Bron: eigen foto (AvD)
Midden in de nacht word ik wakker. Badend in het zweet en angstig roepend.
In mijn slaap werd ik achtervolgd door koppen. Allerlei koppen. Mannen- en vrouwenkoppen. Overal doken ze op. Voor me, naast me, achter me, in m’n brievenbus, op m’n beeldscherm. Koppen, koppen, koppen. Aaaargh! Ze keken me aan alsof ze me iets wilden zeggen, iets van mij moesten. Ik voelde me bedreigd. In het nauw gedreven. Wát wilden ze van me, die koppen, die onafgebroken stroom koppen? Help!
Eerst maar eens een lampje aan en even rechtop zitten.
Pffff, dat was een zware droom zeg. Ik voel me net als Jim Carrey, wanneer hij er als Truman Burbank achter komt dat zijn hele leven door iedereen wordt aanschouwd en hij dat als enige niet weet. Ik wis het zweet van m’n voorhoofd en neem een slok uit mijn glas. Mijn hartslag zakt weer terug naar een normaal ritme.
Langzamerhand dringt het tot me door dat ik slechts een nachtmerrie had en wie die dolle koppen zijn! Lekker dan; die gemeenteraadsverkiezingen gaan blijkbaar behoorlijk onder je huid zitten. Dat is echt niet omdat het me zo waanzinnig interesseert of bezighoudt. Dat is volledig te danken aan het feit dat de partijen en kandidaten in hun campagnedrift helemaal van ’t padje zijn.
Door een ongelooflijke overkill aan campagne-uitingen zie ik letterlijk door de bomen het bos niet meer. Aan werkelijk élke lantaarnpaal langs een straat hier verderop hangt een bord met daarop de kop van een of andere kandidaat. Het begon een paar weken geleden. En nu we dichter bij de verkiezingsdatum komen, is de absurditeit naar extreme hoogte gestegen. Tijdens een enkeltje woon-werk word ik aangestaard door tientallen koppen. En ik woon vlakbij mijn werk…
Jaren geleden werd “wildplakken” verboden en verwijderde onze gemeente bijna alle peperbussen. In onze keurig aangeveegde eenheidsworstwijken had het natuurlijk geen pas meer dat je gewapend met een emmer behanglijm en een kwast je feestje of evenement aankondigde. Dat mocht slechts nog via een paar aangewezen bedrijven die op vastgestelde plekken voor veel geld jouw poster wel wilden plaatsen. Ik was toen zelf nog betrokken bij de organisatie van een lokaal filmfestival en ik kan je verzekeren dat het voor ons onbetaalbaar werd om ons evenement nog op die manier aan te kondigen. Maar: de campagnekas is blijkbaar nogal goed gevuld bij de meeste partijen: er is geen ontsnappen meer aan die borden. Langs sommige wegen is letterlijk om élke lantaarnpaal zo’n bord geplaatst. Het kan niet op. Wel vreemd dat voor campagneborden blijkbaar niet geldt dat dit slechts op een beperkt aantal plaatsen mag. De verkeersveiligheid is nu klaarblijkelijk ook niet in het geding, terwijl diezelfde veiligheid dat wél was van een paar lousy borden van een bevriend evenement.
Meten met twee maten, ja, dát geeft de burger moed! Ik zie er al bijna geen heil meer in, ben murw geslagen en verkiezingsmoe, nog voordat de stemhokjes geopend zijn.
Beste lokale partijen, ik wens jullie echt alle succes op 21 maart, maar kunnen jullie me de volgende keer het Truman-gevoel besparen? Alvast bedankt!
