Bron: Pixabay.com
Als het kroost weer is toegedekt zitten vader en moeder in de aluminium tuinstoelen van de Action, want die harde plastic krengen die standaard bij de tent horen zitten zo beroerd, te genieten van de avond. De eerste zoem verstoort de rust. Vader slaat om zich heen om ogenschijnlijk onzichtbare muggen te pletten, moeder heeft nergens last van want die zit in een lange broek en vest te bibberen dat het ’s avonds toch wel flink afkoelt. De citronellakaarsen van de Hema komen tevoorschijn (het wordt steeds duidelijker waarom de auto zo vol zat) en vader wordt, onder luid protest vakkundig in de anti-mug gebaggerd.
De Senseo zorgt weer voor een heerlijke kopje koffie en vader sopt genietend zijn koekje in het zwarte goud.
De rust, de ruimte, de krekels en de frisse avondlucht. Zo heerlijk ontspannen…
“Madeleine, Quintin, Jasper en Barbaraaaaaah! Nu hier komen.”
” Mamaaaah we zijn lekker aan het spelen…
” Kan me niet schelen, jullie komen nú hier..”
“Jij speelt vahals!”
” Nietus jíj speelt vals.”
“Niet jij speelt vals…”
“Mamaaah Rik zegt dat ik vals speel!”
“Mama is even bezig schat.”
“Erik!”
“Eeeerik!!”
“Verdomme waar is papa”
“Eeerik! let jij nou ook eens op de kinderen, ik sta net de caravan te dweilen.”
“Hahahahaha, hihihihi hahahahaha, hihihi, tikkie jij bent hem”
Moeder zucht eens diep en vraagt zich af waarom er geen campings bestaan voor ouders die niet kunnen opvoeden. Een camping waar ze herrie makend en met hun schreeuwende en rondrennende K-kinderen, die niet hebben geleerd wat rekening met andere mensen houden betekent, op een kluitje kunnen gaan zitten en allemaal ZOVEEL HERRIE KUNNEN MAKEN ALS ZE ZELF WILLEN!
“Fijn hè schatje. Ik geniet zo intens van dit echte campinggevoel.”
“Hmpfff…”
Wat hieraan vooraf ging: Campinglife 3
