bron: pixabay.com
Vorige week postte een ex van me een artikel op Facebook dat mijn aandacht trok. Ik had de lieverd al bijna 10 jaar niet gesproken, maar nu wilde ik wel even met hem praten. Het ging namelijk over polyamorie.
Nieuwsgierig bekijk ik eerst zijn profielpagina. En warempel, hij heeft een open relatie. De reden voor mijn interesse is dat mijn lief ook nogal aan zijn vrijheid hangt. Iets waar ik vaak mee geworsteld heb. Rationeel gezien kan ik het prima begrijpen; verandering van spijs doet eten, nietwaar? Maar emotioneel gezien ben ik nogal geconditioneerd door het traditionele monogame partnerschap. Anders gezegd: ik word gewoon jaloers.
We hebben het er vaak over gehad en ik heb al heel wat grenzen verlegd. Want de liefde is groot en er zou echt niemand tussen ons zou komen. Bovendien werd mij bezworen dat de seks tussen ons het beste was, wat hij ooit had meegemaakt. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op de ‘don’t-ask-don’t-tell’-formule. En trouwens, hij had toch eigenlijk nooit seks met iemand anders dan met mij. Helaas begon mijn lief de laatste tijd weer wat recalcitrant te worden op dat vlak. Hij heeft een vriendinnetje met wie hij weliswaar nooit echt seks heeft, maar er wordt wel heel wat geknuffeld, gemasseerd en gezoend. En dan steekt bij mij toch weer dat groene monster de kop op. Wat hem dan weer zodanig tegen de borst stuit dat hij vervelend begint te doen. Hij had het natuurlijk helemaal niet eens hoeven vertellen, dus blijkbaar zit er iets dwingends achter. Hij wil graag dat ik er op dezelfde manier in sta als hij.
Dus ik bedacht dat ik mijn ex eens aan de tand zou voelen over zijn standpunt in dezen. Ik heb altijd groot respect voor de man gehad, zelfs lange tijd spijt dat het tussen ons mis is gegaan. Hij is een uiterst rustig en geduldig persoon die ik ook nog beticht van grote wijsheid. Die middag stuurde ik hem een chatbericht.
Natuurlijk wilde hij met me praten! Vervolgens werd eerst de wederzijdse handel en wandel van de laatste jaren besproken. De volgende dag stapten we over op WhatsApp. We hebben het eigenlijk vooral gehad over onze liefde voor science fiction, iets wat we na onze relatie nooit meer met een partner hebben kunnen delen. Ook omdat ik vond dat een gesprek over vrije liefde beter face-to-face zou kunnen plaatsvinden, al was het alleen maar omdat het nogal ingewikkeld is om het hele verhaal op mijn telefoon te typen.
Die avond kreeg ik een minder gezellig appje. Mijn (ex-)lief: “Ik maak hier een eind aan, want jij wil niet wat ik wil en ik weet niet wat ik wil. Ik ga niet meer reageren en je hoeft ook niet langs te komen.”
Whut?? Ik moest er bijna om lachen. Ik heb in elk geval niet gehuild. Wel geprobeerd mijn sleutels nog op te halen, maar meneer deed inderdaad gewoon niet open. Ik vraag me af wat daar nou het bezwaar tegen was. Waarschijnlijk was hij toch niet heel erg zeker van zijn zaak.
Het voordeel is dat ik me niet meer in bochten hoef te wringen. En ik met mijn ex gewoon gezellig kan blijven appen over de nieuwste science fiction-series.
Toch: It’s so hard to say goodbye (Jason Mraz)
bron: pixabay.com
Blijft altijd een lastig iets he. Het is voor iedereen anders, de één kan er makkelijk mee leven, voor een ander werkt dat absoluut niet.
Feit blijft wel dat er duidelijke afspraken voor gemaakt moeten worden en ook dat is voor iedereen heel persoonlijk.
De taboe mag er dan toch wel af vind ik.
Ja, een open relatie klinkt heel vrijgevochten. Ik zou helemaal voor zijn als ik naar mijn voordelen kijk, maar de gedachte dat ik mijn partner daar dan ook vrij in zou moeten laten… Alleen al de gedachte maakt me gek van jaloezie.
Jaloezie is puur emotie en vertelt je waar je waarden liggen. Dat je vervolgens rationeel niet verenigbare normen wilt koppelen aan die waarden is onbegonnen werk. Dus kom je snel uit bij ‘don’t ask, don’t tell’ om jezelf toch die vrijheid te gunnen en de ander geen pijn te doen. Maar het verlamt open communicatie, iets wat volgens mij de hoeksteen van een duurzame relatie is.
Oftewel, je gevoel had gelijk! Wat niet zo vreemd is, want liefde gaat over gevoel.
Wel enorm wrang hoe het nu tussen jullie loopt. Sterkte hoor!
Nou het verhaal heeft alweer een nieuwe wending gekregen. Wordt vervolgd 🙂
Is het niet een contradictie “open relatie”? Het lijkt me meer op friends with benefits eigenlijk. Ik kan me voorstellen dat het alleen werkt als beiden er exact hetzelfde over denken. Moeilijk als je grote liefde zijn vrijheid opeist of aan jou opdringt terwijl je al zoveel principes had bijgesteld.
Als je iemands enige keus wilt zijn en hij ziet je als een optie, dan moet je misschien wel voor jezelf kiezen….