bron: pixabay
Verbaasd keek haar moeder naar de opengaande deur. “Ben je nu al thuis?”
Ze liep de kamer in en liet zich naast haar vader op de bank vallen.
“AU! Bijna de hele bank is leeg, maar jij moet uitgerekend half bij mij op schoot ploffen?!?” Hij knipoogde naar zijn dochter, trok haar naar zich toe en sloeg een arm om haar heen.
“We hadden je nog niet verwacht? Was het niet leuk?”, vroeg haar moeder.
“Het was leuk mam, maar ik wilde gewoon naar huis. Morgen wil ik een gezellige dag met de meiden hebben,” antwoordde ze.
“Zal ik voor jou ook een glas pakken? Dan drinken we met z’n drietjes nog een glaasje en dan gaan papa en ik naar huis. Is dat goed?”
“Goed hoor, mam.”
Ze schopte haar schoenen uit. Met een schuin oog keek ze naar haar moeder. Zou ze het gezien hebben? Haar moeder kon
altijd heel erg boos worden als ze haar schoenen gewoon daar liet slingeren, waar ze uitgetrokken werden. Ze verwachtte dat er een opmerking zou komen. Maar haar moeder stapte zonder commentaar over de pumps heen, gaf haar het glas en ging zitten. Een tijd geleden leek het er nog op dat haar moeder recht tegenover haar stond. Alles wat híj deed, was goed. En op alles wat zíj deed, had haar moeder commentaar.
Zou zij het weten? Zou zij weten waarom hij ineens wilde scheiden. Haar vriendin Ilse had gevraagd of ze zeker wist dat hij geen ander had. Waarom zou hij anders willen scheiden? Het was misschien niet meer het vuurwerk van het in het begin, maar ze hadden het toch best goed samen? Zij had met haar mond vol tanden gezeten. Ze had geen antwoord. Ze wist het niet. Midden in een volle kroeg voelde ze de tranen achter haar ogen branden. Het kostte haar even om zich te herpakken. Ze liet haar vriendin zitten en liep naar de bar om twee drankjes te bestellen. Iets om die brok in haar keel weg te spoelen.
Toen ze met twee glazen terug liep naar het tafeltje zag ze hoe Ilse met twee mannen aan het praten was. Ilse zag haar, pakte haar arm en sleurde haar letterlijk het gesprek in. Het was duidelijk dat haar vriendin het erg naar haar zin had, maar zij was moe. Het lukte haar niet om bij het gesprek te blijven, telkens dwaalden haar gedachten af naar die middag. “Nu is het officieel,” had haar advocaat gezegd. Weer voelde ze de tranen prikken.
Ze haalde diep adem en verontschuldigde zich: “Sorry Iels, ik ben echt heel erg moe. Ik ga er vandoor.”
“Nog één klein nachtmutsje?” probeerde de man, die overduidelijk interesse had in haar vriendin, haar over te halen.
“Nee, ik ga. Leuk jullie ontmoet te hebben,” en ze liep naar de uitgang.
“Wacht!” schreeuwde Ilse, “Ik ga met je mee.”
“Nee. Blijf. Ik kom wel thuis en jij vast ook wel. Veel plezier nog lieverd.” Ze gaf Ilse een kus op de wang en liep de kroeg uit.
Liepen er ’s avonds altijd zo veel stelletjes over straat? vroeg ze zich al fietsend af. Het leek wel of overal waar ze keek geliefden arm in arm over straat slenterden. Zag ze dat nu goed? Liep híj daar nu? Met zijn arm om een vrouw heen? Ze trapte iets sneller en vertraagde al snel weer haar tempo. Hij was het niet. De man leek van dichtbij niet eens op haar bijna-ex-man.
Haar vader porde haar in de zij. “Waar denk je aan? Ben je in gedachten weer in de kroeg?” grapte hij.
“Waarom heeft hij daarstraks gebeld, mam?”
Haar moeder keer naar het glas: “Hij belt morgen terug.”
“Dat vroeg ik niet!” beet ze haar moeder toe.
“Meisje, het is laat. Vergeet het, morgen is er weer een dag,” probeerde haar vader de boel te sussen. Hij legde zijn hand op de hare. Ze trok haar hand terug en dronk haar glas leeg.
“Bedankt pap en mam. Ik ga nu slapen.”
Haar ouders maakten aanstalten om op te staan.
“Blijf zitten. Jullie mogen ook in de logeerkamer blijven slapen, dat was toch al de bedoeling. Ik ben gewoon te moe.”
Wat hier aan vooraf ging: De fut is eruit (21)
bron: pixabay
