Hoewel niet gehinderd door enige botanische kennis, ben ik dol op groen. Natuurlijk heb ik in de loop der jaren wel wat opgestoken, maar de verzorging van mijn planten gaat voornamelijk op gevoel. En dat gaat diep.
Toen ik een jaar of 15 geleden een studiootje betrok, stond daar een ficus die op sterven na dood was. Aangezien ik weinig had om de boel mee aan te kleden vond ik het zonde om de plant weg te gooien. Met de nodige zorg en aandacht groeiden er weer meer blaadjes aan en ik kreeg er schik in. Op een dag kwam er een ander plantje bij. Het was een ficus natasja; dat weet ik omdat dat op het kaartje stond. En ik dacht; hé, maar als Natasja een naam heeft, dan moet die andere toch ook een naam krijgen. Om de 1 of andere reden werd dat Hannes. Beiden reisden met mij mee naar een volgende woning, en uiteindelijk naar het huis waar ik nu woon. Alwaar ik gestaag mijn plantencollectie uitbreidde, want hier is alles groen, licht en heerlijk florerend.
Ik kreeg een lepelplant die ik Miranda noemde. Geen idee waarom, het leek me toepasselijk. Een andere plant heet nu Hedwig, omdat ik met kerst een keer een witte uil in haar pot stak. Daarnaast staat Joris, vanwege zijn 3 stammetjes (Joris Driepinter). Op de vensterbank staat Jasmijn vanwege haar mooie witte bloemen en verderop Fitz… soms denk ik wel eens dat ze me zelf de naam influisteren want ook van die naam weet ik niet waar hij vandaan komt. Hoewel het soms ook heel voor de hand liggend is; boven mijn hoofd hangt Harige Harry.
Jut. Bron: Eigen foto KvdS
Ze krijgen niet meteen een naam natuurlijk, eerst ff kijken of ze wel kunnen overleven in mijn habitat. En soms gaat het ook daarna nog mis, zo is Natasja al een paar jaar dood en heb ik dit jaar Sam, Spike en pas geleden nog Jut ten grave gedragen. Of was het nou Jul? Dat is wel een les voor de toekomst; geef je planten geen namen in duo tenzij heel duidelijk is wie wie is. Jut en Jul leken nogal op elkaar, alleen de kleur verschilde. Omdat ze zo raar groeiden moest ik ze geregeld onder handen nemen met de schaar en ik lette niet op – dom dom dom – wie ik op welke plek terugzette. Ik schaam me een beetje tegenover Jut (ja, ik geloof dat het toch Jul was die nu dood is), dat ik hem en zijn zusje niet eens uit elkaar kon houden. Ik zal hem binnenkort maar verwennen met een grotere pot en verse aarde.
Sowieso moet ik me wat meer bezig gaan houden met de dames en heren. Ik ben nogal veel weg de laatste tijd (want dan zit ik in het volledig plantvrije huis van mijn vriend) en dat wordt me niet in dank afgenomen. Jasmijn begint te rimpelen, Joris ziet wat schriel en Hedwig weigert nieuwe spruiten aan te maken.
En Hannes? Niet moeders mooiste maar ze overleeft tot nu toe alles en iedereen. En zo hoort dat voor de Mater Familias.
Hannes. Bron: Eigen foto KvdS
