Ik ben geen hardcore Trekkie zoals de mannen uit The Big Bang Theory, maar zette vanavond toch met gezonde spanning de eerste aflevering van Star Trek: Discovery aan. Ik had er enorm naar uitgekeken, de fans hebben bijna 10 jaar moeten wachten op een nieuwe serie! Niet zo lang geleden heb ik uit pure nostalgie nog eens de laatste 3 series van voor tot achter opnieuw gekeken. De enige reden dat ik The Next Generation heb overgeslagen is dat ik veel van die afleveringen al 2 of 3 keer gezien heb.
En nu is daar. Discovery. Joehoe!
bron: pixabay.com
In de media werd al aangekondigd dat het net weer een beetje anders wordt dan voorgaande series. Zo is de hoofdpersoon niet de kapitein van een ruimteschip, maar de eerste officier. Een menselijke donkere vrouw die is opgevoed op de planeet Vulcan, door de vader van Spock uit The Original Series (wat meteen – helaas – de enige crossover is). Zij is het logische vervolg op de donkere kapitein uit Deep Space Nine en de vrouwelijke kapitein uit Voyager. Ze heet ook nog eens Michael. Emancipatie alom! Iets waar Star Trek trouwens altijd al in uitblinkt.
Dus vol verwachting zat ik met een biertje op de bank. Nou. Het is wel ff wennen zeg. De Klingons zien er anders uit en ze spreken bijna uitsluitend Klingon, wat niet om aan te horen is. Bovendien dwingt me dat om tijdens die momenten naar het scherm te blijven kijken om de ondertiteling te lezen. Daar hou ik niet van, ik wil kunnen luisteren en ondertussen iets anders doen. Dat kun je raar vinden, maar ik heb nou eenmaal niet genoeg rust in mijn reet om één ding tegelijk te doen (behalve een boek lezen).
Ik vind ze lelijker dan voorheen en de acteurs hebben het ook duidelijk moeilijk met de – speciaal voor Star Trek gecreëerde – taal, wat niet verwonderlijk is, gezien de harde G-klanken waar ’t bol van staat. Ik snap het idee erachter, maar vooralsnog komt het niet echt lekker uit de verf.
Het verhaal is wel spannend, het gaat er meteen behoorlijk ruig aan toe. In de tweede aflevering vliegen de foton torpedo’s en dode aliens je al om de oren. En die eindigt ook met een vette cliffhanger. Maar ik voel me toch een beetje als Sheldon uit The Big Bang Theory; de veranderingen zijn wel erg rigoureus en daar hou ik niet zo van. Gelukkig – oh joy – begint die serie vanavond ook weer met een nieuw seizoen. Aangezien beide series van CBS zijn, weet ik met een beetje mazzel volgende week al hoe Sheldon, Leonard, Raj en Howard erover denken. Om de een of andere reden is dat belangrijk. Ja, ik kan me erg inleven in mijn series, dát is een ding dat zeker is.
Note: Ik heb de hyperlinks achterwege gelaten want het werden er een beetje veel. Op Wikipedia of IMDB.com kun je alles opzoeken. Spoil yourself.
