Dochter is inmiddels een kleine maand onderweg op de middelbare school. Na een hobbelige start weet ze haar draai redelijk te vinden. Ze gaat niet fluitend naar school, maar ook niet meer overdreven gestrest of angstig.
Goed nieuws dus. Maar op één ding had ik niet gerekend. Ik had vroeger een bloedhekel aan huiswerk en alhoewel ik weliswaar heel slecht was in wiskunde, wist ik feilloos te berekenen van welke vakken ik het huiswerk deze keer wel over kon slaan. Ik heb dat hele huiswerkgebeuren dan ook geen seconde gemist toen ik ‘mocht’ gaan werken.
Nooit gedacht dat het ooit weer bij me terug zou komen. De school van dochters keuze is niet kinderachtig met huiswerk. Ja, háár keuze, niet de mijne. Iets waar ik haar vast nog wel eens fijntjes aan kan herinneren als het nieuwe eraf is en ze gaat schelden op haar school, maar dat is een ander onderwerp.
De eerste lesdagen van de brugklas zijn begonnen met Cito’s. En ook gelijk met huiswerk. Heel veel huiswerk. Urenlang, iedere dag weer. En dochter wil per se alles goed doen, dus wordt ook álles gemaakt. En bij iedere opdracht wordt gevraagd of ze het wel goed doet. Mijn man kan zich verschuilen achter het feit dat Nederlands niet zijn moedertaal is, dus mag ik aan de bak.
Als ik thuis kom na een dag ploeteren op kantoor en voor nog een paar uur werk mee naar huis heb genomen (Ha! Huiswerk!), mag ik eerst meekijken met háár huiswerk. Helpen met woordjes leren, overhoren, luisteren als ze haar redenatie achter wiskunde- of geschiedenisvraagstukken uitlegt en aangeven of ik dat logisch vind klinken, of niet. Me ontzettend dom voelen, terwijl ze berekeningen uit haar hoofd maakt, die ik met een rekenmachine zelfs niet snap. Met eten koken, eten, etc. is rond een uur of negen ’s avonds pas de beurt aan mijn huiswerk. Waarna ik veel te laat ga slapen en de volgende dag om kwart voor zes met roodomrande ogen naast mijn bed sta.
Ook de weekenden staat het huiswerk centraal. Terug naar de theorie van zinsdelen en Duitse grammatica, terwijl de wasmachine draait en de wc geboend moet worden. Ik wist dat de overgang naar de middelbare school zwaar zou worden voor dochter. Wat ik niet wist, is dat ik ook met mijn oogleden op de grond zou lopen na een paar weken. En dat ik wéér alle vakken zou gaan doorlopen, óók de vakken waar ik destijds al een bloedhekel aan had en nu dus nog steeds heb.
Nog een paar weken en ik word in een dwangbuis het huis uitgedragen door mannen in witte overalls. Een brugpieper van middelbare leeftijd, dat kán ook niet goed gaan. Is het al herfstvakantie?
hahahahahahaha, jij en je dochter zullen straks enorm blij zijn als de middelbare schooltijd achter de rug is en jullie beiden het diploma hebben behaald ! 🙂
(het wordt in het tweede en derde jaar nog veel erger.. just so you know 😉 )
Haha Dat wil ik helemaal niet weten!