In de #MeToo-discussie zijn het meestal mannen die de shit over zich heen krijgen. Verfrissend dat het nu een groep vrouwen is.
Ik heb niet zo heel veel moeite met de open brief van de Franse celebs. Het staat iedereen vrij een mening te hebben, niewaar. Ik ben het grotendeels niet eens met die mening, want inderdaad ga je niet dood als je baas zijn hand op je knie legt, maar het is wel verdomd intimiderend. Zeker als je jong en onzeker bent, en aan het begin van je carrière staat. Bovendien bestaat er niet zoiets als “de vrijheid om lastig te vallen”, iets wat toch expliciet in de brief genoemd wordt. Sorry, maar een vent die in de metro tegen mij aan gaat staan rijen, is gewoon een smeerlap en ik hoef dat niet te pikken. Daar is niets puriteins aan en heeft ook niets met verleiding te maken.
Want dat is het punt wat opnieuw naar voren komt uit de brief; het verleidingsspel zou verpest worden. Hou toch op, het gaat gewoon over grenzen waar je niet overheen moet gaan. Ja, dat kan wel eens lastig zijn, want niet iedereen heeft dezelfde grenzen. Dat betekent dus voorzichtig aftasten. Zo moeilijk is het niet hoor. Maar goed, deze dames vinden de billenknijpers en nasissers dus geen probleem. Dat mag.
Waar ik me wel helemaal de pleuris van schrok was de opmerking van de Franse tv-ster en ex-pornoactrice Brigitte Lahaie: “Ook van verkrachting kun je genieten.” Really, bitch? Van Jort Kelder kan ik het nog afdoen als een domme opmerking. Maar Brigitte heeft niets van haar uitspraak teruggenomen, integendeel. De volgende ochtend legde ze nog maar even uit dat er bij degene die verkracht wordt, wel degelijk een orgasme op kan treden tijdens een verkrachting. Nou heb ik zo’n donkerbruin vermoeden dat het maar zelden voorkomt, maar het is inderdaad waar.
Dus dan wordt je door een gek met geweld gepakt en dan verraadt je lichaam je ook nog eens een keer. Ik denk dat het trauma des te heftiger is. Ik denk dat een vrouw die dat overkomen is, zo’n enorme hekel aan haar lichaam krijgt dat er heel veel therapie nodig zal zijn voor ze er überhaupt weer zonder afschuw naar kan kijken, laat staan seks hebben.
Wat bezielt iemand om zo’n opmerking te maken? Gevalletje beroepsdeformatie misschien? Hoe dan ook, ik denk dat de televisiecarrière van mevrouw wel voorbij is. Zelfs in het zwoele Frankrijk was dit een brug te ver.
Die ritjes in de metro van Amsterdam zijn gewoon niet lang genoeg.
Maar anders zou je gezellig meerijen?