Toen ik gisteren wakker werd en zoals gewoonlijk door het nieuws scrolde, viel mijn blik op een nieuwsbericht van de NOS met de kop ‘Meerderheid van de jonge vrouwen afgelopen jaar wel eens ongevraagd betast.’ Mijn eerste gedachte: oud nieuws. Er zijn meerdere incidenten in het nieuws geweest de laatste tijd, die breed uitgemeten werden in pers, zoals de berichten over Taylor Swift en LowLands. En heel eerlijk gezegd zijn de uitkomsten van het onderzoek voor mij – en ik denk ook veel anderen – triest genoeg niet heel erg verrassend.
Ook ik heb terwijl ik uitging weleens een ongewenste hand op mijn kont of op mijn borst gevoeld. En ik had ooit een mannelijke collega, die zich meerdere keren in een veel te kleine ruimte opzettelijk zo positioneerde, dat ik me letterlijk tussen hem en het meubilair door moest persen. Tot ik de moed had verzameld om er wat van te zeggen. De situaties tijdens het uitgaan waren ongemakkelijk, maar niet traumatisch. Toen al voelde het bij het uitgaan ‘alsof het erbij hoorde’. Fout natuurlijk, maar het was wel zo. De werksituatie was gevoelsmatig veel heftiger omdat het iemand betrof in een veel hogere positie dan ik en het geen publieke setting was. Tijdens het uitgaan werden overigens óók mijn vrienden wel eens ongewenst in hun kont geknepen. Daar deden we heel lacherig over en stom genoeg heb ik me toen nooit gerealiseerd, dat dat voor hen wel eens net zo vervelend kon zijn als omgekeerd.
Nu realiseer ik me, dat het er helemaal niet bij hoorde destijds. Ondanks mijn eerste reactie op dit nieuws, denk ik dan ook dat het goed is dat het aangekaart wordt, ook al gebeurt het aan de hand van een ‘open deuren’ onderzoek. Het filmpje dat de NOS erbij gemaakt heeft (hierboven), geeft het probleem wel duidelijk weer. Het is ‘maar’ betasten, iets wat blijkbaar niet zo erg is in onze samenleving. Misschien wel heel duidelijk geïllustreerd door het feit dat iemand die “Grab them by the pussy” roept, zonder enige problemen president wordt van een van de machtigste landen ter wereld.
Volgens een onderzoekster naar seksueel gedrag in het NOS artikel heeft het bij mannen te maken met het feit dat zij hun mannelijkheid willen laten zien. Ze willen zichzelf bewijzen en indruk maken. Het klinkt bijna als een excuus. Moeten we het maar zo laten dan, om jongens jongens te laten zijn, zoals SIRE graag wil? Grijpen waar je grijpen kan, jongen?Ja, ik weet dat die campagne zo niet is bedoeld, maar als organisaties als SIRE of de overheid zich er tóch mee gaan bemoeien hoe we onze kinderen opvoeden, dan kunnen ze misschien beter geld en energie steken in het maken van een campagne over wederzijds respect en grenzen. Misschien leren de meiden die ook denken te ver te kunnen gaan daar dan ook wat van.
SIRE is niet van de overheid.
Dank! Sloridig van mij. Heb dit eigenlijk altijd gedacht en niet meer gekeken of dat wel klopte. Weer wat geleerd. Ik pas het blog iets aan 🙂