Sommige van mijn gescheiden vriendinnen daten, of hebben een man gevonden via een datingsite. Ze komen veelal vanaf relatieplaneet, een planeet, waar ik zelf nog nooit iemand van ontmoet heb. Ik was er net gewend aan geraakt, dat mannen van Mars kwamen. En vrouwen van Venus.
Mijn moeder is gespecialiseerd in bemande ruimtevluchten. Na 25 jaar getrouwd te zijn zocht ze wat meer ruimte voor zichzelf en besloot ze van mijn vader te gaan scheiden. Om daarna jarenlang te gaan daten. Ze versleet de een na de ander. Het was niet moeilijk om mannen te vinden. Of ze te vervangen. Met slechts een digitale klik verscheen gewoon weer een nieuw exemplaar. Vervolgens maakten ze vanaf relatieplaneet, afhankelijk van de zwaartekracht van hun meegezeulde bagage, een zachte landing, een noodlanding of een inslagkrater op haar leren bank in de woonkamer.
Mijn moeder is weliswaar een wat oudere, maar zeer avontuurlijke en onafhankelijke vrouw. Daar komen heel wat mannen op af. Veel moeilijker is om weer van die vent af te komen. Daar is ze absoluut niet goed in. “Tja, is wel zielig voor hem, als ik hem niet meer wil zien…” Of hij had haar net een dure plant cadeau gedaan. Haar kwaliteiten lagen vooral bij het opstarten van een contact, niet zo zeer bij het behouden of beëindigen ervan.
Ik heb eens meegekeken op haar computer. Een hele planeet vol alleenstaande ruimtewezens, waarvan het bestaan veelal speculatief blijft. Ze bezitten verschillende ontwikkelingsniveaus. Van micro-organismen tot onbereikbare hogere intelligenties. Wat ze gemeenschappelijk hebben, is dat ze allemaal van knuffelen houden. En dat ze graag samen met een leuke vrouw op vakantie willen gaan. Het liefst met de caravan. Mijn moeder houdt niet zo van knuffelen, maar is wél dol op kamperen.
bron: pixabay.com
Op een avond zit ik koffie bij mijn moeder te drinken. Ineens zie ik iets bewegen in haar piepkleine achtertuintje. Tot mijn grote verbazing zie ik haar caravan staan, waarin een man voor het raampje zit, die mij met een lege blik aanstaart. Ik kijk mijn moeder vragend aan. “Dat is M.” verklaart mijn moeder verontschuldigend. “Wat doet hij in je caravan?” reageer ik verbaasd. “Tja, hij was eigenlijk bedoeld als one night stand. Ik heb hem gevonden via een datingsite. Ik wilde hem na een nacht eigenlijk weer kwijt, maar hij heeft nog geen woning. Hij is net gescheiden. Ik vond het zo zielig… Maar na een paar dagen werd ik helemaal gek van hem. Hij ruimde niets op en hij begon me danig te irriteren. Toen heb ik de caravan maar voor hem in de tuin gezet.”
Het is even stil.
“Wel knap geparkeerd. Precies tussen de loungebank en de vuilcontainers!” complimenteer ik haar. “Ja hè? Dat vind ik zelf ook!” “Is het niet een beetje koud?” vraag ik bezorgd. Tenslotte is het winter, en ik herinner me gelezen te hebben dat mannen die daten, graag naar de sauna gaan. “Welnee, hij heeft een extra deken gekregen,” antwoordt mijn moeder serieus. We drinken samen een wijntje, terwijl we de tuin inkijken. Met uitzicht op het relatiegeschenk.
Wanneer ik weer langs kom, is de caravan ineens verdwenen. “Is hij vertrokken?” informeer ik. “Nee hoor, maar de buren gingen klagen. Je mag eigenlijk geen caravan in je tuin zetten,” antwoordt mijn moeder. “Waar is hij dan nu?” vraag ik belangstellend. “In het Kralingse Bos. Daar mag je officieel een dag staan,” is het antwoord. “Dus morgen…” probeer ik voorzichtig. “… “haak ik hem weer aan, en rijd ik hem een klein stukje verder, dan mag hij daar weer een dagje staan!” maakt mijn moeder trots mijn zin af.
Een week later is haar one night stand ineens spoorloos verdwenen. Hij is zelf vertrokken. “Ik denk dat hij ergens anders onderdak heeft gevonden,” concludeert mijn moeder. “Ik ga maar weer op zoek naar een nieuwe man,” voegt ze eraan toe. Op tafel zie ik haar laptop al klaar staan. NexT!”
