Sinds ik mijn blog over armoede schreef, gebeuren er hele leuke en lieve dingen. Zo blééf de postbode rond 5 december maar aan de deur komen. Pakketjes met spulletjes, cadeautjes, en liefde kwamen via mijn gang in de juten Sintzak, om zo door mijn kroost ontvangen te worden.
Zelfs net nog stond de bus van TNT weer in de straat. Met een hele zware doos. Ik val steeds van de ene verbazing in de andere. Deze doos is gevuld met bakbenodigdheden en 3 envelopjes voor mijn kinderen. Een lief kaartje erbij, zonder naam en adres van de afzender. 
Ik vind al die gebaren ongelooflijk. Ik liep al op wolken door de fijne reacties van mensen op Facebook onder mijn blog, maar het is echt hartverwarmend dat mijn blog gelezen wordt en dat mensen dan ook echt in actiemodus schieten. Ik heb mijn kinderen iets onvergetelijks kunnen leren dit jaar: je kwetsbaar opstellen is zinvol. Én, delen is gaaf. (Wisten ze allebei al). Niet alleen voor de ontvanger, maar ook voor de gever.
Ik probeer mijn kinderen met de paplepel in te gieten dat delen fijn is. Niet alleen voor jou, maar ook voor de ander. Zij delen en geven vaak. En veel. Niet alles natuurlijk; je moet wel iets overhouden voor jezelf om uiteindelijk te kunnen geven.
Ik heb nu – met hulp van anderen – mijn kinderen het gevoel kunnen geven hoe het is wanneer je dus ontvangt. Hoe anderen zich voelen wanneer mijn kinderen met hen delen.
Wat een rijkdom en een waardevolle les.
Via deze weg wil ik eenieder bedanken die iets voor me gedaan heeft. Ontzettend bedankt voor de genomen moeite! Ik wil ook diegene bedanken die aan ons gedacht heeft, want ook dat helpt.
ik wens jullie een geweldige nieuwjaar met veel liefs, deelbaar geluk en verassingen!
