Mijn oma luisterde in de ochtend altijd naar de radio. En al de ellende die ze in het nieuws hoorde, droeg ze vervolgens de hele dag met zich mee. Weemoedig meldde ze ons bij het opstaan wat voor verschrikkelijks zich nu weer in de wereld afspeelde. De stap naar internet heeft ze nooit hoeven maken en dat is misschien maar goed ook.
Online ontsnap je er namelijk helemaal niet aan. En ik ben er even klaar mee. Na een gigantisch drukke week, die geestelijk en vooral lichamelijk nogal wat van me vergde, heb ik pijn en ben ik moe. Niks wat een beetje rust niet oplost. Maar als ik even rust heb, grijp ik al snel naar mijn telefoon om door nieuwssites en Facebook te bladeren. Nieuwssites = ellende, dat is algemeen bekend. Maar waar ik op Facebook vroeger nog wel eens leuke dingen zag van alle mensen die streden om te laten zien hoe geweldig hun leven was, lijkt iedereen ook daar alleen nog ellende te delen. In Nederland vliegen de kaarsjes voor Anne me nu om de oren en de boze berichten van iedereen die weet wat er mis is met ‘het systeem’. Mijn vrienden in de VS publiceren alle verbale diaree van Trump en vrienden en familie in Mexico laten vooral zien wat er daar aan criminaliteit, moorden en armoede voorbij komt.
Bron: Pixabay
Op dit moment zaken waar ik echt geen behoefte aan heb. Op de hoogte zijn van wat er in de wereld gebeurt, is soms nodig, maar het beïnvloedt voor mij op dit moment mijn werkelijkheid te veel. Het laat me niet meer zien wat er allemaal wél goed gaat, wat wél leuk is. Het is op het moment een heerlijke herfstdag en ik heb een lang weekend voor me. En ik heb simpelweg geen zin om dit te laten vergallen door alle ellende in de wereld, waar ik zonder TV, radio en internet niets vanaf zou weten.
Noem het egoïstisch, noem het struisvogelpolitiek, maar ik ben er even niet. Mijn nieuwe hobby wordt struisvogelen. En dan bedoel ik dus niet mijn hoofd overal insteken (link is het bekijken waard), maar het tijdelijk blokkeren en negeren van alle ellende in de wereld, ver én minder ver van mijn kleine wereldje. En wat die wereld ervan vindt, boeit me niet. Ik struisvogel, jij struisvogelt, wij struisvogelen. Een nieuwe vorm van therapie?
Wij struisvogelen met je mee?
Gezellig
Het lijkt steeds erger te worden dat collectief delen van ellende en verontwaardiging. Ik lees die berichten echt niet meer. De ouderwetse papieren krant is heerlijk. Gewoon bladeren en de koppen snellen. Bij de naam Trump skip ik gelijk door. Het is een soort zelfbescherming.
Dat dus. Het wordt steeds erger en leuke dingen zie je nauwelijks voorbij komen. Wel goede initiatieven voor een goed doel, maar daar zit dan ook weer veel drama achter.