Vanochtend heb ik een gezichtsmaskertje uitgeprobeerd. Een Black Seaweed Deep Pore Detox Easy Peel-off Mask (jazeker, mét hoofdletters!). Mijn gezicht voelt nu weer aan als de spreekwoordelijke babybilletjes, maar dat easy peel-off, dat viel een beetje tegen. Of ik heb te weinig geduld. Kan ook.
Het geheel moest twintig tot vijfentwintig minuten blijven zitten, terwijl ik relaxte. Daar moest je het er – volgens de verpakking – in één beweging allemaal tegelijk, in één haal, weer af kunnen trekken (peel-off, nietwaar?) Enfin, ik op een handdoek op mijn bed. Vijf of tien minuten heerlijk liggen mijmeren over mijn toekomstige strakke huid.
Toen ging de telefoon. Die lag natuurlijk niet naast mijn bed. En als de telefoon overgaat, kan ik die bel heel moeilijk (lees: niet) weerstaan. Dus, húp, in de benen en – zonder bril, een beetje op de tast – op zoek naar waar het geluid vandaan kwam. Want ik weet nooit precies waar ik mijn mobiel heb neergelegd. Mijn iPhone voorzichtig tegen mijn oor gehouden en het gesprek afgehandeld, voor zover dat ging met een steeds strakker trekkend masker op mijn gezicht.
bron: eigen foto (JP)
Daarna wist ik niet meer hoe lang het masker er al op zat. En ik wilde het ook weer niet té lang laten zitten, want je weet nooit precies hoe je huid reageert op die nieuwe stofjes. Er staat weliswaar een waarschuwing op de verpakking dat je eerst een beetje op een onopvallende plek moet aanbrengen, om te zien hoe het op je huid werkt, maar wie doet dat nou? Ik in ieder geval niet. Want hoe gaat dat dan? Doe je een klein likje van het spul ergens op je gezicht? En wacht je dan twintig minuten om te kijken hoe je huid reageert? Waarna je de rest erop smeert en wéér een klein halfuur gaat liggen wachten tot je het eraf kunt halen? Daar komt bij: heeft iemand überhaupt een onopvallend plekje op zijn gezicht? I rest my case.
Enfin, in de badkamer probeerde ik in één soepele beweging het zwarte vlies – want dat was het – van mijn gezicht te pellen. Maar hoe ik ook plukte en frunnikte, er gebeurde niets. Het maskervlies zat muurvast. Op sommige plekken leek het zelfs nog nat, wat niet zo was: er zat gewoon een hele dikke klodder vast in mijn poriën (Deep Pore, immers?).
Toen had ik er genoeg van. Eraf met die troep! Ik veegde en poetste en kreeg zowaar wat plukjes masker tussen mijn vingers, die ik daar vervolgens weer niet vanaf kreeg. Alles zat onder de zwarte vliesjes en velletjes. Uiteindelijk heb ik met een washandje met warm water de restanten eraf geboend. Maar evenzogoed: heerlijk glad huidje. Je moet wat over hebben voor een gepelde babyface.
