangehaalde ‘pakkende thema’s ‘bakken met geld’ opleveren. Verder lees ik een slecht geschreven ‘about me’ tekst op zijn zakelijke website. Zeker niet passend bij zijn ‘exclusieve kunst’. Misschien zou iemand dit voor hem kunnen herschrijven.
Wat sneu! Heerlijk geschreven dit artikel. Hoop dat jullie gauw van deze [-weggejorist-] af zijn. Volgens mij is Rene degene die zelf zijn “goede naam” aantast hier… Sneu sneu en nog eens sneu.
Óf je neemt het gewoon als compliment dat je werk getoond wordt [negatieve publiciteit is óók publiciteit]. Tenzij je (heel sneu) te weinig of geen opdrachten meer binnenhaalt.. Misschien moet hij inspecteur voor de Belastingdienst worden. 🙂
En weet je wat nou het leuke is, je gaat gewoon betalen
Zullen we het oordeel in deze maar aan de rechter overlaten?