bron: pixabay.com
Best wel donker hier…
Waarom wilde ik eigenlijk te voet naar huis? Ik had comfortabel met Bert mee kunnen rijden. Maar Bert maakt altijd van die rare jokes, een soort van verholen toespelingen. En hij kijkt er altijd zo eng indringend bij. Vind ik dan. Moet er niet aan denken om nu midden in de nacht bij hem in de auto te zitten. Nee, dan maar lopen. Maar nu voel ik me eigenlijk ook niet helemaal jofel. Donker, geen kip op straat…Kak, er loopt iemand achter mij… Ik hoor zijn stappen. Zware, logge mannenstappen. Ver weg kan hij dus niet zijn. Oh jemig, nu blijft hij ook nog staan… Zou hij niet willen dat ik al lang wéét dat hij mij volgt?
Hop, de pas erin, dan maar wat harder doorlopen. Ai, hij loopt ook weer verder. Oh, wat akelig dit. Klotehart dat maar in mijn keel bonkt. Wat doe ik als hij mij nu blíjft volgen? Als hij me wat aan wil doen? Weet ik ook nog maar iets van die zelfverdedigingscursus? Had ik maar een pepperspray in mijn tas, dan draaide ik me nu acuut om en zou hem eens even inpeperen. Rare mannen zijn het. Allemaal engerds, met hun eeuwige sekslust.
Oh gelukkig, hij is weg… djiezz, wat een opluchting. Snel door.
Best wel donker hier…
Ik had die twee laatste biertjes niet moeten drinken. Dat was echt teveel. Mijn voeten voelen als lood. En daarmee moet ik nu nog naar huis lopen ook, want rijden mag niet meer. En Bob wilde geen bob zijn. De lul.Arme Ilja, haar verhaal in de kroeg sloeg in als een bom. Haar vader zo maar ineens omgevallen, weg. Toen ik de tranen in haar ogen weer op zag wellen, sloeg ik een arm om haar heen en drukte haar even tegen me aan. Maar ze bleef zo stijf als een plank dus liet ik haar ook gelijk weer los. De rest van de dames in de kroeg keek zo verwijtend naar me, alsof ik haar ter plekke stond aan te aanranden. Zo raar…
Jemig, daar loopt een vrouw voor me… Wel moedig, zo alleen over straat als het zo donker en stil is. Als ze maar niet denkt dat ík haar volg of zo… Ik blijf wel even hier staan, dan komt er wat meer afstand tussen ons. De blokken beton die ooit mijn voeten waren, willen sowieso niet verder. Shit, mobiel leeg. Ah, een info-bord van de gemeente. Dan dat maar even lezen. Is ze nu ver genoeg weg? Ja. Mooi, dan maar weer door. Nee hè, daar is ze alwéér. Wat lopen vrouwen toch langzaam. Nu denkt ze vast helemáál dat ik haar volg. Ik wil alleen maar naar huis. Man, wat ongemakkelijk dit. Laat ik dan maar even hier in de portiek gaan staan, dan kan zij rustig verder. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat een onbekende vrouw zich door mij ongemakkelijk voelt. Een bekende trouwens ook niet. Rare wezens zijn het, vrouwen. Allemaal gekkies, met hun steeds groter wordende mannenallergie.
Nou ja, het zal vast een opluchting voor haar zijn als ik niet meer achter haar loop. Dan maar even wachten.
Hé, Piet, mot je kijkuh… daar beneden, kijk, daar! Die gozer volgde die meid, echt waar! Ja, díé vrouw daar. Arm ding. ‘k Heb ’t allemaal gezien. En jottum, nu gaat ie ook nog eens in de donkere portiek van de overbuurman staan! Zou ie daar op z’n volgende slachtoffer gaan staan azen? Enge vent. Wat vind jij, Piet, motte we de politie bellen? Dit is wel heel verdacht, hoor…
bron: pixabay.com
Ik woonde ik een klein dorp. In het dorpscafé kwam vaak een wat oudere dame. Ze was al enigszins over de houdbaarheidsdatum heen. Ik zei dat ook regelmatig tegen haar: ‘Jo jij bent over de houdbaarheidsdatum!’ Jo beklaagde zich: ‘Je hoort altijd maar over aanrandingen en verkrachtingen, maar mij nemen ze nooit, ik baal daar enorm van!’
Ja, het gaat gewoon zo.
Doodziek ben ik er van.
Het publieke domein is GEEN safe space voor vrouwen, en mannen zijn NIET verantwoordelijk voor de gevoelens van vrouwen.
Het is TOTAAL doorgeslagen, als vrouwen ‘bang’ zijn, dan moeten ze schuilen bij hun papa, of hun vriendje, mannen moeten vrij kunnen bewegen in het publieke domein.
En dan natuurlijk dat onbeschrijfelijke gajes van de Feministische Politiestaat, die doen of zij over de bescherming van de vrouwen gaan, en ieder lulverhaal van welk grietje dan ook meteen gebruiken om normale kerels te gaan lopen intimideren.
Geweldig!