Januari, de meest nikserige maand van het jaar is gelukkig alweer passé. Veel mensen hebben hun goede voornemens overboord gegooid, alles is weer bijna als vanouds. Chapeau!
Hoewel, er zijn natuurlijk wat hardnekkige gewoonten waar we eigenlijk alsnog mee moeten stoppen. Als eerste de veroorzaker van onzekerheid en buikpijn: het proberen te voldoen aan een verwachtingspatroon waarvan jij denkt dat een ander je dat oplegt. Dénkt, inderdaad. Onder sociale en media druk laten we ons al decennia van alles aanleunen. Ikzelf incluis, maar ik doe er niet meer aan mee.
Afvallen, minder drinken, niet meer roken, meer sporten zijn natuurlijk dingen die mensen voor zichzelf en hun gezondheid doen. Voor wie daar nu mee bezig is, maak ik een diepe buiging! Maar is dát ieders drijfveer? Minstens de helft van de goede voornemens is gebaseerd op het najagen van het perfecte plaatje qua uiterlijk en leefstijl. Het gevoel niet mooi genoeg te zijn. Wat ik mezelf meer en meer afvroeg: “Waarom heb ik me daar überhaupt druk over gemaakt?”
Als iemands goede voornemen is gesneuveld, moeten we wat mij betreft niet langer treuren, het mag juist gevierd worden. Op jezelf lijken is goed genoeg; vooral dat gevoel niet aan uiterlijke normen te voldoen remt veel mensen enorm af.
Hoe moet dat nu als je straks 70+ bent en je kijkt eens achterom naar je leven? Wie heb je dan een plezier gedaan door die mooie zomerdagen niet gewoon met jouw fluffy buik in je bikini aan het strand door te brengen? Niet naar het zwembad of de sauna te gaan, uit schaamte voor je dikke dijen, terwijl je daar wél veel zin in had? Niet naar een feest te gaan en te dansen, omdat je denkt dat anderen mooier zijn? In gezelschap vooral niets te zeggen, omdat je bang bent dat anderen dat niet zouden waarderen? Met wie vergelijk je dat eigenlijk allemaal? En waarom?
Een goede vriendin maakte me duidelijk dat het allemaal zo zonde van je kostbare tijd is. En vooral van je geluk. Maak je niet zo druk, het is jóuw leven. Geniet er gewoon van en leg jezelf niet zoveel druk op. Het is zó veel makkelijker en mooier om je eigen pad te gaan zonder je af te vragen wat een ander ervan vindt.
Mijn doelen heb ik een paar jaar geleden noodgedwongen moeten bijstellen. Drastisch. Naar beneden. Het was dóódeng en het maakte álles onzeker. De acceptatie van mijn lichaam en leven was louterend. Hoofdzaken werden van bijzaken onderscheiden. Dát was de kiem voor mijn nieuwe, open blik. En die is héérlijk. Ik blijf natuurlijk ijdel en de people pleaser in mij loert altijd om de hoek. Maar, ik heb gekozen. Voor mij. Mijn geluk. Genieten. Zonder dieet, druk of rem. Ook al zien mijn uiterlijk en leven er niet zo uit als in glossy magazines. Te dik, minder kunnen, minder geld, noem maar op. Maar als ik straks achterom kijk, is het met een tevreden, voldane glimlach. Wat kan mij het schelen wat een ander daarvan vindt!

Bron: Pixabay.com
en daar gaat het tenslotte om (y) jezelf zijn en met een goed gevoel de wereld inkijken 😉
Dat zou iedereen gewoon als vanzelfsprekend moeten doen!
BAM! En zo is t! Vier het leven
❤️
Ik ben het absoluut helemaal met je eens!