Sinds maart ben ik al aan het lijnen. Eigenlijk is dat niet het goede woord voor wat ik nú doe, maar alles is begonnen met #LindaLijnt. Linda de Mol mobiliseerde een enorm aantal mensen die samen met haar de afvalstrijd aangingen. Zo ook ik, en de voltallige redactie van Hoe Vrouwen Denken. Geen idee waarom Linda mij triggerde toen, maar ik heb destijds echt genoten van de grote groep mensen die allemaal met hetzelfde bezig waren. Lekker zeiken op Social Media over hoe moeilijk het is en zo, Linda’s vlogs volgen. Ik vond het heerlijk.
Nu, 6 maanden later, ben ik nog steeds bezig. Wel heb ik heb het woord lijnen afgeschaft. Dit filmpje van Berthold (Omdenken) heeft me geïnspireerd om mijn regime terug te vinden. Ik weet dat ik het goed doe op veel groenten, geen dierlijke vetten en koolhydraten en véél drinken. Dat geeft mij energie voor 10 en heeft ervoor gezorgd dat ik vanaf het begin in maart, TIEN kilo ben afgevallen.
Tien!
Ik ben supertrots op mezelf. Natuurlijk is er wel eens een zak chips en wat koekjes doorheen gejaagd. Hallo, ik ben een vrouw met hormonen, hè! En eet ik één of twee keer in de week een desemboterham, maar ik ben met een pond per week gemiddeld afvallen goed bezig.
Wat er helaas vaak bij inschiet met werken en kinderen opvoeden is het sporten. Ik merk dat ik daar nog geen ritme in heb kunnen vinden. Ik fiets gelukkig wel enorm veel, dus ik verbrand wel wat calorieën zo door een week heen.
Nu ik toch veel kwijt ben en mensen het ook zien, wordt me gevraagd hoe ik dat doe. Heel simpel, met de 3 s-en én een goede foodprep. Ik maak veel klaar in de avond, ik kook voor een aantal dagen, ik haal dieprviesgroenten voor in de smoothies, kortom: ik maak het mezelf lekker makkelijk. De 3 s-en zijn: smoothie in de ochtend (groente+fruit+allerlei superfoods+plantaardige melk), salade in de middag (een goed gevulde, met bv noten, champignons, kikkererwten, linzen, warme groentes, courgette etc) en in de avond vaak soep. Tussendoor eet ik 2 rijstwafels met hummus (VERSLAAFD!) en ik zit vol. Werkelijk ongelooflijk hoe voldaan ik kan zijn met dit alles.
Dankzij de giftige-eieren toestand (ik was al vegetarisch en lactosevrij) was de stap vrij klein naar een geheel plantaardig dieet. De beste keus die ik voor mezelf heb kunnen maken. Ik heb het al een keer eerder geprobeerd en gefaald, maar dit keer merk ik dat ik me er super fijn bij voel. Ook gevoelsmatig, wat betreft het niet bijdragen aan onnodig dierenleed.
Jullie moeten weten dat ik ooit, 6 jaar geleden, op mijn zwaarst was: 103 kilo woog ik. Ongelukkig, altijd moe en depressief. Na mijn scheiding ben ik 23 kilo afgevallen en bleef ik jarenlang hangen op 80 kilo.
Vorig jaar heb ik daar nog eens 7 kilo bij gegeten. Mijn start gewicht afgelopen maart was (ohoh, dit weet dus echt NIEMAND hé!) 87,5 en is nu 77,5. <– dat is voor mij echt waanzinnig. Ik heb dat gewicht in geen járen gezien dus ook niet het lijf én de kleding maat die erbij past.
Deen in een pashokje, maat 40. Whuut! (stretchstofje, jaja 😉 )
Heel boeiend allemaal, die getallen (NOT), maar waar het om gaat is natuurlijk hoe ik me voel. Mijn motto, met dank aan mijn favo Yoga juf Adriene Mishler: “Find what feels good, not what looks good.” Ik hoef geen strak afgetraind lijf (nu), misschien wel later, maar ik ben gelukkig wanneer ik in de spiegel kijk. Blij dat ik elke dag gezonde keuzes maak die me vitaal maken en ervoor zorgen dat ik mijn lichaam waardeer en accepteer zoals het nu is. Het brengt me immers nog steeds elke dag weer van hot naar her.
Deen ligt wel prettig op de ogen moet ik toegeven….
Nou dank denk ik? ☺