Vrijdagavond half acht. Ik type voorzichtig, want de nagels van mijn linkerhand zijn net gelakt. Mijn haar is gewassen en zit hier en daar in de krul, gewoon opgerold en vastgezet met een speld, want gedoe met rollers is lastig en helemaal niet nodig. Dat zou nog verkeerd kunnen uitpakken trouwens, sinds mijn laatste knipbeurt heb ik geen krullen meer gezet dus het is even afwachten hoe dat er morgen uitziet. Maar dat fix ik makkelijk met een beetje water en een borstel.
Vanmiddag heb ik het broekpak dat ik morgen aan wil, ingekort. Om de een of andere reden zitten de kleine maten in de breedte altijd goed bij mij, maar zijn ze altijd te lang. Gelukkig ben ik niet zo lang, want dan zou ik echt een bonenstaak zijn, maar modetechnisch is het wel een nadeel. Het ziet er nu netjes uit, ik moet alleen nog een paar steekjes toevoegen voor de zekerheid, want ik heb plakstrippen gebruikt (echt handig!).
Zaterdag de 17e (op het moment van schrijven ‘morgen’, op het moment van verschijnen van deze blog alweer ‘eer-eergisteren’) hebben we redactievergadering met bijna de voltallige ploeg van ‘Hoe Mensen Denken’. Dan ga ik iedereen voor de eerste keer in het eggie ontmoeten! En ik merk dat ik ontzettend geniet van deze voorbereiding op een avond uit. Dat is écht lang geleden.
Bron_ eigen foto KvdS
Met mijn vriend ben ik in bijna drie jaar tijd maar een keer of acht uit geweest. Een paar keer naar een club, een restaurantje hier en daar en een keer naar het theater. Wij bivakkeren nou eenmaal graag op de bank of in bed, met een lekkere serie (behalve als er darten is, dan lees ik een boek) en een zelf gekookte maaltijd.
Een enkele keer tut ik me ook wel op als ik naar hem toega, maar dat heeft vrij weinig zin. Hij ziet het amper en bovendien zijn de kleren meestal heel snel uit. Mijn kroeg- en clubdagen zijn al lang en breed voorbij, een enkele keer een borrel met collega’s en dan heb ik het wel gehad. Een paar jaar geleden kon ik nog flink uitpakken met de zomer- en eindejaarsfeesten van het werk, toen ik ze nog zelf mede organiseerde en de thema’s bedacht. Ook dat behoort tot het verre verleden. Het laatste feest dat ik bijwoonde was ronduit suf.
Maar voor morgen ben ik dus weer eens ouderwets opgewonden en ik pak vanzelf (mezelf) echt een beetje uit. Na het verstellen van mijn pak heb ik het even gepast en gekeken wat eronder aan moet, de sieraden uitgekozen en bijpassende nagellak. Nou ja, de lak die ik wilde, kreeg ik niet meer open want ouwe meuk, maar de tweede keus kan er ook prima mee door.
En nu ga ik even mijn rechterhand lakken. Misschien doe ik mijn teennagels ook nog wel, voor de volledigheid. Heerlijk, die voorpret.
Jeetje, het is wat! Jij komt een hoop te kort! Maar ik denk dat ik voor iedereen spreek (de mannen van HMD ten minste) als ik zeg dat het hogelijk gewaardeerd is dat je je best hebt gedaan 😉
Te kort? Welnee. Ik kies er zelf voor om niet meer zo vaak uit te gaan. Het is ook heerlijk om in huispak op de bank te zitten. En dan is er des te meer pret als ik wel eens een keer mag tutten.
Maar de waardering wordt natuurlijk wel zeer gewaardeerd 🙂
Karin, had ik maar geweten dat jij je teennagels had gelakt. Hahaha
Uuuh…want?
Nou nou Karin, grapje hoor….
Ja dat snap ik, maar ik wilde de fetisj eigenlijk nader gespecificeerd hebben hahaha…